Работа
30:1 Но сега оние што се помлади од мене ме исмејуваат, чии татковци
Јас би презир да се соберат со кучињата на моето стадо.
30:2 Да, каде ќе ми користи силата на нивните раце, во која сум стар
возраста исчезна?
30:3 Поради немаштија и глад тие беа осамени; бегајќи во дивината во
некогашното време пусто и залудно.
30:4 Кој сече слезово покрај грмушките и корени од смрека за нивното месо.
30:5 Тие беа протерани меѓу луѓето, (тие плачеа по нив како по а
крадец ;)
30:6 Да се живее во карпите на долините, во пештерите на земјата и во
карпи.
30:7 Помеѓу грмушките тие гребеа; под копривите се собраа
заедно.
30:8 Тие беа деца на безумни, да, деца на понизни луѓе: тие беа погрдни
отколку земјата.
30:9 И сега сум нивна песна, да, јас сум нивна поговорка.
30:10 Ме гнасат, бегаат далеку од мене и не се штедат да плукаат во моето лице.
30:11 Бидејќи ми ја одврза врвката и ме измачи, тие исто така дозволија
отпушти ја уздата пред мене.
30:12 Од мојата десна рака се подигне младоста; ми ги туркаат нозете, а тие
подигнете против мене патиштата на нивното уништување.
30:13 Тие ми го нарушуваат патот, ја поставуваат мојата несреќа, немаат помошник.
30:14 Нападнаа на мене како широк пробив на води: во пустош
се тркалаа врз мене.
30:15 Ужасите се свртени кон мене: ја гонат мојата душа како ветер, и мојата
благосостојбата поминува како облак.
30:16 И сега мојата душа е излеана врз мене; поминаа деновите на неволја
држете ме.
30:17 Моите коски се прободени во мене во текот на ноќта: и моите жили ми земаат не
одмор.
30:18 Од големата сила на мојата болест се менува мојата облека: ме врзува
околу како јаката на мојот капут.
30:19 Тој ме фрли во кал, и станав како прав и пепел.
30:20 Ти викам, а ти не ме слушаш: јас станувам, а ти
не ме почитувај.
30:21 Ти си суров кон мене: со твојата силна рака се спротивставуваш на себеси
против мене.
30:22 Ти ме креваш до ветрот; ме наведуваш да јавам на него и
раствори ја мојата супстанција.
30:23 Зашто знам дека ќе ме доведеш до смрт и во одреден дом
за сите живи.
30:24 Но, тој нема да ја подаде раката кон гробот, иако тие плачат
во неговото уништување.
30:25 Зар не плачев за оној што беше во неволја? не ми тагуваше душата
сиромашните?
30:26 Кога барав добро, тогаш ми дојде злото, и кога чекав
светлина, дојде темнина.
30:27 Цревата ми зовреа и не мируваа: деновите на неволја ме спречија.
30:28 Отидов на жалост без сонце: станав и плачев во
собранието.
30:29 Јас сум брат на змејовите и другар на бувовите.
30:30 Мојата кожа е црна на мене, а моите коски изгорени од топлина.
30:31 Мојата харфа е претворена во жалост, а мојот орган во нивниот глас
тој плач.