Izajasz
41:1 Uciszcie się przede mną, wyspy; i niech ludzie odnowią swoje
siła: niech się zbliżą; niech przemówią: zbliżmy się
razem na sąd.
41:2 Który wzbudził sprawiedliwego ze wschodu, powołał go na nogi,
dał przed sobą narody i ustanowił go panowaniem nad królami? dał im
jak proch do jego miecza i jak ściernisko do jego łuku.
41:3 Ścigał ich i przeszedł szczęśliwie; nawet przy okazji, że nie poszedł
swoimi stopami.
41:4 Kto to uczynił i uczynił, wzywając pokolenia od
początek? Ja, Pan, pierwszy i ostatni; Jestem nim.
41:5 Ujrzały to wyspy i przestraszyły się; przestraszyły się krańce ziemi, rys
blisko i przyszedł.
41:6 Pomogli każdy swemu bliźniemu; i każdy mówił do swego brata:
Bądź dobrej myśli.
41:7 Tak cieśla zachęcił złotnika i wygładzającego
młot temu, który uderzył w kowadło, mówiąc: Gotowe jest do
sodering: i przymocował go gwoździami, aby się nie poruszał.
41:8 Ale ty, Izraelu, jesteś moim sługą, Jakubie, którego wybrałem, nasieniem
Abrahamie, przyjacielu.
41:9 Ty, którego wziąłem z krańców ziemi i skąd cię powołałem
przedniejszych jego mężów i rzekli do ciebie: Jesteś moim sługą; Ja mam
wybrał cię, a nie odrzucił.
41:10 Nie bój się; bo ja jestem z tobą: nie lękaj się; bo jestem twoim Bogiem: I
wzmocni cię; tak, pomogę ci; tak, podtrzymam cię
prawicą mojej sprawiedliwości.
41:11 Oto wszyscy, którzy się na ciebie gniewali, będą zawstydzeni i
zawstydzeni: będą jak nic; i którzy walczą z tobą
zginie.
41:12 Będziesz ich szukał, a nie znajdziesz, nawet tych, którzy się spierali
z tobą: ci, którzy z tobą walczą, będą jak nic i jak
do niczego.
41:13 Bo Ja, Pan, twój Bóg, ujmę twoją prawicę, mówiąc ci: Bój się
nie; pomogę ci.
41:14 Nie bój się, robaczku Jakubie, i mężowie izraelscy; Pomogę ci, mówi
Pana i twojego Odkupiciela, Świętego Izraela.
41:15 Oto uczynię cię nową, ostrą młocarnią, mającą zęby:
młócisz góry, skruszysz je i uczynisz
wzgórza jak plewy.
41:16 Będziesz je wachlował, a wiatr je uniesie, a
wicher ich rozproszy, i będziesz się radował w Panu, i
chlubić się będą Świętym Izraela.
41:17 Kiedy biedni i potrzebujący szukają wody, a jej nie ma, i ich język
ustanie z pragnienia, Ja, Pan, wysłucham ich, Ja, Bóg Izraela, tego dokonam
nie opuszczaj ich.
41:18 Otworzę rzeki na wyżynach i źródła pośrodku
doliny: zamienię pustkowie w zbiornik wodny i suchą ziemię
źródła wody.
41:19 Zasadzę na pustkowiu cedr, drzewo gówna i
mirt i drzewo oleiste; Posadzę na pustyni jodłę i
sosna i bukszpan razem:
41:20 Aby mogli to zobaczyć, poznać, rozważyć i zrozumieć razem
ręka Pańska to uczyniła, i Święty Izraelski
stworzył to.
41:21 Przedstaw swoją sprawę, mówi PAN; przedstaw swoje mocne argumenty,
mówi król Jakuba.
41:22 Niech je wyprowadzą i opowiedzą nam, co się stanie, niech opowiedzą
poprzednie rzeczy, czym one są, abyśmy mogli je rozważyć i poznać
drugi ich koniec; albo zwiastuj nam rzeczy przyszłe.
41:23 Pokażcie rzeczy, które mają nadejść później, abyśmy wiedzieli, że jesteście
bogowie: tak, czyńcie dobrze lub czyńcie źle, abyśmy byli przerażeni, a oto
razem.
41:24 Oto wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym: obrzydliwością jest on
to cię wybiera.
41:25 Wzbudziłem z północy, a on przyjdzie: z powstania
słońca wezwie mego imienia: i przyjdzie do książąt jako
na zaprawie murarskiej i jak garncarz stąpa po glinie.
41:26 Kto zapowiedział od początku, abyśmy poznali? i przed czasem,
abyśmy mogli powiedzieć: Sprawiedliwy jest? tak, nie ma nikogo, kto by się objawił, tak,
nie ma nikogo, kto by głosił, tak, nie ma nikogo, kto by słuchał waszych
słowa.
41:27 Pierwszy powie Syjonowi: Oto je, a ja dam
Jeruzalem, które przynosi dobrą nowinę.
41:28 Bo widziałem, a nie było człowieka; nawet wśród nich, a nie było
doradca, który, gdy ich poprosiłem, mógł odpowiedzieć na słowo.
41:29 Oto wszyscy są marnością; ich dzieła są niczym: ich stopione
obrazy to wiatr i zamęt.