1 Koryntian
14:1 Dążcie do miłosierdzia i pragnijcie duchowych darów, ale raczej po to, abyście mogli
prorokować.
14:2 Kto bowiem mówi obcym językiem, nie ludziom mówi, ale
do Boga, bo nikt go nie rozumie; jednak w duchu on
mówi tajemnice.
14:3 Ale ten, kto prorokuje, przemawia do ludzi ku zbudowaniu i
napomnienie i pocieszenie.
14:4 Kto mówi nieznanym językiem, buduje się; ale on to
prorokuje, buduje kościół.
14:5 Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, ale raczej, abyście prorokowali:
bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, który mówi językami,
chyba że on interpretuje, aby kościół otrzymał zbudowanie.
14:6 A teraz, bracia, jeśli przyjdę do was, mówiąc językami, co zrobię?
nic wam nie pomoże, chyba że przemówię do was albo przez objawienie, albo przez
wiedzy, czy przez prorokowanie, czy przez naukę?
14:7 A nawet rzeczy, które nie wydają żywego dźwięku, czy to piszczałka, czy harfa, z wyjątkiem
dają rozróżnienie w dźwiękach, po czym poznamy, co jest
rurowy czy harfowy?
14:8 Bo jeśli trąba zabrzmi niepewnie, któż się przygotuje
walka?
14:9 Tak samo wy, chyba że wypowiadacie językami słowa łatwe
zrozumiany, po czym pozna się, co zostało powiedziane? bo będziecie mówić
w powietrze.
14:10 Być może na świecie jest tak wiele rodzajów głosów i żaden
one są bez znaczenia.
14:11 Jeśli więc nie znam znaczenia głosu, będę przy nim
który mówi barbarzyńcą, a kto mówi, będzie barbarzyńcą
do mnie.
14:12 Tak i wy, gorliwie zabiegając o dary duchowe, starajcie się, abyście
może przyczynić się do zbudowania Kościoła.
14:13 Dlatego niech ten, kto mówi nieznanym językiem, modli się, aby mógł
interpretować.
14:14 Bo jeśli modlę się w nieznanym języku, duch mój się modli, ale mój
zrozumienie jest bezowocne.
14:15 O co więc chodzi? Będę się modlił duchem i będę się modlił duchem
rozumiejąc także: Będę śpiewał duchem i będę śpiewał z
zrozumienie również.
14:16 Inaczej, gdy będziesz błogosławił duchem, jakże ten, który zajmuje
pokój nieuczonych mów Amen na twoje dziękczynienie, widząc go
nie rozumie, co mówisz?
14:17 Zaprawdę, dobrze dziękujesz, ale drugi nie jest zbudowany.
14:18 Dziękuję mojemu Bogu, mówię językami więcej niż wy wszyscy:
14:19 Jednak w kościele wolałbym powiedzieć pięć słów ze zrozumieniem,
abym swoim głosem nauczał i innych, niż dziesięć tysięcy słów
nieznany język.
14:20 Bracia, nie bądźcie dziećmi w zrozumieniu, ale bądźcie w złości
dzieci, ale w zrozumieniu bądźcie ludźmi.
14:21 W Prawie jest napisane: Z ludźmi innych języków i innych ust
mówię do tego ludu; a mimo to nie chcą mnie słuchać,
mówi Pan.
14:22 Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, ale dla nich
którzy nie wierzą; ale prorokowanie nie służy tym, którzy nie wierzą,
ale dla tych, którzy wierzą.
14:23 Jeśli więc zbierze się cały kościół w jedno miejsce, wszyscy razem
mówić językami, a przychodzą ci, którzy są niewykształceni, lub
niewierzący, czyż nie powiedzą, że jesteście szaleni?
14:24 Ale jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jeden, który nie wierzy, albo jeden
nieuczony, jest przekonany o wszystkich, jest osądzony przez wszystkich:
14:25 W ten sposób objawiają się tajemnice jego serca; i tak upadając
na twarzy będzie wielbił Boga i oznajmiał, że Bóg jest w was
prawda.
14:26 Jakże więc, bracia? kiedy się schodzicie, każdy z was ma
psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma
interpretacja. Niech wszystko się stanie ku zbudowaniu.
14:27 Jeśli ktoś mówi w nieznanym języku, niech to będzie najwyżej o dwóch
o trzy, i to oczywiście; i niech ktoś interpretuje.
14:28 A jeśli nie ma tłumacza, niech milczy w kościele; I
niech mówi do siebie i do Boga.
14:29 Niech prorocy mówią po dwóch lub trzech, a inni niech sądzą.
14:30 Jeśli innemu siedzącemu coś zostanie objawione, niech pierwszy się zatrzyma
jego spokój.
14:31 Albowiem wszyscy możecie prorokować jeden po drugim, aby wszyscy się uczyli i wszyscy byli
pocieszony.
14:32 A duchy proroków są prorokom poddane.
14:33 Bo Bóg nie jest sprawcą zamieszania, ale pokoju, jak we wszystkich kościołach
świętych.
14:34 Niech wasze kobiety milczą w kościołach, bo to jest niedozwolone
do nich mówić; ale nakazano im być pod posłuszeństwem, jak
mówi też prawo.
14:35 A jeśli się czegoś dowiedzą, niech zapytają w domu swoich mężów:
bo wstyd jest kobietom przemawiać w zborze.
14:36 Co? wyszło od ciebie słowo Boże? czy tylko do was to przyszło?
14:37 Jeśli ktoś uważa się za proroka lub duchowego, niech to zrobi
uznajcie, że to, co wam piszę, to przykazania
Pana.
14:38 A jeśli ktoś jest nieświadomy, niech będzie ignorantem.
14:39 Dlatego, bracia, pragnijcie prorokować i zabraniajcie rozmawiać z
języki.
14:40 Niech wszystko odbywa się godnie i w porządku.