Hebrajczyków 1:1 Bóg, który wiele razy i na różne sposoby przemawiał w przeszłości do ojcowie przez proroków, 1:2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna swego, którego ma ustanowiony dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego też stworzył światy; 1:3 Który jest blaskiem jego chwały i wyrazistym obrazem jego osobą i podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy, gdy to uczynił sam oczyścił nasze grzechy, zasiadł po prawicy Majestatu na wysoki; 1:4 Stając się o wiele lepszym od aniołów, tak jak ma to w dziedzictwie otrzymali wspanialsze imię niż oni. 1:5 Bo do którego z aniołów kiedykolwiek powiedział: Ty jesteś moim Synem, ten dnia, w którym cię zrodziłem? I znów będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem? 1:6 I znowu, kiedy wprowadza pierworodnego na świat, on mówi: I niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. 1:7 A o aniołach mówi: Który czyni duchami jego aniołów i jego służy płomień ognia. 1:8 Ale do Syna mówi: Tron Twój, o Boże, na wieki wieków: a berło sprawiedliwości jest berłem twego królestwa. 1:9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość; dlatego nawet Bóg Bóg twój, namaścił cię olejkiem radości bardziej niż twoi towarzysze. 1:10 Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi; a niebiosa są dziełem rąk twoich: 1:11 Zginą; ale ty pozostajesz; i wszyscy zestarzeją się jak robi ubranie; 1:12 I podwiniesz je jako szatę, i będą odmienione; ale Ty jesteś ten sam, a lata twoje nie ustaną. 1:13 Ale do którego z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż nieprzyjaciół twoich położę pod nogi twoje? 1:14 Czyż oni wszyscy nie są duchami służącymi, posłanymi, aby im służyli kto będzie dziedzicem zbawienia?