Ezechiel
37:1 Spoczęła na mnie ręka Pana i poprowadziła mnie w duchu
Pana, i postawił mnie w środku doliny, która była pełna
kości,
37:2 I kazał mi je ominąć, a oto było ich bardzo
wielu w otwartej dolinie; i oto były bardzo suche.
37:3 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy te kości ożyją? A ja odpowiedziałem, o
Panie BOŻE Ty wiesz.
37:4 Ponownie powiedział do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i powiedz im: O
wysuszone kości, słuchajcie słowa Pańskiego.
37:5 Tak mówi Pan BÓG do tych kości; Oto Ja sprawię, że oddech będzie
wejdzie w was, a żyć będziecie:
37:6 I położę na was ścięgna i przywrócę na was ciało, i
okryjcie się skórą i tchnijcie w was ducha, a będziecie żyli; i ty
poznają, że Ja jestem Pan.
37:7 Prorokowałem więc, jak mi nakazano, a gdy prorokowałem, było
hałas, a oto drżenie, i kości złączyły się, kość do jego
kość.
37:8 A kiedy zobaczyłem, oto ścięgna i ciało wyrosły na nich i
skóra okrywała je z góry, ale nie było w nich oddechu.
37:9 Wtedy rzekł do mnie: Prorokuj do wiatru, prorokuj, synu człowieczy, i
powiedz wiatrowi: Tak mówi Pan BÓG; Przyjdź z czterech wiatrów, O
tchnij i tchnij na tych zabitych, aby ożyli.
37:10 Prorokowałem więc, jak mi nakazał, i wstąpiło w nich tchnienie, i
żyli i powstali na nogi jako bardzo wielkie wojsko.
37:11 Wtedy rzekł do mnie: Synu człowieczy, te kości to cały dom
Izraelu: oto mówią: Wyschły nasze kości i zginęła nasza nadzieja: my
są odcięte dla naszych części.
37:12 Dlatego prorokuj i powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto, o
mój ludu, otworzę wasze groby i sprawię, że wyjdziecie z waszych
groby i wprowadzą was do ziemi izraelskiej.
37:13 I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby, O
moim ludem i wydobyłem was z grobów,
37:14 I tchnę w was mego ducha, i będziecie żyć, i umieszczę was
w waszej ziemi; wtedy poznacie, że Ja, Pan, powiedziałem to i
wykonał, mówi Pan.
37:15 I znów doszło do mnie słowo PANA, mówiąc:
37:16 Ponadto, synu człowieczy, weź sobie jedną laskę i napisz na niej: Bo
Judy, a synom Izraela jego towarzysze: potem weźcie innego
kij i napisz na nim: Za Józefa, laska Efraima i za wszystkich
dom Izraela jego towarzysze:
37:17 I połącz je jeden z drugim w jeden kij; i staną się jednością
w twojej dłoni.
37:18 A gdy synowie twego ludu będą mówić do ciebie, mówiąc: Zwiędniesz
nie wyjasnisz nam, co przez to rozumiesz?
37:19 Powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto ja wezmę laskę
Józefa, który jest w ręku Efraima, a pokolenia Izraela jego
towarzyszy, i postawi ich przy sobie, nawet z laską Judy, i
uczyń z nich jeden patyk, a staną się jednym w moim ręku.
37:20 A laski, na których piszesz, będą w twoich rękach przed ich
oczy.
37:21 I powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto ja wezmę
synów Izraela spośród pogan, dokąd się udali, i
zgromadzi ich zewsząd i wprowadzi do ich ziemi.
37:22 I uczynię z nich jeden naród w kraju na górach
Izrael; i jeden król będzie królem nad wszystkimi, i nie będzie ich
więcej dwa narody, ani nie będą podzielone na dwa królestwa
w ogóle więcej:
37:23 Nie będą się więcej kalać swoimi bożkami ani swoimi bożkami
ich obrzydliwości ani żadnego z ich występków: ale ja
wybawi ich ze wszystkich ich siedzib, w których mieszkają
zgrzeszył, i oczyści ich: tak będą moim ludem i ja będę
ich Bóg.
37:24 A Dawid, mój sługa, będzie królował nad nimi; i wszyscy będą mieli
jednego pasterza: i oni będą chodzić w moich sądach i przestrzegać moich
statuty i wykonujcie je.
37:25 I będą mieszkać w ziemi, którą dałem Jakubowi mojemu
sługa, w którym mieszkali wasi ojcowie; i zamieszkają w nim,
nawet oni i ich dzieci, i dzieci ich dzieci na wieki:
a mój sługa Dawid będzie ich księciem na wieki.
37:26 Zawrę z nimi przymierze pokoju; będzie to an
wieczne przymierze z nimi, a osadzę ich i rozmnożę
ich i ustawię pośród nich moją świątynię na wieki.
37:27 I mój przybytek będzie z nimi; tak, będę ich Bogiem i
będą moim ludem.
37:28 I poznają poganie, że Ja, Pan, uświęcam Izraela, gdy mój
sanktuarium będzie pośród nich na wieki.