Еремија 20:1 Сега Пашур, синот на свештеникот Имер, кој исто така беше главен управител во Господовиот дом чу дека Еремија го пророкувал тоа. 20:2 Тогаш Пашур го удри пророкот Еремија и го стави во колците што ги има беа во високата порта на Венијамин, што беше покрај домот Господов. 20:3 И се случи утре, Пасур го роди Еремија надвор од залихите. Тогаш Еремија му рече: „Господ не повика твоето име Пашур, но Магормисабиб. 20:4 Зашто вака вели Господ: Еве, ќе те направам ужас за себе, и на сите твои пријатели: и тие ќе паднат од својот меч непријатели, и твоите очи ќе го видат, и ќе ја предадам цела Јуда раката на вавилонскиот цар, и тој ќе ги одведе во заробеништво Вавилон и ќе ги убие со меч. 20:5 Покрај тоа, ќе ја избавам целата сила на овој град и сета неговиот труд, и сите негови скапоцени работи, и сите богатствата на јудејските цареви ќе им ги дадам во рацете на нивните непријатели, кои ќе ги ограбат, ќе ги земат и ќе ги однесат Вавилон. 20:6 А ти, Пашур, и сите што живеат во твојата куќа ќе влезеш заробеништво: и ќе дојдеш во Вавилон, и таму ќе умреш, и таму ќе бидеш погребан ти и сите твои пријатели на кои имаш пророкуваше лаги. 20:7 Господи, ти ме измами, и јас бев измамен: ти си посилен отколку јас, и победив: секој ден се потсмевам, секој се потсмева јас. 20:8 Зашто, откако зборував, извикав, викав насилство и плен; затоа што Господовото слово ми беше срам и потсмев секој ден. 20:9 Тогаш реков, нема да го спомнувам, ниту повеќе да зборувам во неговите име. Но неговиот збор беше во моето срце како запален оган затворен во моето коски, а јас бев уморен од трпение и не можев да останам. 20:10 Зашто слушнав клеветење на многумина, страв од секоја страна. Пријавете, велат тие, и ќе го пријавиме. Сите мои познати гледаа да застанам, велејќи: Можеби тој ќе биде намамен, и ние ќе победиме против него, и ќе му се одмаздиме. 20:11 Но Господ е со мене како силен страшен: затоа мојот прогонителите ќе се сопнат и нема да победат: ќе бидат многу се срами; зашто нема да напредуваат: нивната вечна збрка никогаш нема да се заборави. 20:12 Но, Господи над Војските, кој ги испитуваш праведниците и ги гледаш уздите и срцето, дозволете ми да ја видам твојата одмазда кон нив, зашто ти отворив мојата кауза. 20:13 Пејте Му на Господа, фалете го Господа, зашто тој ја избави душата на сиромашните од рацете на злосторниците. 20:14 Проклет да е денот кога се родив, да не е денот во кој мајка ми роди ме да бидам благословен. 20:15 Проклет да е човекот што му донесе вест на татко ми, велејќи: Машко дете ти е роден; правејќи го многу среќен. 20:16 И тој човек нека биде како градовите што ги уништи Господ и се покаја не: и нека го чуе плачот наутро и викањето пладне; 20:17 Затоа што не ме уби од утробата; или дека мајка ми можеби била мојот гроб, а нејзината утроба да биде секогаш голема со мене. 20:18 Затоа излегов од утробата за да видам труд и тага, деновите треба да се консумираат со срам?