Неемија
2:1 И се случи во месецот Нисан, во дваесеттата година
Царот Артаксеркс, тоа вино беше пред него, и јас го зедов виното,
и му го даде на царот. Сега не бев порано тажен во неговата
присуство.
2:2 Затоа царот ми рече: „Зошто е тажно твоето лице, гледајќи те
уметноста не е болна? ова не е ништо друго освен тага на срцето. Тогаш бев многу
болно страв,
2:3 И му рече на царот: Нека живее царот засекогаш
Лицето нека биде тажно, кога градот, местото на гробовите на моите татковци,
лежи отпад, а портите негови се изгорени од оган?
2:4 Тогаш царот ми рече: „Што бараш? Затоа се молев
на небесниот Бог.
2:5 И му реков на царот: „Ако тоа му се допаѓа на царот, и ако има твојот слуга
најдов милост во твоите очи, за да ме испратиш во Јуда, во
градот на гробовите на моите татковци, за да го изградам.
2:6 И царот ми рече: (и кралицата седеше покрај него) Колку долго
ќе биде твоето патување? и кога ќе се вратиш? Така му се допадна на кралот
да ме испрати; и му одредив време.
2:7 И му реков на царот: „Ако му се допаѓа на царот, нека бидат писма
ме даде на управителите отаде реката, за да ме пренесат
додека не дојдам во Јуда;
2:8 И писмо до Асаф, чуварот на царската шума, за да може
дај ми дрва да направам греди за портите на палатата кои
се однесува на куќата, и на ѕидот на градот и на
куќа во која ќе влезам. И царот ми даде, според
добрата рака на мојот Бог врз мене.
2:9 Потоа дојдов кај управителите од другата страна на реката и им ги дадов царските
писма. Сега царот испрати војски капетани и коњаници
јас.
2:10 Кога Санавалат Хоронит и Товија, слугата, Амонецот, слушнаа
од тоа, многу ги тагуваше што дојде човек да го бара
благосостојбата на синовите на Израел.
2:11 Така дојдов во Ерусалим и таму бев три дена.
2:12 И станав во ноќта, јас и неколку луѓе со мене; ниту ми кажа ништо
Човеку, она што мојот Бог ми го стави во срцето да го направам во Ерусалим: ниту беше
има некој ѕвер со мене, освен ѕверот на кој се возев.
2:13 И излегов ноќе покрај портата на долината, дури пред
змеј бунар и до пристаништето за измет, и ги гледаше ѕидините на Ерусалим,
кои беа скршени, а портите негови беа изгорени од оган.
2:14 Потоа отидов до портата на фонтаната и до царскиот базен;
немаше место да помине ѕверот што беше под мене.
2:15 Потоа отидов во текот на ноќта покрај потокот и го видов ѕидот и
се сврте назад и влезе низ портата на долината и така се врати.
2:16 И владетелите не знаеја каде отидов, ниту што направив; ниту јас имав како
сепак им кажал на Евреите, ниту на свештениците, ниту на благородниците, ниту на
владетелите, ниту на останатите што ја завршија работата.
2:17 Тогаш им реков: Ја гледате неволјата во која се наоѓаме, како Ерусалим
е пустош, а портите негови се изгорени со оган: дојдете и пуштете
го подигаме ерусалимскиот ѕид, за да не бидеме веќе срам.
2:18 Тогаш им кажав за раката на мојот Бог која беше добра врз мене; како и
зборовите на царот што ми ги кажа. А тие рекоа: „Да станеме!
нагоре и изгради. Така ги зајакнаа рацете за оваа добра работа.
2:19 Но, кога Хоронецот Санвалат и слугата Товија, Амонецот,
и Гешем Арапинот, чуја, ни се потсмеваа и презираа
ни рече: „Што е тоа што правите? дали ќе се побуниш против
крал?
2:20 Тогаш јас им одговорив и им реков: Бог на небото, тој сака
просперирајте нè; затоа ние неговите слуги ќе станеме и ќе градиме, а вие имате
ниту дел, ниту право, ниту спомен, во Ерусалим.