Еремија 8:1 Во тоа време, вели Господ, ќе ги извадат коските на царевите на Јуда, и коските на неговите кнезови и коските на свештениците, и коските на пророците и коските на жителите од Ерусалим, од нивните гробови: 8:2 И ќе ги рашират пред сонцето, месечината и сè Војник на небото, кого го засакаа и на кого му служеа, и по кого оделе, и кого го барале и кого се поклонија: нема да бидат собрани, ниту погребани; тие ќе биди за измет на лицето на земјата. 8:3 И смртта ќе биде избрана повеќе од животот од сите нивни остатоци кои останаа од ова злобно семејство, кои остануваат на сите места каде што Јас ги истерав, вели Господ Саваот. 8:4 И кажи им: вака вели Господ; Дали ќе паднат, и да не се појави? ќе се сврти и нема да се врати? 8:5 Зошто тогаш овој народ од Ерусалим се лизна наназад за вечно назадување? цврсто држат измама, одбиваат да се вратат. 8:6 Слушнав и слушнав, но тие не зборуваа правилно: никој не се покаја за него неговата злоба, велејќи: „Што направив? секој се сврте кон својот се разбира, додека коњот брза во битката. 8:7 Да, штркот на небото ги знае своите определени времиња; и желката а кранот и ластовичката го набљудуваат времето на нивното доаѓање; но мојот луѓето не го знаат судот Господов. 8:8 Како велите: Ние сме мудри, а законот Господов е со нас? Еве, секако залудно го направи тоа; џабе е перото на книжниците. 8:9 Мудреците се засрамени, се уплашени и фатени: ете, имаат го отфрли словото Господово; и каква мудрост има во нив? 8:10 Затоа ќе им ги дадам нивните жени на други, а нивните ниви на нив кои ќе ги наследат: за секој од најмал до најмал најголемото е дадено на лакомоста, од пророкот до свештеникот секој работи лажно. 8:11 Зашто малку ја излечија болката на ќерката на мојот народ, велејќи: Мир, мир; кога нема мир. 8:12 Дали се засрамија кога направија гнасотија? не, тие беа воопшто не се срамат, ниту можеа да поцрвенат: затоа ќе паднат меѓу оние што паѓаат: во времето на нивната посета ќе бидат фрлени долу, вели Господ. 8:13 Јас сигурно ќе ги истребам, вели Господ: нема да има грозје на лозата, ниту смоквите на смоквата, и листот ќе избледи; и на она што им го дадов ќе помине од нив. 8:14 Зошто седиме мирни? соберете се и дозволете ни да влеземе во забранети градови, и таму да молчиме, зашто го има Господ, нашиот Бог замолчи нè и ни даде да пиеме жолчка вода, затоа што имаме згрешил пред Господа. 8:15 Баравме мир, но не дојде добро; и за време на здравје, и ете неволја! 8:16 Од Дан се слушна шмркањето на неговите коњи: се тресе целата земја на звукот на лелекањето на неговите силни; зашто тие дојдоа и ја проголтаа земјата и сè што е во неа; градот, и оние кои живеат во него. 8:17 Зашто, ете, ќе испратам меѓу вас змии, коктрици, кои ќе не маѓепсувај, и ќе те каснат, вели Господ. 8:18 Кога би се утешил од тага, моето срце е слабо во мене. 8:19 Еве го гласот на плачот на ќерката на мојот народ поради нив кои живеат во далечна земја: не е ли Господ во Сион? не е нејзиниот крал во неа? Зошто ме налутија со нивните врежани ликови и со чудни суети? 8:20 Жетвата помина, летото заврши, а ние не сме спасени. 8:21 Повреден сум поради повредата на ќерката на мојот народ; јас сум црнец; ме фати зачуденост. 8:22 Зар нема мелем во Галад; нема лекар таму? зошто тогаш не е Здравјето на ќерката на мојот народ закрепна?