Exodus 16:1 A wyruszyli w drogę z Elim i z całym zborem synowie Izraela przyszli na pustynię Sin, która jest pomiędzy Elim i Synaj, piętnastego dnia drugiego miesiąca po nich wychodząc z ziemi egipskiej. 16:2 I szemrało całe zgromadzenie synów Izraela Mojżesz i Aaron na pustyni: 16:3 I rzekli do nich synowie Izraela: Obyśmy, na Boga, umarli ręką Pańską w ziemi egipskiej, gdy siedzieliśmy przy ciele garnki i kiedy jedliśmy chleb do sytości; bo przyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem wymordować całe to zgromadzenie. 16:4 Potem rzekł Pan do Mojżesza: Oto spuszczę chleb z nieba jak deszcz Ty; a ludzie będą wychodzić i codziennie zbierać określoną stawkę, abym ich doświadczył, czy będą chodzić według mojego prawa, czy też nie. 16:5 I stanie się, że szóstego dnia to przygotują które wnoszą; a będzie ich dwa razy więcej, niż zbierają codziennie. 16:6 Potem Mojżesz i Aaron powiedzieli do wszystkich synów Izraela: A więc wieczorem poznacie, że Pan wyprowadził was z ziemi egipskiej; 16:7 A rano ujrzycie chwałę Pana; za to on słyszy szemranie wasze przeciw Panu, a czym my jesteśmy, że wy szemrać przeciwko nam? 16:8 I rzekł Mojżesz: Stanie się tak, gdy Pan da wam w wieczorne mięso do jedzenia, a rano chleb do sytości; za to Pan słyszy szemrania wasze, które szemracie przeciw niemu, a jakie? My? wasze szemranie nie jest przeciwko nam, ale przeciw Panu. 16:9 I rzekł Mojżesz do Aarona: Powiedz całemu zborowi synowie Izraela, przystąpcie przed Pana, bo was wysłuchał pomruki. 16:10 I stało się, jak mówił Aaron do całego zgromadzenia synów Izraela, aby spojrzeli na pustynię, a oto chwała Pana ukazała się w obłoku. 16:11 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: 16:12 Słyszałem szemranie synów Izraela: przemów do nich, mówiąc: Wieczorem będziecie jedli mięso, a rano będziecie wypełnione chlebem; i poznacie, że Ja jestem PAN, wasz Bóg. 16:13 I stało się, że pod wieczór nadleciały przepiórki i pokryły obóz: a rano rosa leżała wokół gospodarza. 16:14 A gdy rosa, która leżała, uniosła się, oto na obliczu pustkowiu leżało coś małego, okrągłego, tak małego jak szron Ziemia. 16:15 A widząc to synowie Izraela, mówili jeden do drugiego: Tak jest manna: bo nie wiedzą, co to było. I rzekł do nich Mojżesz: To jest chleb, który dał wam Pan do jedzenia. 16:16 Oto, co nakazał Pan: Zbierzcie z tego każdy według jego jedzenia, omer na każdego człowieka według liczby twoich osób; weźcie każdego za tych, którzy są w swoich namiotach. 16:17 I tak uczynili synowie Izraela, i zebrali jedni więcej, drudzy mniej. 16:18 A kiedy spotkali go omerem, ten, który zebrał dużo, miał nic się nie skończyło, a temu, kto zebrał mało, nie brakowało; zebrali się każdemu według jego jedzenia. 16:19 Mojżesz powiedział: Niech nikt nie opuszcza go aż do rana. 16:20 Mimo to nie słuchali Mojżesza; ale część z nich została aż do rana, i roiło się od robactwa, i śmierdziało, i rozgniewał się Mojżesz z nimi. 16:21 I zbierali to każdego ranka, każdy według tego, co jadł: a kiedy słońce rozgrzewało się, topniało. 16:22 I stało się, że szóstego dnia zebrali dwa razy tyle chleb, dwa omery na jednego człowieka, i wszyscy przełożeni zboru przyszedł i powiedział Mojżeszowi. 16:23 I rzekł do nich: Tak powiedział Pan: Jutro reszta świętego szabatu jest Panu; pieczcie, co chcecie pieczcie dziś i gotujcie, że będziecie kipieć; i to, co pozostaje położyć, aby was przechować aż do rana. 16:24 I odłożyli to aż do rana, jak nakazał Mojżesz, i nie stało się smród, ani nie było w nim robaka. 16:25 I rzekł Mojżesz: Zjedz to dzisiaj; bo dziś jest szabat dla Pana: dziś nie znajdziecie go na polu. 16:26 Sześć dni będziecie to zbierać; lecz dnia siódmego, tj szabatu, nie będzie w nim nikogo. 16:27 I stało się, że niektórzy z ludu wyszli na siódmego dnia na zebranie, ale nie znaleźli. 16:28 I rzekł Pan do Mojżesza: Jak długo wzbraniacie się przestrzegać moich przykazań a moje prawa? 16:29 Patrzcie, bo Pan dał wam sabat, dlatego daje ty szóstego dnia chleb na dwa dni; trwajcie każdy w swoim miejsce, niech nikt siódmego dnia nie wychodzi z miejsca swego. 16:30 I odpoczął lud siódmego dnia. 16:31 I nazwał dom Izraela imię jego Manna, i było podobne nasiona kolendry, białe; a smak tego był jak wafle zrobione z Miód. 16:32 I rzekł Mojżesz: Oto, co Pan rozkazał: Napełnij część z nich zachowajcie dla waszych pokoleń; aby widzieli chleb czym was karmiłem na pustyni, gdy was wyprowadziłem z ziemi egipskiej. 16:33 I rzekł Mojżesz do Aarona: Weź garnek i wsyp omer pełen manny w nim i złóżcie przed Panem na przechowanie dla waszych pokoleń. 16:34 Jak PAN rozkazał Mojżeszowi, tak Aaron położył je przed Świadectwem, być zachowanym. 16:35 A synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat, aż doszli do siebie ziemia zamieszkana; jedli mannę, aż doszli do granic z ziemi Kanaan. 16:36 A omer to dziesiąta część efy.