Рут 1:1 Сега се случи во деновите кога судиите пресудуваа, дека имаше а глад во земјата. И еден човек од Витлеем Јуда отиде да се пресели во земјата на Моав, тој и неговата сопруга и неговите два сина. 1:2 И името на човекот беше Елимелех, а името на неговата жена Ноеми, и името на неговите два сина Малон и Хилион, Ефрати од Витлеем Јуда. И дојдоа во Моавската земја и продолжија таму. 1:3 И умре мажот на Елимелех Ноемина; и остана таа и нејзините два сина. 1:4 И им зедоа жени на Моавските жени; името на едниот беше Орфа и името на другата Рут, а таму живееја околу десет години. 1:5 И Малон и Хилион умреа и двајцата; а жената остана од нејзините два сина и нејзиниот сопруг. 1:6 Потоа стана со своите снаи, за да може да се врати од земјата Моавска: зашто во Моавската земја слушнала како тоа Господ го посети својот народ за да му даде леб. 1:7 Затоа таа излезе од местото каде што беше, и нејзините двајца снаи со неа; и тргнаа на пат да се вратат во земја на Јуда. 1:8 Но Ноемина им рече на своите две снаи: „Одете, вратете се кај неа домот на мајката: Господ постапува љубезно со вас, како што постапивте со вас мртви и со мене. 1:9 Господ ви даде да најдете одмор, секој од вас во домот на нејзиниот сопруг. Потоа таа ги бакна; и тие го кренаа својот глас и плачеше. 1:10 И ѝ рекоа: „Секако, ќе се вратиме со тебе кај твојот народ. 1:11 Но Ноемина рече: „Вратете се, ќерки мои: зошто ќе одите со мене? се има ли уште синови во мојата утроба, за да бидат ваши мажи? 1:12 Свртете се пак, ќерки мои, одете по својот пат; зашто сум премногу стар за да имам сопруг. Ако треба да кажам, имам надеж, ако треба да имам и сопруг до ноќ, а исто така треба да раѓаат синови; 1:13 Дали би се задржале за нив додека не пораснат? дали би останал за нив од тоа да имаш сопрузи? не, моите ќерки; зашто многу ме тагува заради вас, Господовата рака е отворена против мене. 1:14 И тие го кренаа својот глас и повторно плачеа: и Орфа ја бакна свекрва; но Рут се приклони кон неа. 1:15 А таа рече: „Еве, твојата снаа се врати кај својот народ. и на нејзините богови: врати се по снаата. 1:16 А Рут рече: Моли ме да не те оставам или да се вратам од следење по тебе: каде што ќе одиш, ќе одам и јас; а каде ќе се сместиш јас ќе престојува: твојот народ ќе биде мој народ, а твојот Бог, мој Бог. 1:17 Каде ќе умреш, ќе умрам и јас, и таму ќе бидам погребан: Господ направи така за мене, и уште повеќе, ако само смртта не дели тебе и мене. 1:18 Кога виде дека има цврста намера да оди со неа, тогаш таа остави да зборува со неа. 1:19 Така тие двајца отидоа додека не дојдоа во Витлеем. И се случи, кога дојдоа во Витлеем, така што целиот град беше раздвижен околу нив, и рекоа: Дали е ова Ноемина? 1:20 И таа им рече: „Не викајте ме Ноеми, викајте ме Мара, бидејќи Семоќниот постапи многу горко со мене. 1:21 Излегов полн, и Господ ме врати дома празен: зошто тогаш наречете ме Ноеми, бидејќи Господ сведочеше против мене и против Семоќниот ме измачи? 1:22 Така Ноеми се врати и Рут Моавката, нејзината снаа, со таа, која се врати од Моавската земја, и дојдоа Витлеем на почетокот на жетвата на јачменот.