Geneza 2:1 W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp. 2:2 A siódmego dnia Bóg zakończył swoje dzieło, które uczynił; i on odpoczął dnia siódmego po całym swoim dziele, które wykonał. 2:3 I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, ponieważ w nim odpoczął od całej swojej pracy, którą Bóg stworzył i wykonał. 2:4 Oto pokolenia niebios i ziemi, kiedy one istniały stworzony w dniu, w którym Pan Bóg stworzył ziemię i niebo, 2:5 A wszelkie rośliny polne były przed nim na ziemi i wszelkie zioła pola, zanim urosło, bo Pan Bóg nie spuścił deszczu na ziemi, a nie było człowieka, który by uprawiał ziemię. 2:6 Ale mgła podniosła się z ziemi i zwilżyła całą powierzchnię Ziemia. 2:7 A Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w niego tchnienie jego nozdrza dech życia; a człowiek stał się żywą duszą. 2:8 A Pan Bóg zasadził ogród w Edenie na wschodzie; i tam położył człowieka, którego ukształtował. 2:9 I sprawił, że PAN Bóg wyrósł z ziemi wszelkie drzewo, które istnieje przyjemne dla oka i dobre do jedzenia; drzewo życia również w w środku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła. 2:10 A z Edenu wypływała rzeka, aby nawadniać ogród; i odtąd było rozdzieliły się i podzieliły na cztery głowy. 2:11 Imię pierwszego to Pison: to jest to, co obejmuje całość ziemia Chawila, gdzie jest złoto; 2:12 A złoto tej ziemi jest dobre: jest bdelium i onyks. 2:13 A nazwa drugiej rzeki to Gichon; to ta sama obejmuje całą ziemię Etiopii. 2:14 A nazwa trzeciej rzeki to Hiddekel; to jest ta, która płynie na wschód od Asyrii. A czwarta rzeka to Eufrat. 2:15 Pan Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby ubrać go i zachować. 2:16 I rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Ze wszystkich drzew ogrodu możesz swobodnie jeść: 2:17 Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść bo w dniu, w którym zjesz z niego, na pewno umrzesz. 2:18 I rzekł Pan Bóg: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; I uczyni mu pomoc odpowiednią dla niego. 2:19 A Pan Bóg ukształtował z ziemi wszelkie zwierzęta polne i każde ptactwo powietrzne; i przyprowadził ich do Adama, aby zobaczyć, co on by zrobił nazwijcie je: i jak Adam nazwał każdą żywą istotę, to było jego nazwa. 2:20 I Adam nadał imiona wszelkiemu bydłu, ptastwu powietrznemu i wszelkie zwierzę polne; ale dla Adama nie znaleziono ratunku dla niego. 2:21 Pan Bóg sprawił, że Adam zapadł w głęboki sen i zasnął. i wziął jedno z jego żeber, a zamiast niego zamknął mięso; 2:22 A z żebra, które PAN Bóg wyjął z człowieka, uczynił z niego kobietę i przyprowadził ją do mężczyzny. 2:23 I rzekł Adam: To już jest kość z moich kości i ciało z mego ciała: ona będzie zwana Niewiastą, ponieważ została wzięta z Mężczyzny. 2:24 Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę swoją i złączy się do żony swojej, i będą jednym ciałem. 2:25 A obaj byli nadzy, mężczyzna i jego żona, i nie odczuwali wstydu.