Еремија
8:1 Во тоа време, вели Господ, ќе ги извадат коските на
царевите на Јуда, и коските на неговите кнезови и коските на
свештениците, и коските на пророците и коските на жителите
од Ерусалим, од нивните гробови:
8:2 И ќе ги рашират пред сонцето, месечината и сè
Војник на небото, кого го засакаа и на кого му служеа, и
по кого оделе, и кого го барале и кого
се поклонија: нема да бидат собрани, ниту погребани; тие ќе
биди за измет на лицето на земјата.
8:3 И смртта ќе биде избрана повеќе од животот од сите нивни остатоци
кои останаа од ова злобно семејство, кои остануваат на сите места каде што
Јас ги истерав, вели Господ Саваот.
8:4 И кажи им: вака вели Господ; Дали ќе паднат,
и да не се појави? ќе се сврти и нема да се врати?
8:5 Зошто тогаш овој народ од Ерусалим се лизна наназад за вечно
назадување? цврсто држат измама, одбиваат да се вратат.
8:6 Слушнав и слушнав, но тие не зборуваа правилно: никој не се покаја за него
неговата злоба, велејќи: „Што направив? секој се сврте кон својот
се разбира, додека коњот брза во битката.
8:7 Да, штркот на небото ги знае своите определени времиња; и желката
а кранот и ластовичката го набљудуваат времето на нивното доаѓање; но мојот
луѓето не го знаат судот Господов.
8:8 Како велите: Ние сме мудри, а законот Господов е со нас? Еве,
секако залудно го направи тоа; џабе е перото на книжниците.
8:9 Мудреците се засрамени, се уплашени и фатени: ете, имаат
го отфрли словото Господово; и каква мудрост има во нив?
8:10 Затоа ќе им ги дадам нивните жени на други, а нивните ниви на нив
кои ќе ги наследат: за секој од најмал до најмал
најголемото е дадено на лакомоста, од пророкот до свештеникот
секој работи лажно.
8:11 Зашто малку ја излечија болката на ќерката на мојот народ,
велејќи: Мир, мир; кога нема мир.
8:12 Дали се засрамија кога направија гнасотија? не, тие беа
воопшто не се срамат, ниту можеа да поцрвенат: затоа ќе паднат
меѓу оние што паѓаат: во времето на нивната посета ќе бидат фрлени
долу, вели Господ.
8:13 Јас сигурно ќе ги истребам, вели Господ: нема да има грозје на
лозата, ниту смоквите на смоквата, и листот ќе избледи; и на
она што им го дадов ќе помине од нив.
8:14 Зошто седиме мирни? соберете се и дозволете ни да влеземе во
забранети градови, и таму да молчиме, зашто го има Господ, нашиот Бог
замолчи нè и ни даде да пиеме жолчка вода, затоа што имаме
згрешил пред Господа.
8:15 Баравме мир, но не дојде добро; и за време на здравје, и
ете неволја!
8:16 Од Дан се слушна шмркањето на неговите коњи: се тресе целата земја
на звукот на лелекањето на неговите силни; зашто тие дојдоа и
ја проголтаа земјата и сè што е во неа; градот, и оние кои
живеат во него.
8:17 Зашто, ете, ќе испратам меѓу вас змии, коктрици, кои ќе
не маѓепсувај, и ќе те каснат, вели Господ.
8:18 Кога би се утешил од тага, моето срце е слабо во мене.
8:19 Еве го гласот на плачот на ќерката на мојот народ поради нив
кои живеат во далечна земја: не е ли Господ во Сион? не е нејзиниот крал во
неа? Зошто ме налутија со нивните врежани ликови и
со чудни суети?
8:20 Жетвата помина, летото заврши, а ние не сме спасени.
8:21 Повреден сум поради повредата на ќерката на мојот народ; јас сум црнец;
ме фати зачуденост.
8:22 Зар нема мелем во Галад; нема лекар таму? зошто тогаш не е
Здравјето на ќерката на мојот народ закрепна?