Рут
1:1 Сега се случи во деновите кога судиите пресудуваа, дека имаше а
глад во земјата. И еден човек од Витлеем Јуда отиде да се пресели
во земјата на Моав, тој и неговата сопруга и неговите два сина.
1:2 И името на човекот беше Елимелех, а името на неговата жена Ноеми,
и името на неговите два сина Малон и Хилион, Ефрати од
Витлеем Јуда. И дојдоа во Моавската земја и продолжија
таму.
1:3 И умре мажот на Елимелех Ноемина; и остана таа и нејзините два сина.
1:4 И им зедоа жени на Моавските жени; името на едниот беше
Орфа и името на другата Рут, а таму живееја околу десет
години.
1:5 И Малон и Хилион умреа и двајцата; а жената остана од
нејзините два сина и нејзиниот сопруг.
1:6 Потоа стана со своите снаи, за да може да се врати од
земјата Моавска: зашто во Моавската земја слушнала како тоа
Господ го посети својот народ за да му даде леб.
1:7 Затоа таа излезе од местото каде што беше, и нејзините двајца
снаи со неа; и тргнаа на пат да се вратат во
земја на Јуда.
1:8 Но Ноемина им рече на своите две снаи: „Одете, вратете се кај неа
домот на мајката: Господ постапува љубезно со вас, како што постапивте со вас
мртви и со мене.
1:9 Господ ви даде да најдете одмор, секој од вас во домот на
нејзиниот сопруг. Потоа таа ги бакна; и тие го кренаа својот глас и
плачеше.
1:10 И ѝ рекоа: „Секако, ќе се вратиме со тебе кај твојот народ.
1:11 Но Ноемина рече: „Вратете се, ќерки мои: зошто ќе одите со мене? се
има ли уште синови во мојата утроба, за да бидат ваши мажи?
1:12 Свртете се пак, ќерки мои, одете по својот пат; зашто сум премногу стар за да имам
сопруг. Ако треба да кажам, имам надеж, ако треба да имам и сопруг
до ноќ, а исто така треба да раѓаат синови;
1:13 Дали би се задржале за нив додека не пораснат? дали би останал за нив
од тоа да имаш сопрузи? не, моите ќерки; зашто многу ме тагува
заради вас, Господовата рака е отворена против мене.
1:14 И тие го кренаа својот глас и повторно плачеа: и Орфа ја бакна
свекрва; но Рут се приклони кон неа.
1:15 А таа рече: „Еве, твојата снаа се врати кај својот народ.
и на нејзините богови: врати се по снаата.
1:16 А Рут рече: Моли ме да не те оставам или да се вратам од следење
по тебе: каде што ќе одиш, ќе одам и јас; а каде ќе се сместиш јас
ќе престојува: твојот народ ќе биде мој народ, а твојот Бог, мој Бог.
1:17 Каде ќе умреш, ќе умрам и јас, и таму ќе бидам погребан: Господ направи така
за мене, и уште повеќе, ако само смртта не дели тебе и мене.
1:18 Кога виде дека има цврста намера да оди со неа, тогаш таа
остави да зборува со неа.
1:19 Така тие двајца отидоа додека не дојдоа во Витлеем. И се случи, кога
дојдоа во Витлеем, така што целиот град беше раздвижен околу нив, и
рекоа: Дали е ова Ноемина?
1:20 И таа им рече: „Не викајте ме Ноеми, викајте ме Мара, бидејќи
Семоќниот постапи многу горко со мене.
1:21 Излегов полн, и Господ ме врати дома празен: зошто тогаш
наречете ме Ноеми, бидејќи Господ сведочеше против мене и против
Семоќниот ме измачи?
1:22 Така Ноеми се врати и Рут Моавката, нејзината снаа, со
таа, која се врати од Моавската земја, и дојдоа
Витлеем на почетокот на жетвата на јачменот.