Hebrajczyków
1:1 Bóg, który wiele razy i na różne sposoby przemawiał w przeszłości do
ojcowie przez proroków,
1:2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna swego, którego ma
ustanowiony dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego też stworzył światy;
1:3 Który jest blaskiem jego chwały i wyrazistym obrazem jego
osobą i podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy, gdy to uczynił
sam oczyścił nasze grzechy, zasiadł po prawicy Majestatu na
wysoki;
1:4 Stając się o wiele lepszym od aniołów, tak jak ma to w dziedzictwie
otrzymali wspanialsze imię niż oni.
1:5 Bo do którego z aniołów kiedykolwiek powiedział: Ty jesteś moim Synem, ten
dnia, w którym cię zrodziłem? I znów będę mu Ojcem, a on
będzie mi Synem?
1:6 I znowu, kiedy wprowadza pierworodnego na świat, on
mówi: I niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.
1:7 A o aniołach mówi: Który czyni duchami jego aniołów i jego
służy płomień ognia.
1:8 Ale do Syna mówi: Tron Twój, o Boże, na wieki wieków: a
berło sprawiedliwości jest berłem twego królestwa.
1:9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość; dlatego nawet Bóg
Bóg twój, namaścił cię olejkiem radości bardziej niż twoi towarzysze.
1:10 Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi;
a niebiosa są dziełem rąk twoich:
1:11 Zginą; ale ty pozostajesz; i wszyscy zestarzeją się jak
robi ubranie;
1:12 I podwiniesz je jako szatę, i będą odmienione; ale
Ty jesteś ten sam, a lata twoje nie ustaną.
1:13 Ale do którego z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy,
aż nieprzyjaciół twoich położę pod nogi twoje?
1:14 Czyż oni wszyscy nie są duchami służącymi, posłanymi, aby im służyli
kto będzie dziedzicem zbawienia?