Судиите 17:1 А имаше еден човек од планината Ефрем, чие име беше Михеј. 17:2 И рече на мајка си: Единаесет стотини сребрени сикли тоа беа одземени од тебе, за кои си проколнал и зборуваше и во моите уши, ете, среброто е со мене; го земав. И неговата мајка рече: „Благословен да си од Господа, сине мој! 17:3 И кога ги врати на своите единаесет стотини сребрени сикли мајка му, рече мајка му, среброто целосно Му го посветив на Господа од раката моја за син ми да направам лик и стопен лик: сега затоа ќе ти го вратам. 17:4 Сепак, тој ги врати парите на мајка си; а мајка му зеде две сто сикли сребрени и му ги даде на основачот, кој направи од него врежан лик и лепен кип: и беа во куќата на Михеј. 17:5 А човекот Михеј имаше дом на богови, и направи ефод и терафим, и освети еден од неговите синови, кој стана негов свештеник. 17:6 Во тие денови немаше цар во Израел, но секој го правеше она што беше во право во неговите очи. 17:7 И имаше еден млад човек од Витлеем Јуда од родот Јуда, кој беше левит и престојуваше таму. 17:8 И човекот замина од градот од Витлеем Јуда за да престојува каде што можеше да најде место: и дојде на планината Ефрем во куќата на Михеј, додека тој патуваше. 17:9 И Михеј му рече: „Од каде доаѓаш? А тој му рече: Јас сум левит од Витлеем Јуда, и одам да престојувам каде што можам да најдам a место. 17:10 А Михеј му рече: „Остани со мене и биди ми татко и свештеник, и ќе ти давам десет шекели сребро годишно, и а облека и твојата храна. Така влезе левитот. 17:11 И левитот беше задоволен да живее со човекот; а младиот човек беше за него како еден од неговите синови. 17:12 И Михеј го посвети левитот; и младиот човек му стана свештеник, и беше во домот на Михеј. 17:13 Тогаш Михеј рече: „Сега знам дека Господ ќе ми направи добро, бидејќи имам левит на мојот свештеник.