Псалми 137:1 Кај реките на Вавилон, таму седнавме, да, плачевме, кога се сети на Сион. 137:2 Ги обесивме нашите харфи на врбите среде нив. 137:3 Зашто таму оние што нè одведоа во заробеништво бараа од нас песна; и оние што нè потрошија бараа од нас веселба, велејќи: „Пеј ни едно од нив! песни на Сион. 137:4 Како да ја пееме Господовата песна во туѓа земја? 137:5 Ако те заборавам, Ерусалиме, нека ја заборави мојата десна рака нејзината лукавство. 137:6 Ако не се сеќавам на тебе, мојот јазик нека се залепи за покривот на мојата уста; ако не го претпочитам Ерусалим над мојата главна радост. 137:7 Спомни, Господи, синовите на Едом во денот на Ерусалим; СЗО рече: „Подигнете го, подигнете го, дури и до нејзините темели“. 137:8 О, ќерка на Вавилон, која треба да биде уништена; ќе биде среќен, тоа те наградува како што ни служеше. 137:9 Среќен ќе биде тој што ќе ги земе и ќе ги разбие твоите малечки против него камења.