2 Księgi Ezdrasza
12:1 I stało się, gdy lew mówił te słowa do orła, I
piła,
12:2 A oto głowa, która pozostała, i cztery skrzydła już się nie ukazały,
i obaj poszli do niego i ustanowili siebie, aby królować, i ich
królestwo było małe i pełne zgiełku.
12:3 I zobaczyłem, a oto już się nie pojawili, a całe ciało
orzeł spłonął, tak że ziemia była w wielkim strachu: wtedy się obudziłem
z niepokoju i transu mojego umysłu, i z wielkiego strachu, i powiedział do mnie
mój duch,
12:4 Oto mi to uczyniłeś, wyszukując drogi
najwyższy.
12:5 Oto jestem zmęczony umysłem i bardzo słaby na duchu; i mało
siła jest we mnie, z powodu wielkiego strachu, który mnie dotknął
tej nocy.
12:6 Dlatego teraz będę błagał Najwyższego, aby mnie pocieszył
koniec.
12:7 I powiedziałem: Panie, który dzierżysz władzę, jeśli znalazłem łaskę przed twoją
widzenia, i jeśli zostanę usprawiedliwiony z tobą przed wieloma innymi, i jeśli mój
modlitwa zaprawdę wznosi się przed twoją twarzą;
12:8 Pociesz mnie więc i wskaż mi sługę twego wyjaśnienie i jasność
różnicę w tej strasznej wizji, abyś mógł mnie doskonale pocieszyć
dusza.
12:9 Albowiem uznałeś mnie za godnego ukazania mi czasów ostatecznych.
12:10 I rzekł do mnie: Oto wyjaśnienie widzenia:
12:11 Orzeł, którego widziałeś wychodzącego z morza, to królestwo, które
widziano w widzeniu twego brata Daniela.
12:12 Ale nie zostało mu to wyjaśnione, dlatego teraz ci to oznajmiam.
12:13 Oto nadejdą dni, w których powstanie królestwo
ziemi, i będzie się go bali bardziej niż wszystkie poprzednie królestwa
To.
12:14 W tym samym będzie królować dwunastu królów, jeden po drugim:
12:15 Z czego drugi zacznie królować i będzie miał więcej czasu niż
któryś z dwunastu.
12:16 A to oznacza dwanaście skrzydeł, które widziałeś.
12:17 Co do głosu, który słyszałeś, a którego nie widziałeś
wychodzą z głów, ale ze środka ciała, to jest
interpretacja:
12:18 Że po czasie tego królestwa powstaną wielkie zmagania,
i stanie w niebezpieczeństwie upadku: jednak nie wtedy
upadnie, ale zostanie przywrócony do swego początku.
12:19 A podczas gdy ty widziałeś osiem małych pod piórami przylegających do niej
skrzydła, oto interpretacja:
12:20 Że w nim powstanie ośmiu królów, których czasy będą tylko
małe, a ich lata szybkie.
12:21 I dwóch z nich zginie, gdy zbliża się środek czasu: czterech będzie
przetrzymywani, aż ich koniec zacznie się zbliżać, ale dwóch będzie strzeżonych aż do końca
koniec.
12:22 A ponieważ widziałeś trzy spoczywające głowy, oto interpretacja:
12:23 W swoich ostatnich dniach Najwyższy wzbudzi trzy królestwa i odnowi je
tam wiele rzeczy i będą panować nad ziemią,
12:24 I tych, którzy tam mieszkają, z wielkim uciskiem, ponad wszystkimi
które były przed nimi: dlatego nazywają się głowami orłów.
12:25 Bo to są ci, którzy dokonają jego niegodziwości, i to
dokończyć swój ostatni koniec.
12:26 A chociaż widziałeś, że wielka głowa już się nie pojawiła, to
oznacza, że jeden z nich umrze na swoim łożu, i to w bólu.
12:27 Bo ci dwaj, którzy pozostaną, zostaną zabici mieczem.
12:28 Albowiem miecz jednego pożre drugiego, ale na koniec
sam padnie od miecza.
12:29 A podczas gdy widziałeś dwa pióra pod skrzydłami przelatujące nad
głowa po prawej stronie;
12:30 To znaczy, że to są ci, których Najwyższy zachował dla nich
koniec: to jest małe królestwo i pełne kłopotów, jak widziałeś.
12:31 A lew, którego widziałeś wychodzącego z lasu i ryczącego,
i przemówiwszy do orła, strofując ją za nieprawość jej
wszystkie słowa, które słyszałeś;
12:32 To jest pomazaniec, którego Najwyższy zachował dla nich i dla nich
niegodziwość aż do końca: będzie ich strofował i strofował
z ich okrucieństwem.
12:33 Albowiem postawi ich żywych przed sobą na sądzie i zgromi
je i poprawiaj.
12:34 Resztę mego ludu wybawi z miłosierdziem tych, którzy go mają
został naciśnięty na moich granicach, i sprawi, że będą się radować aż do
nadchodzi dzień sądu, o którym wam mówiłem od
początek.
12:35 To jest sen, który widziałeś, i takie są interpretacje.
12:36 Ty tylko spotkałeś się, aby poznać tę tajemnicę Najwyższego.
12:37 Zapisz więc w księdze to wszystko, co widziałeś, i schowaj
ich:
12:38 I nauczaj ich mędrców ludu, o których sercach wiesz, że mogą
zrozumieć i zachować te tajemnice.
12:39 Ale poczekaj tu sam jeszcze siedem dni, aby to było pokazane
tobie, cokolwiek zechce Najwyższy ci oznajmić. I z
że poszedł swoją drogą.
12:40 I stało się, gdy cały lud zobaczył, że było siedem dni
przeszli i nie powrócę do miasta, zgromadzili ich wszystkich
razem, od najmniejszego do największego, podeszli do mnie i rzekli:
12:41 Czym cię obraziliśmy? a cóż złego uczyniliśmy tobie,
że nas opuściłeś i siedzisz tu na tym miejscu?
12:42 Bo ze wszystkich proroków tylko ty zostałeś nam jako grono
vintage, jak świeca w ciemnym miejscu, jak przystań lub statek
ocalony od burzy.
12:43 Czyż zło, które nas spotyka, nie jest wystarczające?
12:44 Jeśli nas opuścisz, o ileż lepiej byłoby dla nas, gdybyśmy i my
spłonął w środku Syjonu?
12:45 Bo nie jesteśmy lepsi od tych, którzy tam zginęli. I płakali z
donośny głos. Wtedy odpowiedziałem im i powiedziałem:
12:46 Bądź dobrej myśli, Izraelu; i nie bądź ciężki, domu Jakuba!
12:47 Bo Najwyższy pamięta o tobie, a Mocarz nie
zapomniałem o tobie w pokusie.
12:48 Co do mnie, nie opuściłem cię ani nie odszedłem od ciebie, lecz
przyszedłem na to miejsce, aby modlić się o spustoszenie Syjonu, i abym ja
może prosić o miłosierdzie dla niskiego stanu Twojej świątyni.
12:49 A teraz idźcie wszyscy do domu, a ja przyjdę po tych dniach
do ciebie.
12:50 A lud udał się do miasta, jak im rozkazałem:
12:51 Ale pozostałem na polu siedem dni, jak mi rozkazał anioł;
i jadłem tylko w tych dniach kwiaty polne, i miałem swoje
mięso z ziół