Ezechiel
2:1 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, stań na nogi, a przemówię
do ciebie.
2:2 I duch wstąpił we mnie, gdy do mnie mówił, i postawił mnie na moim
nóg, że słyszałem tego, który do mnie mówił.
2:3 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela,
do zbuntowanego narodu, który zbuntował się przeciwko mnie: oni i ich
ojcowie występowali przeciwko mnie aż do dnia dzisiejszego.
2:4 Są to bowiem dzieci zuchwałe i twardego serca. posyłam cię do
ich; i powiesz im: Tak mówi Pan BÓG.
2:5 A oni, czy będą słuchać, czy też zaniechają (bo
są zbuntowanym domem), ale poznają, że było
wśród nich prorok.
2:6 A ty, synu człowieczy, nie bój się ich ani się ich nie bój
słowa, chociaż ciernie i osty są z tobą, a ty mieszkasz pośród
skorpiony: nie bójcie się ich słów i nie lękajcie się ich spojrzeń,
chociaż będą zbuntowanym domem.
2:7 I przekażesz im moje słowa, czy będą słuchać, czy też
czy zniosą: bo są najbardziej buntowniczy.
2:8 Ale ty, synu człowieczy, posłuchaj, co do ciebie mówię; Nie bądź buntownikiem
jak ten dom zbuntowany: otwórz usta i jedz, co ci daję.
2:9 A kiedy spojrzałem, oto ręka została wysłana do mnie; i oto rolka
była w nim księga;
2:10 I rozwinął go przede mną; i było napisane wewnątrz i na zewnątrz: i
tam były napisane lamenty, lamenty i biadania.