Hebrajczyków 3:1 Dlatego, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, rozważcie Apostoł i Arcykapłan naszego wyznania, Jezus Chrystus; 3:2 Który był wierny temu, który go ustanowił, jak i Mojżesz był wierny w całym jego domu. 3:3 Bo ten człowiek został poczytany za godnego większej chwały niż Mojżesz, ponieważ on kto zbudował dom, ma większą cześć niż dom. 3:4 Bo każdy dom jest budowany przez kogoś; ale ten, który wszystko zbudował, jest Bóg. 3:5 Zaprawdę, Mojżesz był wierny w całym swoim domu, jako sługa, przez świadectwo o tych rzeczach, które miały być później powiedziane; 3:6 Ale Chrystus jako syn nad własnym domem; czyim domem jesteśmy, jeśli trzymamy pość ufność i radość nadziei niezłomnej aż do końca. 3:7 Dlatego (jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, 3:8 Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas prowokacji, w dniu pokusy w dziczy: 3:9 Kiedy wasi ojcowie wystawiali mnie na próbę i widzieli moje czyny przez czterdzieści lat. 3:10 Dlatego zasmuciłem się wraz z tym pokoleniem i powiedziałem: Oni zawsze błądzą w sercu; i nie poznali moich dróg. 3:11 Przysiągłem więc w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku.) 3:12 Strzeżcie się, bracia, aby nie było w kimś z was złego serca niewiary, w odejściu od żywego Boga. 3:13 Ale codziennie napominajcie jedni drugich, dopóki jest to zwane Dzisiaj; aby nikt z was być zatwardziałym przez ułudę grzechu. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli zachowujemy początek naszego ufność niezłomna do końca; 3:15 Gdy się mówi: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie waszych serca, jak w prowokacji. 3:16 Niektórzy bowiem, usłyszawszy, wzruszyli się, ale nie wszyscy, którzy przyszli z Egiptu przez Mojżesza. 3:17 A z kim był zasmucony przez czterdzieści lat? czyż nie u nich tak było zgrzeszył, którego zwłoki padły na pustynię? 3:18 I któremu przysiągł, że nie wejdą do jego odpocznienia, ale do ci, którzy nie wierzyli? 3:19 Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.