Работа 7:1 Зар нема одредено време за човекот на земјата? не се и негови денови како деновите на наемникот? 7:2 Како што слугата искрено ја посакува сенката, и како наемникот гледа за наградата за неговиот труд: 7:3 Така сум создаден да поседувам месеци на суета, а заморни ноќи се назначен за мене. 7:4 Кога ќе легнам, велам: Кога ќе станам, а ноќта ќе ја нема? и јас полн сум со фрлања до зората на денот. 7:5 Моето тело е облечено со црви и грутки прашина; кожата ми е скршена и стануваат одвратни. 7:6 Моите денови се побрзи од ткајачки шатл и минуваат без надеж. 7:7 Запомнете дека мојот живот е ветер: моето око повеќе нема да гледа добро. 7:8 Окото на оној што ме виде веќе нема да ме види: твоите очи се врз мене, а јас не сум. 7:9 Како што облакот се троши и исчезнува, така и оној што слегува во гробот повеќе нема да излезе. 7:10 Тој повеќе нема да се врати во својата куќа, ниту неговото место ќе го познава повеќе. 7:11 Затоа нема да ја воздржувам устата; Јас ќе зборувам во мојата мака дух; Ќе се жалам во горчината на душата. 7:12 Дали сум море или кит, за да ме поставиш стража? 7:13 Кога ќе кажам, мојот кревет ќе ме утеши, мојот кауч ќе ми ја олесни жалбата; 7:14 Тогаш ме плашиш со соништа и ме плашиш преку визии. 7:15 Така што мојата душа избира задавување и смрт наместо мојот живот. 7:16 Ми се гади; Јас не би живеел секогаш: пуштете ме; зашто се моите денови суета. 7:17 Што е човекот, за да го величаш? и дека треба поставете го своето срце кон него? 7:18 И да го посетуваш секое утро и да го пробаш секое утро момент? 7:19 До кога нема да се оддалечите од мене, ниту ќе ме оставите на мира додека не проголтам долу моето плукање? 7:20 згрешив; што да ти правам, чувар на луѓето? зошто ме постави како белег против тебе, за да бидам товар себе? 7:21 И зошто не го простуваш мојот престап и не го одземаш мојот беззаконие? зашто сега ќе спијам во прав; и ќе ме бараш утрото, но јас нема да бидам.