Ezechiël
33:1 Wederom kwam het woord des Heren tot mij, zeggende:
33:2 Mensenkind, spreek tot de kinderen van uw volk en zeg tot hen: Wanneer
Ik breng het zwaard over een land, als de mensen van het land er een man van nemen
hun kusten, en stel hem tot hun wachter:
33:3 Als hij het zwaard over het land ziet komen, blaast hij op de trompet, en
waarschuw de mensen;
33:4 Wie dan het geluid van de bazuin hoort en zich niet laat waarschuwen;
als het zwaard komt en hem wegneemt, zal zijn bloed op het zijne zijn
hoofd.
33:5 Hij hoorde het geluid van de bazuin en liet zich niet waarschuwen; zijn bloed zal
wees op hem. Maar hij die gewaarschuwd wordt, zal zijn ziel bevrijden.
33:6 Maar als de wachter het zwaard ziet komen en niet op de bazuin blaast, en
de mensen worden niet gewaarschuwd; als het zwaard komt en iemand wegneemt
onder hen wordt hij weggenomen in zijn ongerechtigheid; maar zijn bloed zal ik
vereisen bij de hand van de wachter.
33:7 Dus jij, o mensenkind, ik heb je een wachter aangesteld voor het huis van
Israël; daarom zult u het woord uit mijn mond horen en hen waarschuwen
van mij.
33:8 Wanneer Ik tot de goddeloze zeg: O goddeloze, u zult zeker sterven; als jij
spreek niet om de goddeloze voor zijn weg te waarschuwen, die goddeloze zal dat wel doen
sterf in zijn ongerechtigheid; maar zijn bloed zal ik van u eisen.
33:9 Niettemin, indien gij de goddeloze waarschuwt voor zijn weg om daarvan af te keren; als hij
keer niet af van zijn weg, hij zal sterven in zijn ongerechtigheid; maar jij hebt
bevrijd uw ziel.
33:10 Daarom, o mensenkind, spreek tot het huis van Israël; Zo gij
spreek, zeggende: Indien onze overtredingen en onze zonden op ons zijn, en wij
erin wegkwijnen, hoe moeten we dan leven?
33:11 Zeg tot hen: Zo waar ik leef, spreekt de Heere HEERE, ik heb geen behagen in de
dood van de goddelozen; maar dat de goddeloze van zijn weg afkeert en leeft:
bekeert u, bekeert u van uw boze wegen; want waarom zoudt gij sterven, o huis van
Israël?
33:12 Daarom, mensenkind, zeg tot de kinderen van uw volk: De
gerechtigheid van de rechtvaardige zal hem niet redden op zijn dag
overtreding: wat betreft de goddeloosheid van de goddeloze, hij zal niet vallen
daardoor op de dag dat hij zich bekeert van zijn goddeloosheid; ook niet
de rechtvaardige zal kunnen leven voor zijn gerechtigheid op de dag dat hij
zondigt.
33:13 Wanneer Ik tot de rechtvaardige zal zeggen, dat hij zeker zal leven; als hij
vertrouw op zijn eigen gerechtigheid en bega ongerechtigheid, al de zijne
gerechtigheid zal niet gedacht worden; maar vanwege zijn ongerechtigheid dat hij
heeft begaan, zal hij ervoor sterven.
33:14 Wederom, wanneer Ik tot de goddelozen zeg: Gij zult zeker sterven; als hij draait
van zijn zonde, en doe wat wettig en juist is;
33:15 Als de goddeloze het onderpand herstelt, geef dan terug wat hij beroofd heeft, loop binnen
de statuten van het leven, zonder onrecht te plegen; hij zal zeker leven,
hij zal niet sterven.
33:16 Geen van zijn zonden die hij begaan heeft, zal hem genoemd worden
heeft gedaan wat wettig en juist is; hij zal zeker leven.
33:17 Toch zeggen de kinderen van uw volk: De weg des Heren is niet gelijk.
maar wat hen betreft, hun weg is niet gelijk.
33:18 Wanneer de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid en doet
ongerechtigheid, hij zal er zelfs door sterven.
33:19 Maar als de goddeloze zich bekeert van zijn slechtheid en doet wat geoorloofd is
en goed, hij zal daardoor leven.
33:20 Toch zegt u: De weg van de Heer is niet gelijk. O huis van Israël, ik
zal u oordelen, een ieder naar zijn wegen.
33:21 En het gebeurde in het twaalfde jaar van onze ballingschap, in het tiende
maand, op de vijfde dag van de maand, degene die eruit was ontsnapt
Jeruzalem kwam naar mij toe en zei: De stad is verslagen.
33:22 Nu was de hand des HEEREN op mij in de avond, voordat hij die was
ontsnapt kwam; en had mijn mond geopend, totdat hij bij mij kwam in de
ochtend; en mijn mond werd geopend, en ik was niet meer stom.
33:23 Toen kwam het woord des Heren tot mij, zeggende:
33:24 Mensenkind, zij die in deze woestijnen van het land Israël wonen, spreken:
zeggende: Abraham was één, en hij erfde het land; maar wij zijn met velen; de
land is ons ter erfenis gegeven.
33:25 Zeg daarom tot hen: Zo zegt de Heere HEERE; Gij eet met het bloed,
en hef uw ogen op naar uw afgoden, en vergiet bloed: en zult gij
de grond bezitten?
33:26 Gij staat op uw zwaard, gij doet gruwel, en gij verontreinigt iedereen
zijns naasten vrouw: en zult gij het land erfelijk bezitten?
33:27 Zeg tot hen: Zo zegt de Heere HEERE; Zoals ik leef, zeker zij
die in de woestenij zijn, zullen door het zwaard vallen, en die in de
open veld zal Ik aan de dieren geven om te verslinden, en aan hen die erin zijn
de forten en in de grotten zullen sterven aan de pest.
33:28 Want Ik zal het land tot een woestenij maken, en de praal van haar kracht
zal ophouden; en de bergen van Israël zullen woest zijn, dat niemand
zal passeren.
33:29 Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik het land het meest gelegd heb
verwoest vanwege al hun gruweldaden die zij bedreven hebben.
33:30 Ook, mensenkind, de kinderen van uw volk praten nog steeds
tegen u bij de muren en in de deuren van de huizen, en spreek één
tot een ander, ieder tot zijn broeder, zeggende: Kom toch, en hoor
wat is het woord dat van de HERE uitgaat.
33:31 En zij komen tot u zoals het volk komt, en zij zitten voor u
als mijn volk, en zij horen uw woorden, maar doen ze niet
met hun mond tonen ze veel liefde, maar hun hart gaat hen achterna
hebzucht.
33:32 En zie, jij bent voor hen als een zeer lieflijk lied van iemand die a
aangename stem, en kan goed op een instrument spelen: want ze horen je
woorden, maar ze doen ze niet.
33:33 En wanneer dit gebeurt (zie, het zal komen), dan zullen zij het weten
dat er een profeet onder hen is geweest.