Работа 30:1 Но сега оние што се помлади од мене ме исмејуваат, чии татковци Јас би презир да се соберат со кучињата на моето стадо. 30:2 Да, каде ќе ми користи силата на нивните раце, во која сум стар возраста исчезна? 30:3 Поради немаштија и глад тие беа осамени; бегајќи во дивината во некогашното време пусто и залудно. 30:4 Кој сече слезово покрај грмушките и корени од смрека за нивното месо. 30:5 Тие беа протерани меѓу луѓето, (тие плачеа по нив како по а крадец ;) 30:6 Да се живее во карпите на долините, во пештерите на земјата и во карпи. 30:7 Помеѓу грмушките тие гребеа; под копривите се собраа заедно. 30:8 Тие беа деца на безумни, да, деца на понизни луѓе: тие беа погрдни отколку земјата. 30:9 И сега сум нивна песна, да, јас сум нивна поговорка. 30:10 Ме гнасат, бегаат далеку од мене и не се штедат да плукаат во моето лице. 30:11 Бидејќи ми ја одврза врвката и ме измачи, тие исто така дозволија отпушти ја уздата пред мене. 30:12 Од мојата десна рака се подигне младоста; ми ги туркаат нозете, а тие подигнете против мене патиштата на нивното уништување. 30:13 Тие ми го нарушуваат патот, ја поставуваат мојата несреќа, немаат помошник. 30:14 Нападнаа на мене како широк пробив на води: во пустош се тркалаа врз мене. 30:15 Ужасите се свртени кон мене: ја гонат мојата душа како ветер, и мојата благосостојбата поминува како облак. 30:16 И сега мојата душа е излеана врз мене; поминаа деновите на неволја држете ме. 30:17 Моите коски се прободени во мене во текот на ноќта: и моите жили ми земаат не одмор. 30:18 Од големата сила на мојата болест се менува мојата облека: ме врзува околу како јаката на мојот капут. 30:19 Тој ме фрли во кал, и станав како прав и пепел. 30:20 Ти викам, а ти не ме слушаш: јас станувам, а ти не ме почитувај. 30:21 Ти си суров кон мене: со твојата силна рака се спротивставуваш на себеси против мене. 30:22 Ти ме креваш до ветрот; ме наведуваш да јавам на него и раствори ја мојата супстанција. 30:23 Зашто знам дека ќе ме доведеш до смрт и во одреден дом за сите живи. 30:24 Но, тој нема да ја подаде раката кон гробот, иако тие плачат во неговото уништување. 30:25 Зар не плачев за оној што беше во неволја? не ми тагуваше душата сиромашните? 30:26 Кога барав добро, тогаш ми дојде злото, и кога чекав светлина, дојде темнина. 30:27 Цревата ми зовреа и не мируваа: деновите на неволја ме спречија. 30:28 Отидов на жалост без сонце: станав и плачев во собранието. 30:29 Јас сум брат на змејовите и другар на бувовите. 30:30 Мојата кожа е црна на мене, а моите коски изгорени од топлина. 30:31 Мојата харфа е претворена во жалост, а мојот орган во нивниот глас тој плач.