Księga Eklezjasty 3:1 Na każdą rzecz jest wyznaczona pora, a na każdą sprawę jest wyznaczona godzina niebo: 3:2 Czas narodzin i czas umierania; czas sadzenia i czas sadzenia wyrywajcie to, co zasadzono; 3:3 Czas zabijania i czas leczenia; czas na załamanie i czas na tworzyć; 3:4 Czas płaczu i czas śmiechu; czas na żałobę i czas na żałobę taniec; 3:5 Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni; czas do objęcia i czas powstrzymania się od objęcia; 3:6 Czas zdobywania i czas gubienia; czas zachowania i czas rzucania z dala; 3:7 Czas rozdzierania i czas zszywania; czas milczenia i czas milczenia mówić; 3:8 Czas miłości i czas nienawiści; czas wojny i czas pokoju. 3:9 Jaki pożytek ma ten, kto pracuje w tym, czym się trudzi? 3:10 Widziałem bóle porodowe, które Bóg dał synom ludzkim w nim ćwiczył. 3:11 Uczynił wszystko pięknym w swoim czasie, także ustanowił świat w swoim sercu, aby żaden człowiek nie mógł odkryć dzieła, które Bóg rób od początku do końca. 3:12 Wiem, że nie ma w nich nic dobrego, jak tylko człowiek się raduje i czynić dobro w jego życiu. 3:13 A także, aby wszyscy jedli i pili i korzystali z dobra wszystkich jego praca jest darem Boga. 3:14 Wiem, że cokolwiek uczyni Bóg, będzie na wieki: nic nie może być do tego dołożyć, ani nic z niego odjąć: i Bóg to czyni, że ludzie powinien się przed nim bać. 3:15 To, co było, jest teraz; a to, co ma być, już było; a Bóg żąda tego, co przeminęło. 3:16 A ponadto widziałem pod słońcem miejsce sądu, tę niegodziwość był tam; i miejsce sprawiedliwości, tam była nieprawość. 3:17 Powiedziałem w swoim sercu: Bóg osądzi sprawiedliwych i bezbożnych, bo tam jest czas na każdy cel i na każdą pracę. 3:18 Powiedziałem w swoim sercu o stanie synów ludzkich, że Bóg mogli je zamanifestować i aby mogli zobaczyć, że sami nimi są bestie. 3:19 Albowiem to, co spotyka synów ludzkich, spotyka zwierzęta; nawet jeden coś ich spotyka: jak jeden umiera, tak umiera drugi; tak, oni mieć wszyscy jeden oddech; tak, że człowiek nie ma przewagi nad zwierzęciem: bo wszystko jest marnością. 3:20 Wszyscy idą na jedno miejsce; wszyscy są z prochu i wszyscy znowu w proch się obracają. 3:21 Kto zna ducha człowieka, który wznosi się w górę, i ducha człowieka bestia schodząca na ziemię? 3:22 Dlatego dostrzegam, że nie ma nic lepszego niż ten człowiek powinien radować się swoimi dziełami; bo to jest jego działem: bo któż będzie przyprowadź go, aby zobaczył, co będzie po nim?