Захарија
7:1 И се случи во четвртата година на царот Дариј, дека зборот на
Господ дојде кај Захарија во четвртиот ден од деветтиот месец, дури
во Числеу;
7:2 Кога испратија во Божјиот дом Шерезер и Регемелех, и
нивните луѓе, да се молат пред Господа,
7:3 И да им зборува на свештениците кои беа во домот на Господа
Војниците и на пророците, велејќи: „Да плачам ли во петтиот месец?
се одвојувам, како што правев овие толку години?
7:4 Тогаш ми дојде зборот на Господ Саваот, велејќи:
7:5 Кажи им на сиот народ на земјата и на свештениците, велејќи: „Кога
вие постевте и тагувавте во петтиот и седмиот месец, дури и оние седумдесет
години, дали воопшто постеше за мене, дури и за мене?
7:6 И кога јадевте и кога пиевте, не јадевте за
и да пиете за себе?
7:7 Да не ги слушате зборовите што ги извика Господ од првиот
пророци, кога Ерусалим беше населен и во благосостојба, и градовите
од околу неа, кога луѓето населуваа на југ и на рамнина?
7:8 И словото Господово дојде до Захарија, велејќи:
7:9 Така зборува Господ Саваот, велејќи: Извршете го вистинскиот суд и покажете
милост и сочувство секој кон својот брат:
7:10 И не угнетувајте ја вдовицата, ни сирачето, туѓинецот, ни оној
сиромашен; и никој од вас нека не замислува зло против својот брат во вашето
срцето.
7:11 Но, тие одбија да слушаат, и го тргнаа рамото и застанаа
нивните уши, за да не слушаат.
7:12 Да, ги направија своите срца како непоколеблив камен, за да не слушнат
законот и зборовите што ги испрати Господ Саваот во својот дух
од поранешните пророци: затоа дојде голем гнев од Господа на
домаќини.
7:13 Затоа се случи, како што тој извика, а тие не сакаа да слушнат;
така плачеа, а јас не сакав да слушнам, вели Господ Саваот.
7:14 Но, јас ги растерав со виор меѓу сите народи што ги имаат
не знаеше. Така земјата беше пуста по нив, така што никој не помина
низ ниту се вратија: зашто ја запустија пријатната земја.