Exodus
4:1 A Mojżesz odpowiedział i rzekł: Ale oto nie uwierzą mi ani nie uwierzą
słuchajcie mego głosu, bo powiedzą: Pan się nie ukazał
do ciebie.
4:2 A Pan rzekł do niego: Co masz w ręku? I powiedział, A
pręt.
4:3 A on rzekł: Rzuć to na ziemię. I rzucił go na ziemię, i to
stał się wężem; a Mojżesz uciekł przed nim.
4:4 I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć ją za
ogon. I wyciągnął rękę, i chwycił ją, i stała się prętem
jego ręka:
4:5 Aby uwierzyli, że PAN, Bóg ich ojców, Bóg
Abraham, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, ukazał się
ciebie.
4:6 A Pan rzekł do niego: Włóż teraz twoją rękę w swoją
biust. I włożył rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął,
oto jego ręka była trędowata jak śnieg.
4:7 A on rzekł: Włóż znowu rękę w zanadrze. I położył rękę
znów w jego łono; i wyjął go z zanadrza, a oto go
został ponownie przemieniony w swoje drugie ciało.
4:8 I stanie się, jeśli ci też nie uwierzą
usłuchajcie głosu pierwszego znaku, aby uwierzyli temu głosowi
tego ostatniego znaku.
4:9 I stanie się, jeśli i tym dwóm nie uwierzą
znaków, ani nie słuchaj głosu swego, abyś wziął wodę
rzeki i wylej ją na suchą ziemię, a wodę, którą ty
zaczerpnięte z rzeki, staną się krwią na suchym lądzie.
4:10 I rzekł Mojżesz do PANA: Panie mój, ja też nie jestem wymowny
dotąd, ani od czasu, kiedy mówiłeś do swego sługi, ale jestem powolny
mowy i powolnego języka.
4:11 I rzekł Pan do niego: Kto stworzył usta człowieka? lub kto to robi
niemy, głuchy, widzący czy ślepy? Czyż nie ja, Pan?
4:12 Teraz więc idź, a ja będę z twoimi ustami i pouczę cię, czego ty
powiem.
4:13 I rzekł: Panie mój, poślij proszę przez rękę tego, którego ty
wyślij.
4:14 I rozpalił się gniew PANA na Mojżesza, i rzekł: Nie ma
Aaron Lewita, twój brat? Wiem, że potrafi dobrze mówić. I również,
oto wychodzi ci na spotkanie: a gdy cię ujrzy, będzie
radośnie w sercu.
4:15 I będziesz z nim rozmawiał, i włożysz słowa w jego usta, a ja będę
swoimi ustami i swoimi ustami, i pouczy was, co macie czynić.
4:16 I on będzie twoim rzecznikiem do ludu, i on nim będzie
będzie tobie zamiast ust, a ty będziesz jemu zamiast
Bóg.
4:17 I weźmiesz w rękę tę laskę, którą będziesz czynił
oznaki.
4:18 Potem Mojżesz poszedł i wrócił do swojego teścia Jetry, i powiedział do niego
go: Pozwól mi odejść, proszę, i nawróć się do moich braci, którzy są w środku
Egiptu i zobacz, czy jeszcze żyją. I rzekł Jetro do Mojżesza: Idź
w pokoju.
4:19 I rzekł Pan do Mojżesza w Madianie: Idź, wróć się do Egiptu, dla wszystkich
umarli ludzie, którzy czyhali na twoje życie.
4:20 A Mojżesz wziął swoją żonę i swoich synów i posadził ich na ośle, a on
wrócił do ziemi egipskiej, a Mojżesz wziął laskę Bożą w swoją
ręka.
4:21 I rzekł Pan do Mojżesza: Kiedy będziesz wracał do Egiptu, patrz
abyś czynił te wszystkie cuda przed faraonem, które umieściłem w twoim
rękę: ale zatwardzę jego serce, aby nie wypuścił ludu.
4:22 I powiesz faraonowi: Tak mówi Pan: Izrael jest moim synem,
nawet mój pierworodny:
4:23 I mówię ci: Wypuść mojego syna, aby mi służył, a jeśli ty
nie wypuścisz go, oto zabiję twego syna, nawet pierworodnego.
4:24 I stało się w drodze w gospodzie, że spotkał go Pan i
usiłował go zabić.
4:25 Wtedy Sefora wzięła ostry kamień i odcięła napletek swego syna,
i rzucili go do jego stóp, mówiąc: „Zaprawdę, masz krwawego męża”.
Ja.
4:26 Puścił go więc, a ona rzekła: Z powodu cholernego męża jesteś
obrzezanie.
4:27 I rzekł Pan do Aarona: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. I on
poszedł, spotkał go na górze Bożej i pocałował go.
4:28 Mojżesz opowiedział Aaronowi wszystkie słowa Pana, który go posłał, i wszystko inne
znaki, które mu przykazał.
4:29 Potem Mojżesz i Aaron poszli i zebrali wszystkich starszych
dzieci Izraela:
4:30 I wypowiedział Aaron wszystkie słowa, które Pan wypowiedział do Mojżesza, i
czynił znaki na oczach ludu.
4:31 A lud uwierzył, a usłyszawszy, że Pan nawiedził
synów Izraela i że wejrzał na ich niedolę,
potem pochylili głowy i oddali pokłon.