Księga Eklezjasty
3:1 Na każdą rzecz jest wyznaczona pora, a na każdą sprawę jest wyznaczona godzina
niebo:
3:2 Czas narodzin i czas umierania; czas sadzenia i czas sadzenia
wyrywajcie to, co zasadzono;
3:3 Czas zabijania i czas leczenia; czas na załamanie i czas na
tworzyć;
3:4 Czas płaczu i czas śmiechu; czas na żałobę i czas na żałobę
taniec;
3:5 Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni; czas
do objęcia i czas powstrzymania się od objęcia;
3:6 Czas zdobywania i czas gubienia; czas zachowania i czas rzucania
z dala;
3:7 Czas rozdzierania i czas zszywania; czas milczenia i czas milczenia
mówić;
3:8 Czas miłości i czas nienawiści; czas wojny i czas pokoju.
3:9 Jaki pożytek ma ten, kto pracuje w tym, czym się trudzi?
3:10 Widziałem bóle porodowe, które Bóg dał synom ludzkim
w nim ćwiczył.
3:11 Uczynił wszystko pięknym w swoim czasie, także ustanowił
świat w swoim sercu, aby żaden człowiek nie mógł odkryć dzieła, które Bóg
rób od początku do końca.
3:12 Wiem, że nie ma w nich nic dobrego, jak tylko człowiek się raduje i
czynić dobro w jego życiu.
3:13 A także, aby wszyscy jedli i pili i korzystali z dobra wszystkich
jego praca jest darem Boga.
3:14 Wiem, że cokolwiek uczyni Bóg, będzie na wieki: nic nie może być
do tego dołożyć, ani nic z niego odjąć: i Bóg to czyni, że ludzie
powinien się przed nim bać.
3:15 To, co było, jest teraz; a to, co ma być, już było;
a Bóg żąda tego, co przeminęło.
3:16 A ponadto widziałem pod słońcem miejsce sądu, tę niegodziwość
był tam; i miejsce sprawiedliwości, tam była nieprawość.
3:17 Powiedziałem w swoim sercu: Bóg osądzi sprawiedliwych i bezbożnych, bo
tam jest czas na każdy cel i na każdą pracę.
3:18 Powiedziałem w swoim sercu o stanie synów ludzkich, że Bóg
mogli je zamanifestować i aby mogli zobaczyć, że sami nimi są
bestie.
3:19 Albowiem to, co spotyka synów ludzkich, spotyka zwierzęta; nawet jeden
coś ich spotyka: jak jeden umiera, tak umiera drugi; tak, oni
mieć wszyscy jeden oddech; tak, że człowiek nie ma przewagi nad zwierzęciem:
bo wszystko jest marnością.
3:20 Wszyscy idą na jedno miejsce; wszyscy są z prochu i wszyscy znowu w proch się obracają.
3:21 Kto zna ducha człowieka, który wznosi się w górę, i ducha człowieka
bestia schodząca na ziemię?
3:22 Dlatego dostrzegam, że nie ma nic lepszego niż ten człowiek
powinien radować się swoimi dziełami; bo to jest jego działem: bo któż będzie
przyprowadź go, aby zobaczył, co będzie po nim?