Еремија
20:1 Сега Пашур, синот на свештеникот Имер, кој исто така беше главен управител во
Господовиот дом чу дека Еремија го пророкувал тоа.
20:2 Тогаш Пашур го удри пророкот Еремија и го стави во колците што ги има
беа во високата порта на Венијамин, што беше покрај домот Господов.
20:3 И се случи утре, Пасур го роди Еремија
надвор од залихите. Тогаш Еремија му рече: „Господ не повика
твоето име Пашур, но Магормисабиб.
20:4 Зашто вака вели Господ: Еве, ќе те направам ужас за себе,
и на сите твои пријатели: и тие ќе паднат од својот меч
непријатели, и твоите очи ќе го видат, и ќе ја предадам цела Јуда
раката на вавилонскиот цар, и тој ќе ги одведе во заробеништво
Вавилон и ќе ги убие со меч.
20:5 Покрај тоа, ќе ја избавам целата сила на овој град и сета
неговиот труд, и сите негови скапоцени работи, и сите
богатствата на јудејските цареви ќе им ги дадам во рацете на нивните
непријатели, кои ќе ги ограбат, ќе ги земат и ќе ги однесат
Вавилон.
20:6 А ти, Пашур, и сите што живеат во твојата куќа ќе влезеш
заробеништво: и ќе дојдеш во Вавилон, и таму ќе умреш, и
таму ќе бидеш погребан ти и сите твои пријатели на кои имаш
пророкуваше лаги.
20:7 Господи, ти ме измами, и јас бев измамен: ти си посилен
отколку јас, и победив: секој ден се потсмевам, секој се потсмева
јас.
20:8 Зашто, откако зборував, извикав, викав насилство и плен; затоа што
Господовото слово ми беше срам и потсмев секој ден.
20:9 Тогаш реков, нема да го спомнувам, ниту повеќе да зборувам во неговите
име. Но неговиот збор беше во моето срце како запален оган затворен во моето
коски, а јас бев уморен од трпение и не можев да останам.
20:10 Зашто слушнав клеветење на многумина, страв од секоја страна. Пријавете, велат тие,
и ќе го пријавиме. Сите мои познати гледаа да застанам, велејќи:
Можеби тој ќе биде намамен, и ние ќе победиме против него, и
ќе му се одмаздиме.
20:11 Но Господ е со мене како силен страшен: затоа мојот
прогонителите ќе се сопнат и нема да победат: ќе бидат
многу се срами; зашто нема да напредуваат: нивната вечна збрка
никогаш нема да се заборави.
20:12 Но, Господи над Војските, кој ги испитуваш праведниците и ги гледаш уздите и
срцето, дозволете ми да ја видам твојата одмазда кон нив, зашто ти отворив
мојата кауза.
20:13 Пејте Му на Господа, фалете го Господа, зашто тој ја избави душата
на сиромашните од рацете на злосторниците.
20:14 Проклет да е денот кога се родив, да не е денот во кој мајка ми
роди ме да бидам благословен.
20:15 Проклет да е човекот што му донесе вест на татко ми, велејќи: Машко дете
ти е роден; правејќи го многу среќен.
20:16 И тој човек нека биде како градовите што ги уништи Господ и се покаја
не: и нека го чуе плачот наутро и викањето
пладне;
20:17 Затоа што не ме уби од утробата; или дека мајка ми можеби била
мојот гроб, а нејзината утроба да биде секогаш голема со мене.
20:18 Затоа излегов од утробата за да видам труд и тага,
деновите треба да се консумираат со срам?