Exodus
16:1 A wyruszyli w drogę z Elim i z całym zborem
synowie Izraela przyszli na pustynię Sin, która jest pomiędzy
Elim i Synaj, piętnastego dnia drugiego miesiąca po nich
wychodząc z ziemi egipskiej.
16:2 I szemrało całe zgromadzenie synów Izraela
Mojżesz i Aaron na pustyni:
16:3 I rzekli do nich synowie Izraela: Obyśmy, na Boga, umarli
ręką Pańską w ziemi egipskiej, gdy siedzieliśmy przy ciele
garnki i kiedy jedliśmy chleb do sytości; bo przyprowadziliście nas
na tę pustynię, aby głodem wymordować całe to zgromadzenie.
16:4 Potem rzekł Pan do Mojżesza: Oto spuszczę chleb z nieba jak deszcz
Ty; a ludzie będą wychodzić i codziennie zbierać określoną stawkę,
abym ich doświadczył, czy będą chodzić według mojego prawa, czy też nie.
16:5 I stanie się, że szóstego dnia to przygotują
które wnoszą; a będzie ich dwa razy więcej, niż zbierają codziennie.
16:6 Potem Mojżesz i Aaron powiedzieli do wszystkich synów Izraela: A więc wieczorem
poznacie, że Pan wyprowadził was z ziemi egipskiej;
16:7 A rano ujrzycie chwałę Pana; za to on
słyszy szemranie wasze przeciw Panu, a czym my jesteśmy, że wy
szemrać przeciwko nam?
16:8 I rzekł Mojżesz: Stanie się tak, gdy Pan da wam w
wieczorne mięso do jedzenia, a rano chleb do sytości; za to
Pan słyszy szemrania wasze, które szemracie przeciw niemu, a jakie?
My? wasze szemranie nie jest przeciwko nam, ale przeciw Panu.
16:9 I rzekł Mojżesz do Aarona: Powiedz całemu zborowi
synowie Izraela, przystąpcie przed Pana, bo was wysłuchał
pomruki.
16:10 I stało się, jak mówił Aaron do całego zgromadzenia
synów Izraela, aby spojrzeli na pustynię, a oto
chwała Pana ukazała się w obłoku.
16:11 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
16:12 Słyszałem szemranie synów Izraela: przemów do nich,
mówiąc: Wieczorem będziecie jedli mięso, a rano będziecie
wypełnione chlebem; i poznacie, że Ja jestem PAN, wasz Bóg.
16:13 I stało się, że pod wieczór nadleciały przepiórki i pokryły
obóz: a rano rosa leżała wokół gospodarza.
16:14 A gdy rosa, która leżała, uniosła się, oto na obliczu
pustkowiu leżało coś małego, okrągłego, tak małego jak szron
Ziemia.
16:15 A widząc to synowie Izraela, mówili jeden do drugiego: Tak jest
manna: bo nie wiedzą, co to było. I rzekł do nich Mojżesz: To jest
chleb, który dał wam Pan do jedzenia.
16:16 Oto, co nakazał Pan: Zbierzcie z tego każdy
według jego jedzenia, omer na każdego człowieka według liczby
twoich osób; weźcie każdego za tych, którzy są w swoich namiotach.
16:17 I tak uczynili synowie Izraela, i zebrali jedni więcej, drudzy mniej.
16:18 A kiedy spotkali go omerem, ten, który zebrał dużo, miał
nic się nie skończyło, a temu, kto zebrał mało, nie brakowało; zebrali się
każdemu według jego jedzenia.
16:19 Mojżesz powiedział: Niech nikt nie opuszcza go aż do rana.
16:20 Mimo to nie słuchali Mojżesza; ale część z nich została
aż do rana, i roiło się od robactwa, i śmierdziało, i rozgniewał się Mojżesz
z nimi.
16:21 I zbierali to każdego ranka, każdy według tego, co jadł:
a kiedy słońce rozgrzewało się, topniało.
16:22 I stało się, że szóstego dnia zebrali dwa razy tyle
chleb, dwa omery na jednego człowieka, i wszyscy przełożeni zboru
przyszedł i powiedział Mojżeszowi.
16:23 I rzekł do nich: Tak powiedział Pan: Jutro
reszta świętego szabatu jest Panu; pieczcie, co chcecie
pieczcie dziś i gotujcie, że będziecie kipieć; i to, co pozostaje
położyć, aby was przechować aż do rana.
16:24 I odłożyli to aż do rana, jak nakazał Mojżesz, i nie stało się
smród, ani nie było w nim robaka.
16:25 I rzekł Mojżesz: Zjedz to dzisiaj; bo dziś jest szabat dla Pana:
dziś nie znajdziecie go na polu.
16:26 Sześć dni będziecie to zbierać; lecz dnia siódmego, tj
szabatu, nie będzie w nim nikogo.
16:27 I stało się, że niektórzy z ludu wyszli na
siódmego dnia na zebranie, ale nie znaleźli.
16:28 I rzekł Pan do Mojżesza: Jak długo wzbraniacie się przestrzegać moich przykazań
a moje prawa?
16:29 Patrzcie, bo Pan dał wam sabat, dlatego daje
ty szóstego dnia chleb na dwa dni; trwajcie każdy w swoim
miejsce, niech nikt siódmego dnia nie wychodzi z miejsca swego.
16:30 I odpoczął lud siódmego dnia.
16:31 I nazwał dom Izraela imię jego Manna, i było podobne
nasiona kolendry, białe; a smak tego był jak wafle zrobione z
Miód.
16:32 I rzekł Mojżesz: Oto, co Pan rozkazał: Napełnij
część z nich zachowajcie dla waszych pokoleń; aby widzieli chleb
czym was karmiłem na pustyni, gdy was wyprowadziłem
z ziemi egipskiej.
16:33 I rzekł Mojżesz do Aarona: Weź garnek i wsyp omer pełen manny
w nim i złóżcie przed Panem na przechowanie dla waszych pokoleń.
16:34 Jak PAN rozkazał Mojżeszowi, tak Aaron położył je przed Świadectwem,
być zachowanym.
16:35 A synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat, aż doszli do siebie
ziemia zamieszkana; jedli mannę, aż doszli do granic
z ziemi Kanaan.
16:36 A omer to dziesiąta część efy.