2 Księgi Ezdrasza 12:1 I stało się, gdy lew mówił te słowa do orła, I piła, 12:2 A oto głowa, która pozostała, i cztery skrzydła już się nie ukazały, i obaj poszli do niego i ustanowili siebie, aby królować, i ich królestwo było małe i pełne zgiełku. 12:3 I zobaczyłem, a oto już się nie pojawili, a całe ciało orzeł spłonął, tak że ziemia była w wielkim strachu: wtedy się obudziłem z niepokoju i transu mojego umysłu, i z wielkiego strachu, i powiedział do mnie mój duch, 12:4 Oto mi to uczyniłeś, wyszukując drogi najwyższy. 12:5 Oto jestem zmęczony umysłem i bardzo słaby na duchu; i mało siła jest we mnie, z powodu wielkiego strachu, który mnie dotknął tej nocy. 12:6 Dlatego teraz będę błagał Najwyższego, aby mnie pocieszył koniec. 12:7 I powiedziałem: Panie, który dzierżysz władzę, jeśli znalazłem łaskę przed twoją widzenia, i jeśli zostanę usprawiedliwiony z tobą przed wieloma innymi, i jeśli mój modlitwa zaprawdę wznosi się przed twoją twarzą; 12:8 Pociesz mnie więc i wskaż mi sługę twego wyjaśnienie i jasność różnicę w tej strasznej wizji, abyś mógł mnie doskonale pocieszyć dusza. 12:9 Albowiem uznałeś mnie za godnego ukazania mi czasów ostatecznych. 12:10 I rzekł do mnie: Oto wyjaśnienie widzenia: 12:11 Orzeł, którego widziałeś wychodzącego z morza, to królestwo, które widziano w widzeniu twego brata Daniela. 12:12 Ale nie zostało mu to wyjaśnione, dlatego teraz ci to oznajmiam. 12:13 Oto nadejdą dni, w których powstanie królestwo ziemi, i będzie się go bali bardziej niż wszystkie poprzednie królestwa To. 12:14 W tym samym będzie królować dwunastu królów, jeden po drugim: 12:15 Z czego drugi zacznie królować i będzie miał więcej czasu niż któryś z dwunastu. 12:16 A to oznacza dwanaście skrzydeł, które widziałeś. 12:17 Co do głosu, który słyszałeś, a którego nie widziałeś wychodzą z głów, ale ze środka ciała, to jest interpretacja: 12:18 Że po czasie tego królestwa powstaną wielkie zmagania, i stanie w niebezpieczeństwie upadku: jednak nie wtedy upadnie, ale zostanie przywrócony do swego początku. 12:19 A podczas gdy ty widziałeś osiem małych pod piórami przylegających do niej skrzydła, oto interpretacja: 12:20 Że w nim powstanie ośmiu królów, których czasy będą tylko małe, a ich lata szybkie. 12:21 I dwóch z nich zginie, gdy zbliża się środek czasu: czterech będzie przetrzymywani, aż ich koniec zacznie się zbliżać, ale dwóch będzie strzeżonych aż do końca koniec. 12:22 A ponieważ widziałeś trzy spoczywające głowy, oto interpretacja: 12:23 W swoich ostatnich dniach Najwyższy wzbudzi trzy królestwa i odnowi je tam wiele rzeczy i będą panować nad ziemią, 12:24 I tych, którzy tam mieszkają, z wielkim uciskiem, ponad wszystkimi które były przed nimi: dlatego nazywają się głowami orłów. 12:25 Bo to są ci, którzy dokonają jego niegodziwości, i to dokończyć swój ostatni koniec. 12:26 A chociaż widziałeś, że wielka głowa już się nie pojawiła, to oznacza, że jeden z nich umrze na swoim łożu, i to w bólu. 12:27 Bo ci dwaj, którzy pozostaną, zostaną zabici mieczem. 12:28 Albowiem miecz jednego pożre drugiego, ale na koniec sam padnie od miecza. 12:29 A podczas gdy widziałeś dwa pióra pod skrzydłami przelatujące nad głowa po prawej stronie; 12:30 To znaczy, że to są ci, których Najwyższy zachował dla nich koniec: to jest małe królestwo i pełne kłopotów, jak widziałeś. 12:31 A lew, którego widziałeś wychodzącego z lasu i ryczącego, i przemówiwszy do orła, strofując ją za nieprawość jej wszystkie słowa, które słyszałeś; 12:32 To jest pomazaniec, którego Najwyższy zachował dla nich i dla nich niegodziwość aż do końca: będzie ich strofował i strofował z ich okrucieństwem. 12:33 Albowiem postawi ich żywych przed sobą na sądzie i zgromi je i poprawiaj. 12:34 Resztę mego ludu wybawi z miłosierdziem tych, którzy go mają został naciśnięty na moich granicach, i sprawi, że będą się radować aż do nadchodzi dzień sądu, o którym wam mówiłem od początek. 12:35 To jest sen, który widziałeś, i takie są interpretacje. 12:36 Ty tylko spotkałeś się, aby poznać tę tajemnicę Najwyższego. 12:37 Zapisz więc w księdze to wszystko, co widziałeś, i schowaj ich: 12:38 I nauczaj ich mędrców ludu, o których sercach wiesz, że mogą zrozumieć i zachować te tajemnice. 12:39 Ale poczekaj tu sam jeszcze siedem dni, aby to było pokazane tobie, cokolwiek zechce Najwyższy ci oznajmić. I z że poszedł swoją drogą. 12:40 I stało się, gdy cały lud zobaczył, że było siedem dni przeszli i nie powrócę do miasta, zgromadzili ich wszystkich razem, od najmniejszego do największego, podeszli do mnie i rzekli: 12:41 Czym cię obraziliśmy? a cóż złego uczyniliśmy tobie, że nas opuściłeś i siedzisz tu na tym miejscu? 12:42 Bo ze wszystkich proroków tylko ty zostałeś nam jako grono vintage, jak świeca w ciemnym miejscu, jak przystań lub statek ocalony od burzy. 12:43 Czyż zło, które nas spotyka, nie jest wystarczające? 12:44 Jeśli nas opuścisz, o ileż lepiej byłoby dla nas, gdybyśmy i my spłonął w środku Syjonu? 12:45 Bo nie jesteśmy lepsi od tych, którzy tam zginęli. I płakali z donośny głos. Wtedy odpowiedziałem im i powiedziałem: 12:46 Bądź dobrej myśli, Izraelu; i nie bądź ciężki, domu Jakuba! 12:47 Bo Najwyższy pamięta o tobie, a Mocarz nie zapomniałem o tobie w pokusie. 12:48 Co do mnie, nie opuściłem cię ani nie odszedłem od ciebie, lecz przyszedłem na to miejsce, aby modlić się o spustoszenie Syjonu, i abym ja może prosić o miłosierdzie dla niskiego stanu Twojej świątyni. 12:49 A teraz idźcie wszyscy do domu, a ja przyjdę po tych dniach do ciebie. 12:50 A lud udał się do miasta, jak im rozkazałem: 12:51 Ale pozostałem na polu siedem dni, jak mi rozkazał anioł; i jadłem tylko w tych dniach kwiaty polne, i miałem swoje mięso z ziół