Работа
7:1 Зар нема одредено време за човекот на земјата? не се и негови денови
како деновите на наемникот?
7:2 Како што слугата искрено ја посакува сенката, и како наемникот гледа
за наградата за неговиот труд:
7:3 Така сум создаден да поседувам месеци на суета, а заморни ноќи се
назначен за мене.
7:4 Кога ќе легнам, велам: Кога ќе станам, а ноќта ќе ја нема? и јас
полн сум со фрлања до зората на денот.
7:5 Моето тело е облечено со црви и грутки прашина; кожата ми е скршена и
стануваат одвратни.
7:6 Моите денови се побрзи од ткајачки шатл и минуваат без надеж.
7:7 Запомнете дека мојот живот е ветер: моето око повеќе нема да гледа добро.
7:8 Окото на оној што ме виде веќе нема да ме види: твоите очи се
врз мене, а јас не сум.
7:9 Како што облакот се троши и исчезнува, така и оној што слегува во
гробот повеќе нема да излезе.
7:10 Тој повеќе нема да се врати во својата куќа, ниту неговото место ќе го познава
повеќе.
7:11 Затоа нема да ја воздржувам устата; Јас ќе зборувам во мојата мака
дух; Ќе се жалам во горчината на душата.
7:12 Дали сум море или кит, за да ме поставиш стража?
7:13 Кога ќе кажам, мојот кревет ќе ме утеши, мојот кауч ќе ми ја олесни жалбата;
7:14 Тогаш ме плашиш со соништа и ме плашиш преку визии.
7:15 Така што мојата душа избира задавување и смрт наместо мојот живот.
7:16 Ми се гади; Јас не би живеел секогаш: пуштете ме; зашто се моите денови
суета.
7:17 Што е човекот, за да го величаш? и дека треба
поставете го своето срце кон него?
7:18 И да го посетуваш секое утро и да го пробаш секое утро
момент?
7:19 До кога нема да се оддалечите од мене, ниту ќе ме оставите на мира додека не проголтам
долу моето плукање?
7:20 згрешив; што да ти правам, чувар на луѓето? зошто
ме постави како белег против тебе, за да бидам товар
себе?
7:21 И зошто не го простуваш мојот престап и не го одземаш мојот
беззаконие? зашто сега ќе спијам во прав; и ќе ме бараш
утрото, но јас нема да бидам.