Izajasz 41:1 Uciszcie się przede mną, wyspy; i niech ludzie odnowią swoje siła: niech się zbliżą; niech przemówią: zbliżmy się razem na sąd. 41:2 Który wzbudził sprawiedliwego ze wschodu, powołał go na nogi, dał przed sobą narody i ustanowił go panowaniem nad królami? dał im jak proch do jego miecza i jak ściernisko do jego łuku. 41:3 Ścigał ich i przeszedł szczęśliwie; nawet przy okazji, że nie poszedł swoimi stopami. 41:4 Kto to uczynił i uczynił, wzywając pokolenia od początek? Ja, Pan, pierwszy i ostatni; Jestem nim. 41:5 Ujrzały to wyspy i przestraszyły się; przestraszyły się krańce ziemi, rys blisko i przyszedł. 41:6 Pomogli każdy swemu bliźniemu; i każdy mówił do swego brata: Bądź dobrej myśli. 41:7 Tak cieśla zachęcił złotnika i wygładzającego młot temu, który uderzył w kowadło, mówiąc: Gotowe jest do sodering: i przymocował go gwoździami, aby się nie poruszał. 41:8 Ale ty, Izraelu, jesteś moim sługą, Jakubie, którego wybrałem, nasieniem Abrahamie, przyjacielu. 41:9 Ty, którego wziąłem z krańców ziemi i skąd cię powołałem przedniejszych jego mężów i rzekli do ciebie: Jesteś moim sługą; Ja mam wybrał cię, a nie odrzucił. 41:10 Nie bój się; bo ja jestem z tobą: nie lękaj się; bo jestem twoim Bogiem: I wzmocni cię; tak, pomogę ci; tak, podtrzymam cię prawicą mojej sprawiedliwości. 41:11 Oto wszyscy, którzy się na ciebie gniewali, będą zawstydzeni i zawstydzeni: będą jak nic; i którzy walczą z tobą zginie. 41:12 Będziesz ich szukał, a nie znajdziesz, nawet tych, którzy się spierali z tobą: ci, którzy z tobą walczą, będą jak nic i jak do niczego. 41:13 Bo Ja, Pan, twój Bóg, ujmę twoją prawicę, mówiąc ci: Bój się nie; pomogę ci. 41:14 Nie bój się, robaczku Jakubie, i mężowie izraelscy; Pomogę ci, mówi Pana i twojego Odkupiciela, Świętego Izraela. 41:15 Oto uczynię cię nową, ostrą młocarnią, mającą zęby: młócisz góry, skruszysz je i uczynisz wzgórza jak plewy. 41:16 Będziesz je wachlował, a wiatr je uniesie, a wicher ich rozproszy, i będziesz się radował w Panu, i chlubić się będą Świętym Izraela. 41:17 Kiedy biedni i potrzebujący szukają wody, a jej nie ma, i ich język ustanie z pragnienia, Ja, Pan, wysłucham ich, Ja, Bóg Izraela, tego dokonam nie opuszczaj ich. 41:18 Otworzę rzeki na wyżynach i źródła pośrodku doliny: zamienię pustkowie w zbiornik wodny i suchą ziemię źródła wody. 41:19 Zasadzę na pustkowiu cedr, drzewo gówna i mirt i drzewo oleiste; Posadzę na pustyni jodłę i sosna i bukszpan razem: 41:20 Aby mogli to zobaczyć, poznać, rozważyć i zrozumieć razem ręka Pańska to uczyniła, i Święty Izraelski stworzył to. 41:21 Przedstaw swoją sprawę, mówi PAN; przedstaw swoje mocne argumenty, mówi król Jakuba. 41:22 Niech je wyprowadzą i opowiedzą nam, co się stanie, niech opowiedzą poprzednie rzeczy, czym one są, abyśmy mogli je rozważyć i poznać drugi ich koniec; albo zwiastuj nam rzeczy przyszłe. 41:23 Pokażcie rzeczy, które mają nadejść później, abyśmy wiedzieli, że jesteście bogowie: tak, czyńcie dobrze lub czyńcie źle, abyśmy byli przerażeni, a oto razem. 41:24 Oto wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym: obrzydliwością jest on to cię wybiera. 41:25 Wzbudziłem z północy, a on przyjdzie: z powstania słońca wezwie mego imienia: i przyjdzie do książąt jako na zaprawie murarskiej i jak garncarz stąpa po glinie. 41:26 Kto zapowiedział od początku, abyśmy poznali? i przed czasem, abyśmy mogli powiedzieć: Sprawiedliwy jest? tak, nie ma nikogo, kto by się objawił, tak, nie ma nikogo, kto by głosił, tak, nie ma nikogo, kto by słuchał waszych słowa. 41:27 Pierwszy powie Syjonowi: Oto je, a ja dam Jeruzalem, które przynosi dobrą nowinę. 41:28 Bo widziałem, a nie było człowieka; nawet wśród nich, a nie było doradca, który, gdy ich poprosiłem, mógł odpowiedzieć na słowo. 41:29 Oto wszyscy są marnością; ich dzieła są niczym: ich stopione obrazy to wiatr i zamęt.