Оплакувања
1:1 Како седи осамен градот, кој беше полн со луѓе! како е таа
станете како вдовица! таа што беше голема меѓу народите и принцезата
меѓу провинциите, како таа стана притока!
1:2 Таа болно плаче во ноќта, а нејзините солзи се на нејзините образи: меѓу
сите нејзини љубовници нема кој да ја утеши: сите нејзини пријатели се справија
предавнички со неа, тие станаа нејзини непријатели.
1:3 Јуда отиде во заробеништво поради неволја и поради голема
ропство: таа живее меѓу незнабошците, таа не наоѓа мир: сите неа
прогонителите ја престигнаа меѓу теснецот.
1:4 Сионските патишта тагуваат, бидејќи никој не доаѓа на свечените празници: сите
нејзините порти се пусти: нејзините свештеници воздивнуваат, нејзините девици се измачувани и
таа е во горчина.
1:5 Нејзините противници се главни, нејзините непријатели напредуваат; зашто Господ има
ја измачуваше поради мноштвото нејзини престапи: нејзините деца се
отиде во заробеништво пред непријателот.
1:6 И од ќерката на Сион се оддалечи сета нејзина убавина: нејзините кнезови
станаа како срни што не наоѓаат пасиште, а ги нема
сила пред гонител.
1:7 Ерусалим се сеќаваше во деновите на нејзината неволја и на нејзината беда
сите нејзини пријатни работи што ги имала во старите денови, кога нејзиниот народ
падна во рацете на непријателот и никој не ѝ помогна: противниците
ја виде и се потсмеваше на нејзините саботи.
1:8 Ерусалим тешко згреши; затоа таа е отстранета: сето тоа
ја удостоија, презирајте ја, зашто ја видоа нејзината голотија: да, таа
воздивнува и се врти наназад.
1:9 Нејзината нечистотија е во нејзините здолништа; таа не се сеќава на нејзиниот последен крај;
затоа таа прекрасно слезе: немаше утешител. Господи,
ете ја мојата неволја, зашто непријателот се возвиши.
1:10 Противникот ја подаде раката на сите нејзини пријатни работи: за
таа виде дека во нејзиното светилиште влегуваат незнабошците, кои ти
заповеда да не влегуваат во твоето собрание.
1:11 Сиот нејзин народ воздивнува, бара леб; тие го дадоа своето пријатно
работи за месо за олеснување на душата: види, Господи, и размисли; зашто јас сум
стане грд.
1:12 Зар не ви е ништо, сите што поминувате? ете, и види дали има
секоја тага како мојата тага, што ми се прави, со што
Господ ме измачи во денот на Својот жесток гнев.
1:13 Одозгора испрати оган во моите коски, и тој преовладува
нив: ми рашири мрежа за нозете, ме врати назад: има
ме направи пуст и се онесвести цел ден.
1:14 Јаремот на моите престапи е врзан со неговата рака: тие се венец,
и качи на мојот врат: Тој ја онесвести мојата сила, Господи
ме предаде во нивните раце, од кои не можам да станам.
1:15 Господ ги згази сите мои моќници среде мене.
тој свика собрание против мене за да ги скрши моите момчиња: Господ
ја згази девицата, ќерката Јудина, како во грозје.
1:16 За ова плачам; моето око, моето око тече од вода,
зашто далеку од мене е утешителот што треба да ми ја олесни душата: мојот
децата се пусти, зашто непријателот победи.
1:17 Сион ги раширува рацете, и нема кој да ја утеши
Господ заповеда за Јаков да бидат неговите противници
околу него: Ерусалим е меѓу нив како менструација.
1:18 Господ е праведен; зашто се побунив против неговата заповед:
слушајте, ве молам сите луѓе, и погледнете ја мојата тага: моите девици и мои
млади мажи отидоа во заробеништво.
1:19 Ги повикав моите љубовници, но тие ме измамија: моите свештеници и моите старешини
се откажале од духот во градот, додека тие го барале своето месо за да им олеснат
нивните души.
1:20 Еве, Господи; зашто сум во неволја: утробата ми е вознемирена; моето срце
е свртен во мене; зашто тешко се побунив: мечот надвор
ужас, дома има како смрт.
1:21 Тие слушнаа дека воздивнувам: нема кој да ме утеши: сите мои
непријателите слушнаа за мојата неволја; тие се среќни што си го направил тоа:
ќе го донесеш денот што си го повикал, и тие ќе бидат слични
кон мене.
1:22 Сета нивна злоба нека дојде пред тебе; и правеј им како ти
ми направи за сите мои престапи, зашто моите воздишки се многу, и
моето срце е слабо.