Exodus 4:1 A Mojżesz odpowiedział i rzekł: Ale oto nie uwierzą mi ani nie uwierzą słuchajcie mego głosu, bo powiedzą: Pan się nie ukazał do ciebie. 4:2 A Pan rzekł do niego: Co masz w ręku? I powiedział, A pręt. 4:3 A on rzekł: Rzuć to na ziemię. I rzucił go na ziemię, i to stał się wężem; a Mojżesz uciekł przed nim. 4:4 I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć ją za ogon. I wyciągnął rękę, i chwycił ją, i stała się prętem jego ręka: 4:5 Aby uwierzyli, że PAN, Bóg ich ojców, Bóg Abraham, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, ukazał się ciebie. 4:6 A Pan rzekł do niego: Włóż teraz twoją rękę w swoją biust. I włożył rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, oto jego ręka była trędowata jak śnieg. 4:7 A on rzekł: Włóż znowu rękę w zanadrze. I położył rękę znów w jego łono; i wyjął go z zanadrza, a oto go został ponownie przemieniony w swoje drugie ciało. 4:8 I stanie się, jeśli ci też nie uwierzą usłuchajcie głosu pierwszego znaku, aby uwierzyli temu głosowi tego ostatniego znaku. 4:9 I stanie się, jeśli i tym dwóm nie uwierzą znaków, ani nie słuchaj głosu swego, abyś wziął wodę rzeki i wylej ją na suchą ziemię, a wodę, którą ty zaczerpnięte z rzeki, staną się krwią na suchym lądzie. 4:10 I rzekł Mojżesz do PANA: Panie mój, ja też nie jestem wymowny dotąd, ani od czasu, kiedy mówiłeś do swego sługi, ale jestem powolny mowy i powolnego języka. 4:11 I rzekł Pan do niego: Kto stworzył usta człowieka? lub kto to robi niemy, głuchy, widzący czy ślepy? Czyż nie ja, Pan? 4:12 Teraz więc idź, a ja będę z twoimi ustami i pouczę cię, czego ty powiem. 4:13 I rzekł: Panie mój, poślij proszę przez rękę tego, którego ty wyślij. 4:14 I rozpalił się gniew PANA na Mojżesza, i rzekł: Nie ma Aaron Lewita, twój brat? Wiem, że potrafi dobrze mówić. I również, oto wychodzi ci na spotkanie: a gdy cię ujrzy, będzie radośnie w sercu. 4:15 I będziesz z nim rozmawiał, i włożysz słowa w jego usta, a ja będę swoimi ustami i swoimi ustami, i pouczy was, co macie czynić. 4:16 I on będzie twoim rzecznikiem do ludu, i on nim będzie będzie tobie zamiast ust, a ty będziesz jemu zamiast Bóg. 4:17 I weźmiesz w rękę tę laskę, którą będziesz czynił oznaki. 4:18 Potem Mojżesz poszedł i wrócił do swojego teścia Jetry, i powiedział do niego go: Pozwól mi odejść, proszę, i nawróć się do moich braci, którzy są w środku Egiptu i zobacz, czy jeszcze żyją. I rzekł Jetro do Mojżesza: Idź w pokoju. 4:19 I rzekł Pan do Mojżesza w Madianie: Idź, wróć się do Egiptu, dla wszystkich umarli ludzie, którzy czyhali na twoje życie. 4:20 A Mojżesz wziął swoją żonę i swoich synów i posadził ich na ośle, a on wrócił do ziemi egipskiej, a Mojżesz wziął laskę Bożą w swoją ręka. 4:21 I rzekł Pan do Mojżesza: Kiedy będziesz wracał do Egiptu, patrz abyś czynił te wszystkie cuda przed faraonem, które umieściłem w twoim rękę: ale zatwardzę jego serce, aby nie wypuścił ludu. 4:22 I powiesz faraonowi: Tak mówi Pan: Izrael jest moim synem, nawet mój pierworodny: 4:23 I mówię ci: Wypuść mojego syna, aby mi służył, a jeśli ty nie wypuścisz go, oto zabiję twego syna, nawet pierworodnego. 4:24 I stało się w drodze w gospodzie, że spotkał go Pan i usiłował go zabić. 4:25 Wtedy Sefora wzięła ostry kamień i odcięła napletek swego syna, i rzucili go do jego stóp, mówiąc: „Zaprawdę, masz krwawego męża”. Ja. 4:26 Puścił go więc, a ona rzekła: Z powodu cholernego męża jesteś obrzezanie. 4:27 I rzekł Pan do Aarona: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. I on poszedł, spotkał go na górze Bożej i pocałował go. 4:28 Mojżesz opowiedział Aaronowi wszystkie słowa Pana, który go posłał, i wszystko inne znaki, które mu przykazał. 4:29 Potem Mojżesz i Aaron poszli i zebrali wszystkich starszych dzieci Izraela: 4:30 I wypowiedział Aaron wszystkie słowa, które Pan wypowiedział do Mojżesza, i czynił znaki na oczach ludu. 4:31 A lud uwierzył, a usłyszawszy, że Pan nawiedził synów Izraela i że wejrzał na ich niedolę, potem pochylili głowy i oddali pokłon.