Ezechiel 37:1 Spoczęła na mnie ręka Pana i poprowadziła mnie w duchu Pana, i postawił mnie w środku doliny, która była pełna kości, 37:2 I kazał mi je ominąć, a oto było ich bardzo wielu w otwartej dolinie; i oto były bardzo suche. 37:3 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy te kości ożyją? A ja odpowiedziałem, o Panie BOŻE Ty wiesz. 37:4 Ponownie powiedział do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i powiedz im: O wysuszone kości, słuchajcie słowa Pańskiego. 37:5 Tak mówi Pan BÓG do tych kości; Oto Ja sprawię, że oddech będzie wejdzie w was, a żyć będziecie: 37:6 I położę na was ścięgna i przywrócę na was ciało, i okryjcie się skórą i tchnijcie w was ducha, a będziecie żyli; i ty poznają, że Ja jestem Pan. 37:7 Prorokowałem więc, jak mi nakazano, a gdy prorokowałem, było hałas, a oto drżenie, i kości złączyły się, kość do jego kość. 37:8 A kiedy zobaczyłem, oto ścięgna i ciało wyrosły na nich i skóra okrywała je z góry, ale nie było w nich oddechu. 37:9 Wtedy rzekł do mnie: Prorokuj do wiatru, prorokuj, synu człowieczy, i powiedz wiatrowi: Tak mówi Pan BÓG; Przyjdź z czterech wiatrów, O tchnij i tchnij na tych zabitych, aby ożyli. 37:10 Prorokowałem więc, jak mi nakazał, i wstąpiło w nich tchnienie, i żyli i powstali na nogi jako bardzo wielkie wojsko. 37:11 Wtedy rzekł do mnie: Synu człowieczy, te kości to cały dom Izraelu: oto mówią: Wyschły nasze kości i zginęła nasza nadzieja: my są odcięte dla naszych części. 37:12 Dlatego prorokuj i powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto, o mój ludu, otworzę wasze groby i sprawię, że wyjdziecie z waszych groby i wprowadzą was do ziemi izraelskiej. 37:13 I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby, O moim ludem i wydobyłem was z grobów, 37:14 I tchnę w was mego ducha, i będziecie żyć, i umieszczę was w waszej ziemi; wtedy poznacie, że Ja, Pan, powiedziałem to i wykonał, mówi Pan. 37:15 I znów doszło do mnie słowo PANA, mówiąc: 37:16 Ponadto, synu człowieczy, weź sobie jedną laskę i napisz na niej: Bo Judy, a synom Izraela jego towarzysze: potem weźcie innego kij i napisz na nim: Za Józefa, laska Efraima i za wszystkich dom Izraela jego towarzysze: 37:17 I połącz je jeden z drugim w jeden kij; i staną się jednością w twojej dłoni. 37:18 A gdy synowie twego ludu będą mówić do ciebie, mówiąc: Zwiędniesz nie wyjasnisz nam, co przez to rozumiesz? 37:19 Powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto ja wezmę laskę Józefa, który jest w ręku Efraima, a pokolenia Izraela jego towarzyszy, i postawi ich przy sobie, nawet z laską Judy, i uczyń z nich jeden patyk, a staną się jednym w moim ręku. 37:20 A laski, na których piszesz, będą w twoich rękach przed ich oczy. 37:21 I powiedz im: Tak mówi Pan BÓG; Oto ja wezmę synów Izraela spośród pogan, dokąd się udali, i zgromadzi ich zewsząd i wprowadzi do ich ziemi. 37:22 I uczynię z nich jeden naród w kraju na górach Izrael; i jeden król będzie królem nad wszystkimi, i nie będzie ich więcej dwa narody, ani nie będą podzielone na dwa królestwa w ogóle więcej: 37:23 Nie będą się więcej kalać swoimi bożkami ani swoimi bożkami ich obrzydliwości ani żadnego z ich występków: ale ja wybawi ich ze wszystkich ich siedzib, w których mieszkają zgrzeszył, i oczyści ich: tak będą moim ludem i ja będę ich Bóg. 37:24 A Dawid, mój sługa, będzie królował nad nimi; i wszyscy będą mieli jednego pasterza: i oni będą chodzić w moich sądach i przestrzegać moich statuty i wykonujcie je. 37:25 I będą mieszkać w ziemi, którą dałem Jakubowi mojemu sługa, w którym mieszkali wasi ojcowie; i zamieszkają w nim, nawet oni i ich dzieci, i dzieci ich dzieci na wieki: a mój sługa Dawid będzie ich księciem na wieki. 37:26 Zawrę z nimi przymierze pokoju; będzie to an wieczne przymierze z nimi, a osadzę ich i rozmnożę ich i ustawię pośród nich moją świątynię na wieki. 37:27 I mój przybytek będzie z nimi; tak, będę ich Bogiem i będą moim ludem. 37:28 I poznają poganie, że Ja, Pan, uświęcam Izraela, gdy mój sanktuarium będzie pośród nich na wieki.