Псалми 77:1 Извикав кон Бога со мојот глас, кон Бога со мојот глас; и тој даде слушни ми. 77:2 Во денот на мојата неволја Го барав Господа: мојата рана течеше ноќе, и не престана: мојата душа одби да се утеши. 77:3 Се сетив на Бога и бев вознемирен: се пожалив и мојот дух стана обземен. Селах. 77:4 Ги држиш моите очи будни: Толку сум вознемирен што не можам да зборувам. 77:5 Ги разгледав старите денови, годините од античките времиња. 77:6 Ја повикувам да се сеќавам на мојата песна во ноќта: комуницирам со мојата срцето: и мојот дух грижливо бараше. 77:7 Дали Господ ќе отфрли засекогаш? и дали повеќе нема да биде поволен? 77:8 Дали неговата милост исчезнала засекогаш? зар неговото ветување пропаѓа засекогаш? 77:9 Дали Бог заборавил да биде милостив? тој во гнев ја затвори својата нежност милост? Селах. 77:10 И реков: „Ова е мојата немоќ, но ќе се сетам на годините на тие“. десната рака на Севишниот. 77:11 Ќе се сеќавам на делата на Господа, сигурно ќе се сеќавам на твоите чуда на старите. 77:12 Ќе размислувам и за сета твоја работа и ќе зборувам за твоите дела. 77:13 Твојот пат, Боже, е во светилиштето: кој е толку голем Бог како нашиот Бог? 77:14 Ти си Бог што прави чудеса: ти ја објави својата сила меѓу народот. 77:15 Ти со својата рака го откупи својот народ, синовите на Јаков и Џозеф. Селах. 77:16 Водите те видоа, Боже, водите те видоа; се плашеа: на длабочините исто така беа вознемирени. 77:17 Облаците истурија вода: небото испрати звук: твоите стрели отиде и во странство. 77:18 Гласот на твојот гром беше на небото: молњите го осветлија свет: земјата затрепери и се затресе. 77:19 Твојот пат е во морето, а твојот пат во големите води, а твојот пат стапките не се познати. 77:20 Ти го водеше својот народ како стадо од рацете на Мојсеј и Арон.