Ruth
1:1 Nu gebeurde het in de dagen dat de rechters regeerden, dat er a
hongersnood in het land. En een zekere man uit Bethlehem-Juda ging als vreemdeling
in het land van Moab, hij, en zijn vrouw, en zijn twee zonen.
1:2 En de naam van de man was Elimelech, en de naam van zijn vrouw Naomi,
en de naam van zijn twee zonen Machlon en Chilion, Ephrathites van
Bethlehem Juda. En zij kwamen in het land van Moab, en trokken voort
daar.
1:3 En de man van Elimelech Naomi stierf; en zij bleef achter, en haar twee zonen.
1:4 En zij namen zich vrouwen van de vrouwen van Moab; de naam van de ene was
Orpa, en de naam van de andere Ruth; en zij woonden daar ongeveer tien
jaar.
1:5 En Machlon en Chiljon stierven ook beiden; en de vrouw bleef over
haar twee zonen en haar man.
1:6 Toen stond zij op met haar schoondochters, om terug te keren van de
land van Moab: want ze had in het land van Moab gehoord hoe dat de
De HEER had zijn volk bezocht door hun brood te geven.
1:7 Daarom ging zij uit van de plaats waar zij was, en haar twee
schoondochters bij haar; en zij gingen op weg om terug te keren naar de
land van Juda.
1:8 En Noomi zei tot haar twee schoondochters: Ga heen, geef elk aan haar terug
moeders huis: de HERE is u goedertieren, zoals gij gedaan hebt met de
dood, en met mij.
1:9 De HERE geve u, dat gij rust zult vinden, ieder van u in het huis van
haar man. Toen kuste ze hen; en zij verhieven hun stem, en
huilde.
1:10 En zij zeiden tot haar: Wij zullen zeker met u terugkeren naar uw volk.
1:11 En Noomi zei: Keer om, mijn dochters, waarom wilt u met mij meegaan? Zijn
zijn er nog meer zonen in mijn schoot, dat zij uw echtgenoten kunnen zijn?
1:12 Keer om, mijn dochters, ga heen; want ik ben te oud om een
echtgenoot. Als ik zou zeggen: ik heb hoop, als ik ook een echtgenoot zou hebben
tot de nacht, en zou ook zonen moeten baren;
1:13 Zoudt gij voor hen blijven tot zij volwassen waren? zoudt gij voor hen blijven
van het hebben van echtgenoten? nee, mijn dochters; want het doet mij veel verdriet
om uwentwil, dat de hand des HEREN tegen mij is uitgestrekt.
1:14 En zij verhieven hun stem, en weenden opnieuw; en Orpah kuste haar
schoonmoeder; maar Ruth klampte zich aan haar vast.
1:15 En zij zei: Zie, uw schoonzuster is teruggegaan naar haar volk,
en tot haar goden: keer terug achter uw schoonzus.
1:16 En Ruth zeide: Dring er bij mij niet op aan u te verlaten, of terug te keren van volgen
na u: want waar u gaat, zal ik gaan; en waar gij verblijft, ik
zal vernachten: uw volk zal mijn volk zijn, en uw God mijn God.
1:17 Waar gij sterft, zal ik sterven, en daar zal ik begraven worden: de HERE doe zo
voor mij, en meer ook, als de dood u en mij maar zou scheiden.
1:18 Toen ze zag dat ze vastbesloten was om met haar mee te gaan, toen zij
bleef tegen haar praten.
1:19 Zo gingen die twee totdat ze in Bethlehem kwamen. En het gebeurde, wanneer
zij kwamen te Bethlehem, dat de hele stad om hen heen in beroering kwam, en
zeiden ze: Is dit Noömi?
1:20 En zij zei tot hen: Noem mij niet Naomi, noem mij Mara
De Almachtige heeft mij zeer bitter behandeld.
1:21 Ik ging vol naar buiten, en de Heer heeft me leeg weer thuisgebracht: waarom dan?
noem mij Naomi, daar de HERE tegen mij heeft getuigd, en de
Almachtige heeft mij gekweld?
1:22 Zo keerde Noomi terug, en Ruth, de Moabitische, haar schoondochter, met
haar, die terugkeerde uit het land van Moab: en zij kwamen bij
Bethlehem in het begin van de gerstoogst.