Ezechiel 2:1 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, stań na nogi, a przemówię do ciebie. 2:2 I duch wstąpił we mnie, gdy do mnie mówił, i postawił mnie na moim nóg, że słyszałem tego, który do mnie mówił. 2:3 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela, do zbuntowanego narodu, który zbuntował się przeciwko mnie: oni i ich ojcowie występowali przeciwko mnie aż do dnia dzisiejszego. 2:4 Są to bowiem dzieci zuchwałe i twardego serca. posyłam cię do ich; i powiesz im: Tak mówi Pan BÓG. 2:5 A oni, czy będą słuchać, czy też zaniechają (bo są zbuntowanym domem), ale poznają, że było wśród nich prorok. 2:6 A ty, synu człowieczy, nie bój się ich ani się ich nie bój słowa, chociaż ciernie i osty są z tobą, a ty mieszkasz pośród skorpiony: nie bójcie się ich słów i nie lękajcie się ich spojrzeń, chociaż będą zbuntowanym domem. 2:7 I przekażesz im moje słowa, czy będą słuchać, czy też czy zniosą: bo są najbardziej buntowniczy. 2:8 Ale ty, synu człowieczy, posłuchaj, co do ciebie mówię; Nie bądź buntownikiem jak ten dom zbuntowany: otwórz usta i jedz, co ci daję. 2:9 A kiedy spojrzałem, oto ręka została wysłana do mnie; i oto rolka była w nim księga; 2:10 I rozwinął go przede mną; i było napisane wewnątrz i na zewnątrz: i tam były napisane lamenty, lamenty i biadania.