1 Koryntian
13:1 Chociaż mówię językami ludzi i aniołów, a nie mam
miłosierdzia, stanę się jak miedź brzęcząca lub cymbał brzęczący.
13:2 A chociaż mam dar prorokowania i rozumiem wszystkie tajemnice,
i wszelką wiedzę; i chociaż mam całą wiarę, abym mógł usunąć
gór, a jałmużny nie mam, jestem niczym.
13:3 I chociaż rozdaję wszystkie moje dobra, aby nakarmić biednych, i chociaż rozdaję swoje
ciało na spalenie, a miłości nie mam, nic mi to nie pomoże.
13:4 Miłość jest cierpliwa i łaskawa; miłość nie zazdrości; organizacja pożytku publicznego
nie przechwala się, nie nadyma się,
13:5 Nie zachowuje się nieprzystojnie, nie szuka swego, nie jest łatwa
rozdrażniony, nie myśli złego;
13:6 Nie raduje się z nieprawości, ale raduje się z prawdy;
13:7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wytrwa
wszystkie rzeczy.
13:8 Miłość nigdy nie ustaje; ale jeśli są proroctwa, zawiodą się;
czy są języki, ustaną; czy istnieje wiedza,
to zniknie.
13:9 Albowiem po części poznajemy i po części prorokujemy.
13:10 Ale kiedy nadejdzie to, co doskonałe, wtedy nadejdzie to, co jest częściowe
zostać usuniętym.
13:11 Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, rozumiałem jak dziecko, ja
myślałem jako dziecko: ale kiedy stałem się mężczyzną, odrzuciłem to, co dziecinne.
13:12 Na razie widzimy przez szkło, ponuro; ale potem twarzą w twarz: teraz ja
wiedzieć częściowo; ale wtedy poznam tak, jak sam zostałem poznany.
13:13 A teraz trwa wiara, nadzieja, miłość, te trzy; ale największy z
to jest dobroczynność.