Оплакувања 1:1 Како седи осамен градот, кој беше полн со луѓе! како е таа станете како вдовица! таа што беше голема меѓу народите и принцезата меѓу провинциите, како таа стана притока! 1:2 Таа болно плаче во ноќта, а нејзините солзи се на нејзините образи: меѓу сите нејзини љубовници нема кој да ја утеши: сите нејзини пријатели се справија предавнички со неа, тие станаа нејзини непријатели. 1:3 Јуда отиде во заробеништво поради неволја и поради голема ропство: таа живее меѓу незнабошците, таа не наоѓа мир: сите неа прогонителите ја престигнаа меѓу теснецот. 1:4 Сионските патишта тагуваат, бидејќи никој не доаѓа на свечените празници: сите нејзините порти се пусти: нејзините свештеници воздивнуваат, нејзините девици се измачувани и таа е во горчина. 1:5 Нејзините противници се главни, нејзините непријатели напредуваат; зашто Господ има ја измачуваше поради мноштвото нејзини престапи: нејзините деца се отиде во заробеништво пред непријателот. 1:6 И од ќерката на Сион се оддалечи сета нејзина убавина: нејзините кнезови станаа како срни што не наоѓаат пасиште, а ги нема сила пред гонител. 1:7 Ерусалим се сеќаваше во деновите на нејзината неволја и на нејзината беда сите нејзини пријатни работи што ги имала во старите денови, кога нејзиниот народ падна во рацете на непријателот и никој не ѝ помогна: противниците ја виде и се потсмеваше на нејзините саботи. 1:8 Ерусалим тешко згреши; затоа таа е отстранета: сето тоа ја удостоија, презирајте ја, зашто ја видоа нејзината голотија: да, таа воздивнува и се врти наназад. 1:9 Нејзината нечистотија е во нејзините здолништа; таа не се сеќава на нејзиниот последен крај; затоа таа прекрасно слезе: немаше утешител. Господи, ете ја мојата неволја, зашто непријателот се возвиши. 1:10 Противникот ја подаде раката на сите нејзини пријатни работи: за таа виде дека во нејзиното светилиште влегуваат незнабошците, кои ти заповеда да не влегуваат во твоето собрание. 1:11 Сиот нејзин народ воздивнува, бара леб; тие го дадоа своето пријатно работи за месо за олеснување на душата: види, Господи, и размисли; зашто јас сум стане грд. 1:12 Зар не ви е ништо, сите што поминувате? ете, и види дали има секоја тага како мојата тага, што ми се прави, со што Господ ме измачи во денот на Својот жесток гнев. 1:13 Одозгора испрати оган во моите коски, и тој преовладува нив: ми рашири мрежа за нозете, ме врати назад: има ме направи пуст и се онесвести цел ден. 1:14 Јаремот на моите престапи е врзан со неговата рака: тие се венец, и качи на мојот врат: Тој ја онесвести мојата сила, Господи ме предаде во нивните раце, од кои не можам да станам. 1:15 Господ ги згази сите мои моќници среде мене. тој свика собрание против мене за да ги скрши моите момчиња: Господ ја згази девицата, ќерката Јудина, како во грозје. 1:16 За ова плачам; моето око, моето око тече од вода, зашто далеку од мене е утешителот што треба да ми ја олесни душата: мојот децата се пусти, зашто непријателот победи. 1:17 Сион ги раширува рацете, и нема кој да ја утеши Господ заповеда за Јаков да бидат неговите противници околу него: Ерусалим е меѓу нив како менструација. 1:18 Господ е праведен; зашто се побунив против неговата заповед: слушајте, ве молам сите луѓе, и погледнете ја мојата тага: моите девици и мои млади мажи отидоа во заробеништво. 1:19 Ги повикав моите љубовници, но тие ме измамија: моите свештеници и моите старешини се откажале од духот во градот, додека тие го барале своето месо за да им олеснат нивните души. 1:20 Еве, Господи; зашто сум во неволја: утробата ми е вознемирена; моето срце е свртен во мене; зашто тешко се побунив: мечот надвор ужас, дома има како смрт. 1:21 Тие слушнаа дека воздивнувам: нема кој да ме утеши: сите мои непријателите слушнаа за мојата неволја; тие се среќни што си го направил тоа: ќе го донесеш денот што си го повикал, и тие ќе бидат слични кон мене. 1:22 Сета нивна злоба нека дојде пред тебе; и правеј им како ти ми направи за сите мои престапи, зашто моите воздишки се многу, и моето срце е слабо.