Псалми
137:1 Кај реките на Вавилон, таму седнавме, да, плачевме, кога
се сети на Сион.
137:2 Ги обесивме нашите харфи на врбите среде нив.
137:3 Зашто таму оние што нè одведоа во заробеништво бараа од нас песна; и
оние што нè потрошија бараа од нас веселба, велејќи: „Пеј ни едно од нив!
песни на Сион.
137:4 Како да ја пееме Господовата песна во туѓа земја?
137:5 Ако те заборавам, Ерусалиме, нека ја заборави мојата десна рака нејзината лукавство.
137:6 Ако не се сеќавам на тебе, мојот јазик нека се залепи за покривот на мојата уста;
ако не го претпочитам Ерусалим над мојата главна радост.
137:7 Спомни, Господи, синовите на Едом во денот на Ерусалим; СЗО
рече: „Подигнете го, подигнете го, дури и до нејзините темели“.
137:8 О, ќерка на Вавилон, која треба да биде уништена; ќе биде среќен, тоа
те наградува како што ни служеше.
137:9 Среќен ќе биде тој што ќе ги земе и ќе ги разбие твоите малечки против него
камења.