Estera
7:1 Przybyli więc król i Haman na ucztę z królową Esterą.
7:2 A król odezwał się do Estery drugiego dnia na uczcie
wino, jaka jest twoja prośba, królowo Estero? i będzie ci dane:
a jaka jest twoja prośba? i będzie wykonywana nawet do połowy
Królestwo.
7:3 Wtedy królowa Estera odpowiedziała i rzekła: Jeśli znalazłam u ciebie łaskę
wzrok, o królu, i jeśli królowi się to podoba, niech mi daruje życie
prośba, a mój lud na moją prośbę:
7:4 Bo jesteśmy sprzedani, ja i mój lud, na zagładę, na zabicie i na
zginąć. Ale jeśli zostaliśmy sprzedani za niewolników i niewolnice, trzymałem swoje
język, chociaż wróg nie mógł zrekompensować szkód wyrządzonych przez króla.
7:5 Wtedy odezwał się król Aswerus i rzekł do królowej Estery: Kto jest?
on i gdzie on jest, kto ośmielił się to zrobić w swoim sercu?
7:6 A Estera powiedziała: Przeciwnikiem i wrogiem jest ten bezbożny Haman. Następnie
Haman bał się przed królem i królową.
7:7 A król, wstając z uczty z winem, w swoim gniewie udał się do
ogród pałacowy: i powstał Haman, aby prosić Esterę o swoje życie
królowa; bo widział, że zło postanowione przeciwko niemu przez
król.
7:8 Potem król wrócił z ogrodu pałacowego na miejsce
bankiet wina; a Haman leżał na łożu, na którym leżała Estera.
Rzekł tedy król: Czy królową też będzie zmuszał przede mną do domu?
Gdy słowo wyszło z ust króla, zasłonili twarz Hamana.
7:9 Wtedy Harbona, jeden z szambelanów, powiedział przed królem: Oto
także szubienicę wzwyż na pięćdziesiąt łokci, którą zrobił Haman dla Mardocheusza,
który dobrze opowiadał się za królem, stoi w domu Hamana. Następnie
król powiedział: Powieś go na tym.
7:10 Powiesili więc Hamana na szubienicy, którą przygotował Mardocheuszowi.
Wtedy gniew króla został uspokojony.