1 Kroniki 17:1 I stało się, gdy Dawid siedział w swoim domu, że Dawid powiedział do niego Prorok Natan, oto mieszkam w domu z cedrów, ale w arce przymierze Pańskie trwa pod zasłonami. 17:2 Wtedy Natan powiedział do Dawida: Uczyń wszystko, co jest w twoim sercu; bo Bóg jest z tobą. 17:3 I stało się tej samej nocy, że słowo Boże doszło do Natana, powiedzenie, 17:4 Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi PAN: Nie będziesz budował mi dom do mieszkania: 17:5 Bo nie mieszkałem w domu od dnia, w którym wychowałem Izraela do dnia dzisiejszego; ale chodzili od namiotu do namiotu i od jednego przybytku do innego. 17:6 Gdziekolwiek szedłem z całym Izraelem, mówiłem słowo do któregokolwiek z nich sędziów izraelskich, którym kazałem żywić mój lud, mówiąc: Po co nie zbudowaliście mi domu z cedrów? 17:7 Dlatego teraz tak powiesz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi Panie Zastępów, zabrałem cię z owczarni, nawet z podążania za owce, abyś był władcą nad moim ludem izraelskim: 17:8 A ja byłem z tobą, gdziekolwiek szedłeś, i kroiłem wszystkich nieprzyjaciół twoich przed sobą i uczyniłem cię podobnym do imienia imię wielkich mężów, którzy są na ziemi. 17:9 Wyznaczę też miejsce memu ludowi izraelskiemu i zasadzę go, i zamieszkają na swoim miejscu, i już się nie poruszą; żaden synowie niegodziwości nie będą ich więcej marnować, jak w dniu początek, 17:10 I od czasu, kiedy nakazałem sędziom, aby byli nad moim ludem izraelskim. Co więcej, pokonam wszystkich twoich wrogów. Co więcej, mówię ci to Pan zbuduje ci dom. 17:11 I stanie się, gdy dobiegną końca twoje dni, że będziesz musiał iść bądź z ojcami twoimi, abym wzbudził po tobie potomstwo twoje, które będzie z twoich synów; i utwierdzę jego królestwo. 17:12 On zbuduje mi dom, a jego tron utwierdzę na wieki. 17:13 Ja będę jego ojcem, a on będzie moim synem, a mojego nie wezmę oddal od niego miłosierdzie, tak jak ja odebrałem je temu, który był przed tobą: 17:14 Ale osiedlę go w moim domu iw moim królestwie na wieki, a jego tron będzie utwierdzony na wieki. 17:15 Według wszystkich tych słów i według całej tej wizji tak się stało Natan mów do Dawida. 17:16 I przyszedł król Dawid, usiadł przed Panem i rzekł: Kim ja jestem, O Panie Boże, a co to za dom mój, że mnie tu przywiodłeś? 17:17 A jednak to była mała rzecz w twoich oczach, o Boże; bo i ty masz mówiłeś o domu twego sługi przez długi czas i śpieszysz się potraktuj mnie jak dostojnik, Panie Boże. 17:18 Cóż więcej Dawid może ci powiedzieć na cześć twego sługi? Do znasz swego sługę. 17:19 Panie, przez wzgląd na twego sługę i według twego serca, masz dokonałeś całej tej wielkości, oznajmiając wszystkie te wielkie rzeczy. 17:20 Panie, nie ma takiego jak Ty i nie ma Boga poza Tobą, według wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy. 17:21 A który naród na ziemi jest podobny do ludu twego, Izraela, którego Bóg poszedł odkupić, aby być swoim ludem, aby uczynić cię sławnym imieniem i okropności, wypędzając narody sprzed ludu twego, który wybawiłeś z Egiptu? 17:22 Ty bowiem uczyniłeś swój lud na wieki swoim ludem izraelskim; I Ty, Panie, stałeś się ich Bogiem. 17:23 Dlatego teraz, PANIE, niech to, co powiedziałeś, dotyczy ciebie słudze io jego domu na wieki, a czyń tak, jak ty powiedziałeś. 17:24 Niech się stanie, aby imię twoje było wysławiane na wieki, mówiąc: Pan Zastępów jest Bogiem Izraela, Bogiem Izraela. a dom Dawida, sługi twego, niech będzie utwierdzony przed tobą. 17:25 Albowiem ty, Boże mój, powiedziałeś swemu słudze, że go zbudujesz domu: przeto sługa twój znalazł w sercu swojem, aby się przedtem modlił ciebie. 17:26 A teraz, PANIE, jesteś Bogiem i obiecałeś tę dobroć tobie sługa: 17:27 Teraz więc niech ci się spodoba pobłogosławić dom twego sługi niech będzie przed tobą na wieki, bo pobłogosław, Panie, i tak się stanie bądź błogosławiony na wieki.