Неемија 2:1 И се случи во месецот Нисан, во дваесеттата година Царот Артаксеркс, тоа вино беше пред него, и јас го зедов виното, и му го даде на царот. Сега не бев порано тажен во неговата присуство. 2:2 Затоа царот ми рече: „Зошто е тажно твоето лице, гледајќи те уметноста не е болна? ова не е ништо друго освен тага на срцето. Тогаш бев многу болно страв, 2:3 И му рече на царот: Нека живее царот засекогаш Лицето нека биде тажно, кога градот, местото на гробовите на моите татковци, лежи отпад, а портите негови се изгорени од оган? 2:4 Тогаш царот ми рече: „Што бараш? Затоа се молев на небесниот Бог. 2:5 И му реков на царот: „Ако тоа му се допаѓа на царот, и ако има твојот слуга најдов милост во твоите очи, за да ме испратиш во Јуда, во градот на гробовите на моите татковци, за да го изградам. 2:6 И царот ми рече: (и кралицата седеше покрај него) Колку долго ќе биде твоето патување? и кога ќе се вратиш? Така му се допадна на кралот да ме испрати; и му одредив време. 2:7 И му реков на царот: „Ако му се допаѓа на царот, нека бидат писма ме даде на управителите отаде реката, за да ме пренесат додека не дојдам во Јуда; 2:8 И писмо до Асаф, чуварот на царската шума, за да може дај ми дрва да направам греди за портите на палатата кои се однесува на куќата, и на ѕидот на градот и на куќа во која ќе влезам. И царот ми даде, според добрата рака на мојот Бог врз мене. 2:9 Потоа дојдов кај управителите од другата страна на реката и им ги дадов царските писма. Сега царот испрати војски капетани и коњаници јас. 2:10 Кога Санавалат Хоронит и Товија, слугата, Амонецот, слушнаа од тоа, многу ги тагуваше што дојде човек да го бара благосостојбата на синовите на Израел. 2:11 Така дојдов во Ерусалим и таму бев три дена. 2:12 И станав во ноќта, јас и неколку луѓе со мене; ниту ми кажа ништо Човеку, она што мојот Бог ми го стави во срцето да го направам во Ерусалим: ниту беше има некој ѕвер со мене, освен ѕверот на кој се возев. 2:13 И излегов ноќе покрај портата на долината, дури пред змеј бунар и до пристаништето за измет, и ги гледаше ѕидините на Ерусалим, кои беа скршени, а портите негови беа изгорени од оган. 2:14 Потоа отидов до портата на фонтаната и до царскиот базен; немаше место да помине ѕверот што беше под мене. 2:15 Потоа отидов во текот на ноќта покрај потокот и го видов ѕидот и се сврте назад и влезе низ портата на долината и така се врати. 2:16 И владетелите не знаеја каде отидов, ниту што направив; ниту јас имав како сепак им кажал на Евреите, ниту на свештениците, ниту на благородниците, ниту на владетелите, ниту на останатите што ја завршија работата. 2:17 Тогаш им реков: Ја гледате неволјата во која се наоѓаме, како Ерусалим е пустош, а портите негови се изгорени со оган: дојдете и пуштете го подигаме ерусалимскиот ѕид, за да не бидеме веќе срам. 2:18 Тогаш им кажав за раката на мојот Бог која беше добра врз мене; како и зборовите на царот што ми ги кажа. А тие рекоа: „Да станеме! нагоре и изгради. Така ги зајакнаа рацете за оваа добра работа. 2:19 Но, кога Хоронецот Санвалат и слугата Товија, Амонецот, и Гешем Арапинот, чуја, ни се потсмеваа и презираа ни рече: „Што е тоа што правите? дали ќе се побуниш против крал? 2:20 Тогаш јас им одговорив и им реков: Бог на небото, тој сака просперирајте нè; затоа ние неговите слуги ќе станеме и ќе градиме, а вие имате ниту дел, ниту право, ниту спомен, во Ерусалим.