Geneza
2:1 W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp.
2:2 A siódmego dnia Bóg zakończył swoje dzieło, które uczynił; i on
odpoczął dnia siódmego po całym swoim dziele, które wykonał.
2:3 I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, ponieważ w nim
odpoczął od całej swojej pracy, którą Bóg stworzył i wykonał.
2:4 Oto pokolenia niebios i ziemi, kiedy one istniały
stworzony w dniu, w którym Pan Bóg stworzył ziemię i niebo,
2:5 A wszelkie rośliny polne były przed nim na ziemi i wszelkie zioła
pola, zanim urosło, bo Pan Bóg nie spuścił deszczu
na ziemi, a nie było człowieka, który by uprawiał ziemię.
2:6 Ale mgła podniosła się z ziemi i zwilżyła całą powierzchnię
Ziemia.
2:7 A Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w niego tchnienie
jego nozdrza dech życia; a człowiek stał się żywą duszą.
2:8 A Pan Bóg zasadził ogród w Edenie na wschodzie; i tam położył
człowieka, którego ukształtował.
2:9 I sprawił, że PAN Bóg wyrósł z ziemi wszelkie drzewo, które istnieje
przyjemne dla oka i dobre do jedzenia; drzewo życia również w
w środku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
2:10 A z Edenu wypływała rzeka, aby nawadniać ogród; i odtąd było
rozdzieliły się i podzieliły na cztery głowy.
2:11 Imię pierwszego to Pison: to jest to, co obejmuje całość
ziemia Chawila, gdzie jest złoto;
2:12 A złoto tej ziemi jest dobre: jest bdelium i onyks.
2:13 A nazwa drugiej rzeki to Gichon; to ta sama
obejmuje całą ziemię Etiopii.
2:14 A nazwa trzeciej rzeki to Hiddekel; to jest ta, która płynie
na wschód od Asyrii. A czwarta rzeka to Eufrat.
2:15 Pan Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby
ubrać go i zachować.
2:16 I rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Ze wszystkich drzew ogrodu
możesz swobodnie jeść:
2:17 Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść
bo w dniu, w którym zjesz z niego, na pewno umrzesz.
2:18 I rzekł Pan Bóg: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; I
uczyni mu pomoc odpowiednią dla niego.
2:19 A Pan Bóg ukształtował z ziemi wszelkie zwierzęta polne i
każde ptactwo powietrzne; i przyprowadził ich do Adama, aby zobaczyć, co on by zrobił
nazwijcie je: i jak Adam nazwał każdą żywą istotę, to było
jego nazwa.
2:20 I Adam nadał imiona wszelkiemu bydłu, ptastwu powietrznemu i
wszelkie zwierzę polne; ale dla Adama nie znaleziono ratunku
dla niego.
2:21 Pan Bóg sprawił, że Adam zapadł w głęboki sen i zasnął.
i wziął jedno z jego żeber, a zamiast niego zamknął mięso;
2:22 A z żebra, które PAN Bóg wyjął z człowieka, uczynił z niego kobietę i
przyprowadził ją do mężczyzny.
2:23 I rzekł Adam: To już jest kość z moich kości i ciało z mego ciała: ona
będzie zwana Niewiastą, ponieważ została wzięta z Mężczyzny.
2:24 Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę swoją i złączy się
do żony swojej, i będą jednym ciałem.
2:25 A obaj byli nadzy, mężczyzna i jego żona, i nie odczuwali wstydu.