1 Kroniki
17:1 I stało się, gdy Dawid siedział w swoim domu, że Dawid powiedział do niego
Prorok Natan, oto mieszkam w domu z cedrów, ale w arce
przymierze Pańskie trwa pod zasłonami.
17:2 Wtedy Natan powiedział do Dawida: Uczyń wszystko, co jest w twoim sercu; bo Bóg jest
z tobą.
17:3 I stało się tej samej nocy, że słowo Boże doszło do Natana,
powiedzenie,
17:4 Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi PAN: Nie będziesz budował
mi dom do mieszkania:
17:5 Bo nie mieszkałem w domu od dnia, w którym wychowałem Izraela
do dnia dzisiejszego; ale chodzili od namiotu do namiotu i od jednego przybytku
do innego.
17:6 Gdziekolwiek szedłem z całym Izraelem, mówiłem słowo do któregokolwiek z nich
sędziów izraelskich, którym kazałem żywić mój lud, mówiąc: Po co
nie zbudowaliście mi domu z cedrów?
17:7 Dlatego teraz tak powiesz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi
Panie Zastępów, zabrałem cię z owczarni, nawet z podążania za
owce, abyś był władcą nad moim ludem izraelskim:
17:8 A ja byłem z tobą, gdziekolwiek szedłeś, i kroiłem
wszystkich nieprzyjaciół twoich przed sobą i uczyniłem cię podobnym do imienia
imię wielkich mężów, którzy są na ziemi.
17:9 Wyznaczę też miejsce memu ludowi izraelskiemu i zasadzę go,
i zamieszkają na swoim miejscu, i już się nie poruszą; żaden
synowie niegodziwości nie będą ich więcej marnować, jak w dniu
początek,
17:10 I od czasu, kiedy nakazałem sędziom, aby byli nad moim ludem izraelskim.
Co więcej, pokonam wszystkich twoich wrogów. Co więcej, mówię ci to
Pan zbuduje ci dom.
17:11 I stanie się, gdy dobiegną końca twoje dni, że będziesz musiał iść
bądź z ojcami twoimi, abym wzbudził po tobie potomstwo twoje, które
będzie z twoich synów; i utwierdzę jego królestwo.
17:12 On zbuduje mi dom, a jego tron utwierdzę na wieki.
17:13 Ja będę jego ojcem, a on będzie moim synem, a mojego nie wezmę
oddal od niego miłosierdzie, tak jak ja odebrałem je temu, który był przed tobą:
17:14 Ale osiedlę go w moim domu iw moim królestwie na wieki, a jego
tron będzie utwierdzony na wieki.
17:15 Według wszystkich tych słów i według całej tej wizji tak się stało
Natan mów do Dawida.
17:16 I przyszedł król Dawid, usiadł przed Panem i rzekł: Kim ja jestem, O
Panie Boże, a co to za dom mój, że mnie tu przywiodłeś?
17:17 A jednak to była mała rzecz w twoich oczach, o Boże; bo i ty masz
mówiłeś o domu twego sługi przez długi czas i śpieszysz się
potraktuj mnie jak dostojnik, Panie Boże.
17:18 Cóż więcej Dawid może ci powiedzieć na cześć twego sługi? Do
znasz swego sługę.
17:19 Panie, przez wzgląd na twego sługę i według twego serca, masz
dokonałeś całej tej wielkości, oznajmiając wszystkie te wielkie rzeczy.
17:20 Panie, nie ma takiego jak Ty i nie ma Boga poza Tobą,
według wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy.
17:21 A który naród na ziemi jest podobny do ludu twego, Izraela, którego Bóg
poszedł odkupić, aby być swoim ludem, aby uczynić cię sławnym imieniem
i okropności, wypędzając narody sprzed ludu twego, który
wybawiłeś z Egiptu?
17:22 Ty bowiem uczyniłeś swój lud na wieki swoim ludem izraelskim; I
Ty, Panie, stałeś się ich Bogiem.
17:23 Dlatego teraz, PANIE, niech to, co powiedziałeś, dotyczy ciebie
słudze io jego domu na wieki, a czyń tak, jak ty
powiedziałeś.
17:24 Niech się stanie, aby imię twoje było wysławiane na wieki,
mówiąc: Pan Zastępów jest Bogiem Izraela, Bogiem Izraela.
a dom Dawida, sługi twego, niech będzie utwierdzony przed tobą.
17:25 Albowiem ty, Boże mój, powiedziałeś swemu słudze, że go zbudujesz
domu: przeto sługa twój znalazł w sercu swojem, aby się przedtem modlił
ciebie.
17:26 A teraz, PANIE, jesteś Bogiem i obiecałeś tę dobroć tobie
sługa:
17:27 Teraz więc niech ci się spodoba pobłogosławić dom twego sługi
niech będzie przed tobą na wieki, bo pobłogosław, Panie, i tak się stanie
bądź błogosławiony na wieki.