Hebrajczyków
3:1 Dlatego, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, rozważcie
Apostoł i Arcykapłan naszego wyznania, Jezus Chrystus;
3:2 Który był wierny temu, który go ustanowił, jak i Mojżesz był wierny
w całym jego domu.
3:3 Bo ten człowiek został poczytany za godnego większej chwały niż Mojżesz, ponieważ on
kto zbudował dom, ma większą cześć niż dom.
3:4 Bo każdy dom jest budowany przez kogoś; ale ten, który wszystko zbudował, jest
Bóg.
3:5 Zaprawdę, Mojżesz był wierny w całym swoim domu, jako sługa, przez
świadectwo o tych rzeczach, które miały być później powiedziane;
3:6 Ale Chrystus jako syn nad własnym domem; czyim domem jesteśmy, jeśli trzymamy
pość ufność i radość nadziei niezłomnej aż do końca.
3:7 Dlatego (jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie,
3:8 Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas prowokacji, w dniu pokusy
w dziczy:
3:9 Kiedy wasi ojcowie wystawiali mnie na próbę i widzieli moje czyny przez czterdzieści lat.
3:10 Dlatego zasmuciłem się wraz z tym pokoleniem i powiedziałem: Oni zawsze
błądzą w sercu; i nie poznali moich dróg.
3:11 Przysiągłem więc w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku.)
3:12 Strzeżcie się, bracia, aby nie było w kimś z was złego serca
niewiary, w odejściu od żywego Boga.
3:13 Ale codziennie napominajcie jedni drugich, dopóki jest to zwane Dzisiaj; aby nikt z was
być zatwardziałym przez ułudę grzechu.
3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli zachowujemy początek naszego
ufność niezłomna do końca;
3:15 Gdy się mówi: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie waszych
serca, jak w prowokacji.
3:16 Niektórzy bowiem, usłyszawszy, wzruszyli się, ale nie wszyscy, którzy przyszli
z Egiptu przez Mojżesza.
3:17 A z kim był zasmucony przez czterdzieści lat? czyż nie u nich tak było
zgrzeszył, którego zwłoki padły na pustynię?
3:18 I któremu przysiągł, że nie wejdą do jego odpocznienia, ale do
ci, którzy nie wierzyli?
3:19 Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.