Софонија
2:1 Соберете се, да, соберете се, народе несакан;
2:2 Пред да произлезе декретот, пред да помине денот како плевата, пред
жестокиот гнев Господов дојде врз тебе, пред Господовиот ден
гневот дојде врз тебе.
2:3 Барајте го Господа, сите кротки на земјата, кои го направивте неговото
судење; барајте праведност, барајте кротост: можеби ќе бидете скриени
во денот на Господовиот гнев.
2:4 Зашто Газа ќе биде напуштена, а Аскелон пустош: тие ќе возат
излезете од Ашод напладне, а Екрон ќе биде искорен.
2:5 Тешко на жителите на морскиот брег, народот на
Черети! зборот Господов е против тебе; О Ханаан, земја на
Филистејците, ќе те уништам и нема да има
жител.
2:6 И морскиот брег ќе биде живеалишта и куќи за овчари, и
набори за стада.
2:7 И брегот ќе биде за остатокот од домот Јуда; тие ќе
се хранат со тоа: во куќите на Аскалон ќе легнат во
вечер: зашто Господ, нивниот Бог, ќе ги посети и ќе ги одврати нивните
заробеништво.
2:8 Слушнав срамот на Моав и навредите на синовите на
Амон, со што го прекоруваа мојот народ и се возвишуваа
против нивната граница.
2:9 Затоа, како што живеам јас, вели Господ Саваот, Богот на Израел, сигурно
Моав ќе биде како Содом, а синовите на Амон како Гомор, дури и на
размножување на коприви, и соли, и вечен пустош: на
остаток од мојот народ ќе го ограби и остатокот од мојот народ
ќе ги поседува.
2:10 Ова ќе го имаат за нивната гордост, затоа што тие се прекоруваа и
се воздигнаа против народот на Господ Саваот.
2:11 Господ ќе биде страшен за нив, зашто ќе ги изгладне сите богови на
земјата; и ќе Му се поклонуваат, секој од своето место, дури и сите
островите на незнабошците.
2:12 И вие Етиопјани, ќе бидете убиени од мојот меч.
2:13 И ќе ја испружи раката на север и ќе ја уништи Асирија;
и ќе ја направи Ниневија пустош и ќе се исуши како пустина.
2:14 И стадата ќе легнат среде неа, сите ѕверови на
народи: и корморанот и огорчениот ќе се сместат во горниот дел
надвратници од него; нивниот глас ќе пее во прозорците; пустош ќе
бидете во праговите, зашто тој ќе ја открие кедровата работа.
2:15 Ова е радосниот град што живееше безгрижно, што рече во неа
срце, јас сум, а покрај мене нема: како таа стана а
пустош, место за легнување ѕверови! секој што ќе помине
таа ќе засвирне и ќе мафта со неговата рака.