1 Koryntian 14:1 Dążcie do miłosierdzia i pragnijcie duchowych darów, ale raczej po to, abyście mogli prorokować. 14:2 Kto bowiem mówi obcym językiem, nie ludziom mówi, ale do Boga, bo nikt go nie rozumie; jednak w duchu on mówi tajemnice. 14:3 Ale ten, kto prorokuje, przemawia do ludzi ku zbudowaniu i napomnienie i pocieszenie. 14:4 Kto mówi nieznanym językiem, buduje się; ale on to prorokuje, buduje kościół. 14:5 Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, ale raczej, abyście prorokowali: bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, który mówi językami, chyba że on interpretuje, aby kościół otrzymał zbudowanie. 14:6 A teraz, bracia, jeśli przyjdę do was, mówiąc językami, co zrobię? nic wam nie pomoże, chyba że przemówię do was albo przez objawienie, albo przez wiedzy, czy przez prorokowanie, czy przez naukę? 14:7 A nawet rzeczy, które nie wydają żywego dźwięku, czy to piszczałka, czy harfa, z wyjątkiem dają rozróżnienie w dźwiękach, po czym poznamy, co jest rurowy czy harfowy? 14:8 Bo jeśli trąba zabrzmi niepewnie, któż się przygotuje walka? 14:9 Tak samo wy, chyba że wypowiadacie językami słowa łatwe zrozumiany, po czym pozna się, co zostało powiedziane? bo będziecie mówić w powietrze. 14:10 Być może na świecie jest tak wiele rodzajów głosów i żaden one są bez znaczenia. 14:11 Jeśli więc nie znam znaczenia głosu, będę przy nim który mówi barbarzyńcą, a kto mówi, będzie barbarzyńcą do mnie. 14:12 Tak i wy, gorliwie zabiegając o dary duchowe, starajcie się, abyście może przyczynić się do zbudowania Kościoła. 14:13 Dlatego niech ten, kto mówi nieznanym językiem, modli się, aby mógł interpretować. 14:14 Bo jeśli modlę się w nieznanym języku, duch mój się modli, ale mój zrozumienie jest bezowocne. 14:15 O co więc chodzi? Będę się modlił duchem i będę się modlił duchem rozumiejąc także: Będę śpiewał duchem i będę śpiewał z zrozumienie również. 14:16 Inaczej, gdy będziesz błogosławił duchem, jakże ten, który zajmuje pokój nieuczonych mów Amen na twoje dziękczynienie, widząc go nie rozumie, co mówisz? 14:17 Zaprawdę, dobrze dziękujesz, ale drugi nie jest zbudowany. 14:18 Dziękuję mojemu Bogu, mówię językami więcej niż wy wszyscy: 14:19 Jednak w kościele wolałbym powiedzieć pięć słów ze zrozumieniem, abym swoim głosem nauczał i innych, niż dziesięć tysięcy słów nieznany język. 14:20 Bracia, nie bądźcie dziećmi w zrozumieniu, ale bądźcie w złości dzieci, ale w zrozumieniu bądźcie ludźmi. 14:21 W Prawie jest napisane: Z ludźmi innych języków i innych ust mówię do tego ludu; a mimo to nie chcą mnie słuchać, mówi Pan. 14:22 Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, ale dla nich którzy nie wierzą; ale prorokowanie nie służy tym, którzy nie wierzą, ale dla tych, którzy wierzą. 14:23 Jeśli więc zbierze się cały kościół w jedno miejsce, wszyscy razem mówić językami, a przychodzą ci, którzy są niewykształceni, lub niewierzący, czyż nie powiedzą, że jesteście szaleni? 14:24 Ale jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jeden, który nie wierzy, albo jeden nieuczony, jest przekonany o wszystkich, jest osądzony przez wszystkich: 14:25 W ten sposób objawiają się tajemnice jego serca; i tak upadając na twarzy będzie wielbił Boga i oznajmiał, że Bóg jest w was prawda. 14:26 Jakże więc, bracia? kiedy się schodzicie, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma interpretacja. Niech wszystko się stanie ku zbudowaniu. 14:27 Jeśli ktoś mówi w nieznanym języku, niech to będzie najwyżej o dwóch o trzy, i to oczywiście; i niech ktoś interpretuje. 14:28 A jeśli nie ma tłumacza, niech milczy w kościele; I niech mówi do siebie i do Boga. 14:29 Niech prorocy mówią po dwóch lub trzech, a inni niech sądzą. 14:30 Jeśli innemu siedzącemu coś zostanie objawione, niech pierwszy się zatrzyma jego spokój. 14:31 Albowiem wszyscy możecie prorokować jeden po drugim, aby wszyscy się uczyli i wszyscy byli pocieszony. 14:32 A duchy proroków są prorokom poddane. 14:33 Bo Bóg nie jest sprawcą zamieszania, ale pokoju, jak we wszystkich kościołach świętych. 14:34 Niech wasze kobiety milczą w kościołach, bo to jest niedozwolone do nich mówić; ale nakazano im być pod posłuszeństwem, jak mówi też prawo. 14:35 A jeśli się czegoś dowiedzą, niech zapytają w domu swoich mężów: bo wstyd jest kobietom przemawiać w zborze. 14:36 Co? wyszło od ciebie słowo Boże? czy tylko do was to przyszło? 14:37 Jeśli ktoś uważa się za proroka lub duchowego, niech to zrobi uznajcie, że to, co wam piszę, to przykazania Pana. 14:38 A jeśli ktoś jest nieświadomy, niech będzie ignorantem. 14:39 Dlatego, bracia, pragnijcie prorokować i zabraniajcie rozmawiać z języki. 14:40 Niech wszystko odbywa się godnie i w porządku.