Susanna 1:1 Er woonde een man in Babylon, genaamd Joacim: 1:2 En hij nam een vrouw, wiens naam was Susanna, de dochter van Chelcias, a zeer schone vrouw, en een die de Heer vreesde. 1:3 Haar ouders waren ook rechtvaardig, en leerden hun dochter overeenkomstig de wet van Mozes. 1:4 Joacim nu was een groot rijk man, en hij had een mooie tuin die bij de zijne hoorde huis: en tot hem namen de Joden hun toevlucht; omdat hij eervoller was dan Alle anderen. 1:5 In hetzelfde jaar werden twee van de oudsten van het toekomstige volk aangesteld rechters, zoals de Heer gesproken heeft, dat goddeloosheid uit Babylon kwam van oude rechters, die het volk leken te regeren. 1:6 Deze hielden veel in het huis van Joacim, en allen die rechtszaken hadden kwam tot hen. 1:7 Toen de mensen rond het middaguur vertrokken, ging Susanna haar binnen man's tuin om te lopen. 1:8 En de twee oudsten zagen haar elke dag binnenkomen en wandelen; zodat hun lust ontvlamde naar haar toe. 1:9 En zij verdraaiden hun eigen gedachten, en wendden hun ogen af, dat zij misschien niet naar de hemel kijken, noch alleen oordelen onthouden. 1:10 En hoewel ze allebei gekwetst waren door haar liefde, durfde niet één het te tonen een ander zijn verdriet. 1:11 Want zij schaamden zich om hun lust te verkondigen, die zij begeerden te hebben met haar te maken hebben. 1:12 Toch waakten ze van dag tot dag ijverig om haar te zien. 1:13 En de een zei tegen de ander, laten we nu naar huis gaan, want het is etenstijd tijd. 1:14 Toen ze vertrokken waren, scheidden ze de een van de ander, en weer teruggekeerd kwamen ze op dezelfde plaats; en daarna hadden ze vroegen elkaar de oorzaak, ze erkenden hun lust: toen spraken ze samen een tijd af, waarop ze haar alleen zouden kunnen vinden. 1:15 En het viel eruit, terwijl ze een geschikte tijd keken, ging ze erin zoals voorheen slechts twee dienstmeisjes, en ze verlangde ernaar zich in de tuin te wassen: voor het was heet. 1:16 En er was daar niemand behalve de twee oudsten die zich hadden verstopt zichzelf en keken naar haar. 1:17 Toen zei ze tegen haar slavinnen: Breng me olie en wasballen en sluit de deur tuindeuren, opdat ik mij kan wassen. 1:18 En zij deden wat zij hun bevolen had, en sloten de tuindeuren en gingen naar buiten zich bij geheime deuren om de dingen te halen die ze had bevolen hen: maar zij zagen de oudsten niet, omdat zij verborgen waren. 1:19 Toen nu de dienstmeisjes vertrokken waren, stonden de twee oudsten op en renden toe haar, zeggende, 1:20 Zie, de tuindeuren zijn gesloten, zodat niemand ons kan zien, en we zijn binnen liefde met u; stem daarom met ons in en lig bij ons. 1:21 Indien gij niet wilt, zullen wij tegen u getuigen, die jonge man was met u; en daarom hebt u uw dienstmaagden van u weggestuurd. 1:22 Toen zuchtte Susanna en zei, ik ben van alle kanten benauwd, want als ik doe dit ding, het is de dood voor mij: en als ik het niet doe, kan ik niet ontsnappen jouw handen. 1:23 Het is beter voor mij in uw handen te vallen en het niet te doen, dan te zondigen in de ogen van de Heer. 1:24 Daarop huilde Suzanna met luide stem, en de twee oudsten schreeuwden het uit tegen haar. 1:25 Toen rende de een en opende de tuindeur. 1:26 Dus toen de dienaren van het huis het geroep in de tuin hoorden, zij stormde naar binnen door de geheime deur om te zien wat haar was aangedaan. 1:27 Maar toen de oudsten hun zaak bekend hadden gemaakt, waren de dienaren woedend beschaamd: want er is nog nooit zo'n rapport over Susanna gemaakt. 1:28 En het gebeurde de volgende dag, toen de mensen bij haar verzameld waren echtgenoot Joacim, de twee oudsten kwamen ook vol ondeugende verbeeldingskracht tegen Susanna om haar ter dood te brengen; 1:29 en zei voor het volk: Laat Susanna, de dochter van Chelcias, komen Joacims vrouw. En dus stuurden ze. 1:30 Dus kwam ze met haar vader en moeder, haar kinderen, en al haar verwant. 1:31 Susanna was een heel delicate vrouw en mooi om te zien. 1:32 En deze goddeloze mannen bevalen haar gezicht te ontbloten, want ze was bedekt) opdat ze vervuld zouden worden met haar schoonheid. 1:33 Daarom huilden haar vrienden en allen die haar zagen. 1:34 Toen stonden de twee oudsten op in het midden van het volk en legden hun handen op haar hoofd. 1:35 En zij keek huilend op naar de hemel: want haar hart vertrouwde op de Heer. 1:36 En de oudsten zeiden, Toen we alleen in de tuin wandelden, kwam deze vrouw binnen met twee dienstmaagden, en sloot de tuindeuren, en stuurde de dienstmaagden weg. 1:37 Toen kwam een jonge man, die daar verborgen was, naar haar toe en lag bij haar. 1:38 Toen wij, die in een hoek van de tuin stonden, deze goddeloosheid zagen, rende naar hen toe. 1:39 En toen we ze samen zagen, konden we de man niet vasthouden, want hij was sterker dan wij, en opende de deur en sprong naar buiten. 1:40 Maar nadat we deze vrouw hadden meegenomen, vroegen we wie de jonge man was, behalve zij zou ons niet vertellen: deze dingen getuigen wij. 1:41 Toen geloofde de gemeente hen als degenen die de oudsten en rechters waren van het volk: dus veroordeelden ze haar ter dood. 1:42 Toen riep Susanna met luide stem en zei: O eeuwige God, die de geheimen kent en alle dingen weet voordat ze zijn: 1:43 Gij weet dat zij een vals getuigenis tegen mij hebben afgelegd, en zie, ik moet sterven; terwijl ik nooit zulke dingen heb gedaan als deze mannen kwaadwillig tegen mij uitgevonden. 1:44 En de Heer hoorde haar stem. 1:45 Daarom, toen zij geleid werd om ter dood gebracht te worden, deed de Heer haar opstaan heilige geest van een jonge jongen wiens naam Daniël was: 1:46 Die riep met luide stem, ik ben vrij van het bloed van deze vrouw. 1:47 Toen keerde al het volk zich naar hem toe en zei: Wat betekenen deze dingen? woorden die je hebt gesproken? 1:48 Dus hij, staande in het midden van hen, zei,”Zijn jullie zulke dwazen, jullie zonen van? Israël, dat u zonder onderzoek of kennis van de waarheid hebt een dochter van Israël veroordeeld? 1:49 Keer terug naar de plaats van oordeel, want zij hebben een vals getuigenis afgelegd tegen haar. 1:50 Daarom keerde al het volk zich haastig om, en de oudsten zeiden tot hem: Kom, ga bij ons zitten en laat het ons zien, aangezien God je gegeven heeft de eer van een ouderling. 1:51 Toen zei Daniël tot hen: Zet deze twee ver van elkaar opzij, en ik zal ze onderzoeken. 1:52 Dus toen ze van elkaar werden gescheiden, riep hij een van hen, en zei tegen hem: O jij die oud geworden bent in goddeloosheid, nu je zonden die u eerder hebt begaan, aan het licht komen. 1:53 Want gij hebt een vals oordeel uitgesproken en de onschuldigen veroordeeld en heb de schuldigen vrij gelaten; hoewel de Heer zegt: De onschuldige en rechtvaardig zult gij niet doden. 1:54 Nu dan, als je haar hebt gezien, zeg me dan, onder welke boom je hebt gezien bedrijven ze samen? Die antwoordde: Onder een mastiekboom. 1:55 En Daniël zei, Heel goed; je hebt tegen je eigen hoofd gelogen; voor zelfs nu heeft de engel van God het vonnis van God ontvangen om u te snijden in tweeën. 1:56 Dus zette hij hem opzij, en beval om de andere te brengen, en zei tot hem, gij zaad van Chanaan, en niet van Juda, schoonheid heeft u bedrogen, en lust heeft uw hart verdraaid. 1:57 Zo hebt u de dochters van Israël behandeld, en zij uit angst ging met u mee, maar de dochter van Juda wilde niet bij u blijven slechtheid. 1:58 Zeg me nu, onder welke boom heb je ze meegenomen? samen? Die antwoordde: Onder een steenboom. 1:59 Toen zei Daniël tot hem, Goed; je hebt ook tegen de jouwe gelogen hoofd: want de engel van God wacht met het zwaard om u in tweeën te hakken, dat hij je kan vernietigen. 1:60 Daarop riep de hele vergadering met luide stem en prees God, die hen redt die op hem vertrouwen. 1:61 En zij kwamen in opstand tegen de twee oudsten, want Daniël had hen veroordeeld valse getuigenis door hun eigen mond: 1:62 En volgens de wet van Mozes deden zij hun op zulke wijze zij waren boosaardig van plan hun naaste aan te doen: en zij zetten hen ertoe aan dood. Zo werd het onschuldige bloed dezelfde dag gered. 1:63 Daarom prezen Chelcias en zijn vrouw God voor hun dochter Suzanna, met Joacim haar man, en alle verwanten, want die was er niet oneerlijkheid in haar gevonden. 1:64 Vanaf die dag had Daniël een grote reputatie in de ogen van de mensen.