1 Koryntian 13:1 Chociaż mówię językami ludzi i aniołów, a nie mam miłosierdzia, stanę się jak miedź brzęcząca lub cymbał brzęczący. 13:2 A chociaż mam dar prorokowania i rozumiem wszystkie tajemnice, i wszelką wiedzę; i chociaż mam całą wiarę, abym mógł usunąć gór, a jałmużny nie mam, jestem niczym. 13:3 I chociaż rozdaję wszystkie moje dobra, aby nakarmić biednych, i chociaż rozdaję swoje ciało na spalenie, a miłości nie mam, nic mi to nie pomoże. 13:4 Miłość jest cierpliwa i łaskawa; miłość nie zazdrości; organizacja pożytku publicznego nie przechwala się, nie nadyma się, 13:5 Nie zachowuje się nieprzystojnie, nie szuka swego, nie jest łatwa rozdrażniony, nie myśli złego; 13:6 Nie raduje się z nieprawości, ale raduje się z prawdy; 13:7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wytrwa wszystkie rzeczy. 13:8 Miłość nigdy nie ustaje; ale jeśli są proroctwa, zawiodą się; czy są języki, ustaną; czy istnieje wiedza, to zniknie. 13:9 Albowiem po części poznajemy i po części prorokujemy. 13:10 Ale kiedy nadejdzie to, co doskonałe, wtedy nadejdzie to, co jest częściowe zostać usuniętym. 13:11 Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, rozumiałem jak dziecko, ja myślałem jako dziecko: ale kiedy stałem się mężczyzną, odrzuciłem to, co dziecinne. 13:12 Na razie widzimy przez szkło, ponuro; ale potem twarzą w twarz: teraz ja wiedzieć częściowo; ale wtedy poznam tak, jak sam zostałem poznany. 13:13 A teraz trwa wiara, nadzieja, miłość, te trzy; ale największy z to jest dobroczynność.