Софонија 2:1 Соберете се, да, соберете се, народе несакан; 2:2 Пред да произлезе декретот, пред да помине денот како плевата, пред жестокиот гнев Господов дојде врз тебе, пред Господовиот ден гневот дојде врз тебе. 2:3 Барајте го Господа, сите кротки на земјата, кои го направивте неговото судење; барајте праведност, барајте кротост: можеби ќе бидете скриени во денот на Господовиот гнев. 2:4 Зашто Газа ќе биде напуштена, а Аскелон пустош: тие ќе возат излезете од Ашод напладне, а Екрон ќе биде искорен. 2:5 Тешко на жителите на морскиот брег, народот на Черети! зборот Господов е против тебе; О Ханаан, земја на Филистејците, ќе те уништам и нема да има жител. 2:6 И морскиот брег ќе биде живеалишта и куќи за овчари, и набори за стада. 2:7 И брегот ќе биде за остатокот од домот Јуда; тие ќе се хранат со тоа: во куќите на Аскалон ќе легнат во вечер: зашто Господ, нивниот Бог, ќе ги посети и ќе ги одврати нивните заробеништво. 2:8 Слушнав срамот на Моав и навредите на синовите на Амон, со што го прекоруваа мојот народ и се возвишуваа против нивната граница. 2:9 Затоа, како што живеам јас, вели Господ Саваот, Богот на Израел, сигурно Моав ќе биде како Содом, а синовите на Амон како Гомор, дури и на размножување на коприви, и соли, и вечен пустош: на остаток од мојот народ ќе го ограби и остатокот од мојот народ ќе ги поседува. 2:10 Ова ќе го имаат за нивната гордост, затоа што тие се прекоруваа и се воздигнаа против народот на Господ Саваот. 2:11 Господ ќе биде страшен за нив, зашто ќе ги изгладне сите богови на земјата; и ќе Му се поклонуваат, секој од своето место, дури и сите островите на незнабошците. 2:12 И вие Етиопјани, ќе бидете убиени од мојот меч. 2:13 И ќе ја испружи раката на север и ќе ја уништи Асирија; и ќе ја направи Ниневија пустош и ќе се исуши како пустина. 2:14 И стадата ќе легнат среде неа, сите ѕверови на народи: и корморанот и огорчениот ќе се сместат во горниот дел надвратници од него; нивниот глас ќе пее во прозорците; пустош ќе бидете во праговите, зашто тој ќе ја открие кедровата работа. 2:15 Ова е радосниот град што живееше безгрижно, што рече во неа срце, јас сум, а покрај мене нема: како таа стана а пустош, место за легнување ѕверови! секој што ќе помине таа ќе засвирне и ќе мафта со неговата рака.