Псалми
77:1 Извикав кон Бога со мојот глас, кон Бога со мојот глас; и тој даде
слушни ми.
77:2 Во денот на мојата неволја Го барав Господа: мојата рана течеше ноќе,
и не престана: мојата душа одби да се утеши.
77:3 Се сетив на Бога и бев вознемирен: се пожалив и мојот дух стана
обземен. Селах.
77:4 Ги држиш моите очи будни: Толку сум вознемирен што не можам да зборувам.
77:5 Ги разгледав старите денови, годините од античките времиња.
77:6 Ја повикувам да се сеќавам на мојата песна во ноќта: комуницирам со мојата
срцето: и мојот дух грижливо бараше.
77:7 Дали Господ ќе отфрли засекогаш? и дали повеќе нема да биде поволен?
77:8 Дали неговата милост исчезнала засекогаш? зар неговото ветување пропаѓа засекогаш?
77:9 Дали Бог заборавил да биде милостив? тој во гнев ја затвори својата нежност
милост? Селах.
77:10 И реков: „Ова е мојата немоќ, но ќе се сетам на годините на тие“.
десната рака на Севишниот.
77:11 Ќе се сеќавам на делата на Господа, сигурно ќе се сеќавам на твоите
чуда на старите.
77:12 Ќе размислувам и за сета твоја работа и ќе зборувам за твоите дела.
77:13 Твојот пат, Боже, е во светилиштето: кој е толку голем Бог како нашиот Бог?
77:14 Ти си Бог што прави чудеса: ти ја објави својата сила
меѓу народот.
77:15 Ти со својата рака го откупи својот народ, синовите на Јаков и
Џозеф. Селах.
77:16 Водите те видоа, Боже, водите те видоа; се плашеа: на
длабочините исто така беа вознемирени.
77:17 Облаците истурија вода: небото испрати звук: твоите стрели
отиде и во странство.
77:18 Гласот на твојот гром беше на небото: молњите го осветлија
свет: земјата затрепери и се затресе.
77:19 Твојот пат е во морето, а твојот пат во големите води, а твојот пат
стапките не се познати.
77:20 Ти го водеше својот народ како стадо од рацете на Мојсеј и Арон.