Захарија 7:1 И се случи во четвртата година на царот Дариј, дека зборот на Господ дојде кај Захарија во четвртиот ден од деветтиот месец, дури во Числеу; 7:2 Кога испратија во Божјиот дом Шерезер и Регемелех, и нивните луѓе, да се молат пред Господа, 7:3 И да им зборува на свештениците кои беа во домот на Господа Војниците и на пророците, велејќи: „Да плачам ли во петтиот месец? се одвојувам, како што правев овие толку години? 7:4 Тогаш ми дојде зборот на Господ Саваот, велејќи: 7:5 Кажи им на сиот народ на земјата и на свештениците, велејќи: „Кога вие постевте и тагувавте во петтиот и седмиот месец, дури и оние седумдесет години, дали воопшто постеше за мене, дури и за мене? 7:6 И кога јадевте и кога пиевте, не јадевте за и да пиете за себе? 7:7 Да не ги слушате зборовите што ги извика Господ од првиот пророци, кога Ерусалим беше населен и во благосостојба, и градовите од околу неа, кога луѓето населуваа на југ и на рамнина? 7:8 И словото Господово дојде до Захарија, велејќи: 7:9 Така зборува Господ Саваот, велејќи: Извршете го вистинскиот суд и покажете милост и сочувство секој кон својот брат: 7:10 И не угнетувајте ја вдовицата, ни сирачето, туѓинецот, ни оној сиромашен; и никој од вас нека не замислува зло против својот брат во вашето срцето. 7:11 Но, тие одбија да слушаат, и го тргнаа рамото и застанаа нивните уши, за да не слушаат. 7:12 Да, ги направија своите срца како непоколеблив камен, за да не слушнат законот и зборовите што ги испрати Господ Саваот во својот дух од поранешните пророци: затоа дојде голем гнев од Господа на домаќини. 7:13 Затоа се случи, како што тој извика, а тие не сакаа да слушнат; така плачеа, а јас не сакав да слушнам, вели Господ Саваот. 7:14 Но, јас ги растерав со виор меѓу сите народи што ги имаат не знаеше. Така земјата беше пуста по нив, така што никој не помина низ ниту се вратија: зашто ја запустија пријатната земја.