Estera 7:1 Przybyli więc król i Haman na ucztę z królową Esterą. 7:2 A król odezwał się do Estery drugiego dnia na uczcie wino, jaka jest twoja prośba, królowo Estero? i będzie ci dane: a jaka jest twoja prośba? i będzie wykonywana nawet do połowy Królestwo. 7:3 Wtedy królowa Estera odpowiedziała i rzekła: Jeśli znalazłam u ciebie łaskę wzrok, o królu, i jeśli królowi się to podoba, niech mi daruje życie prośba, a mój lud na moją prośbę: 7:4 Bo jesteśmy sprzedani, ja i mój lud, na zagładę, na zabicie i na zginąć. Ale jeśli zostaliśmy sprzedani za niewolników i niewolnice, trzymałem swoje język, chociaż wróg nie mógł zrekompensować szkód wyrządzonych przez króla. 7:5 Wtedy odezwał się król Aswerus i rzekł do królowej Estery: Kto jest? on i gdzie on jest, kto ośmielił się to zrobić w swoim sercu? 7:6 A Estera powiedziała: Przeciwnikiem i wrogiem jest ten bezbożny Haman. Następnie Haman bał się przed królem i królową. 7:7 A król, wstając z uczty z winem, w swoim gniewie udał się do ogród pałacowy: i powstał Haman, aby prosić Esterę o swoje życie królowa; bo widział, że zło postanowione przeciwko niemu przez król. 7:8 Potem król wrócił z ogrodu pałacowego na miejsce bankiet wina; a Haman leżał na łożu, na którym leżała Estera. Rzekł tedy król: Czy królową też będzie zmuszał przede mną do domu? Gdy słowo wyszło z ust króla, zasłonili twarz Hamana. 7:9 Wtedy Harbona, jeden z szambelanów, powiedział przed królem: Oto także szubienicę wzwyż na pięćdziesiąt łokci, którą zrobił Haman dla Mardocheusza, który dobrze opowiadał się za królem, stoi w domu Hamana. Następnie król powiedział: Powieś go na tym. 7:10 Powiesili więc Hamana na szubienicy, którą przygotował Mardocheuszowi. Wtedy gniew króla został uspokojony.