Судиите
17:1 А имаше еден човек од планината Ефрем, чие име беше Михеј.
17:2 И рече на мајка си: Единаесет стотини сребрени сикли тоа
беа одземени од тебе, за кои си проколнал и зборуваше и во
моите уши, ете, среброто е со мене; го земав. И неговата мајка
рече: „Благословен да си од Господа, сине мој!
17:3 И кога ги врати на своите единаесет стотини сребрени сикли
мајка му, рече мајка му, среброто целосно Му го посветив на Господа
од раката моја за син ми да направам лик и стопен лик: сега
затоа ќе ти го вратам.
17:4 Сепак, тој ги врати парите на мајка си; а мајка му зеде две
сто сикли сребрени и му ги даде на основачот, кој направи
од него врежан лик и лепен кип: и беа во куќата на
Михеј.
17:5 А човекот Михеј имаше дом на богови, и направи ефод и терафим,
и освети еден од неговите синови, кој стана негов свештеник.
17:6 Во тие денови немаше цар во Израел, но секој го правеше она што
беше во право во неговите очи.
17:7 И имаше еден млад човек од Витлеем Јуда од родот Јуда,
кој беше левит и престојуваше таму.
17:8 И човекот замина од градот од Витлеем Јуда за да престојува
каде што можеше да најде место: и дојде на планината Ефрем во куќата
на Михеј, додека тој патуваше.
17:9 И Михеј му рече: „Од каде доаѓаш? А тој му рече: Јас сум
левит од Витлеем Јуда, и одам да престојувам каде што можам да најдам a
место.
17:10 А Михеј му рече: „Остани со мене и биди ми татко и
свештеник, и ќе ти давам десет шекели сребро годишно, и а
облека и твојата храна. Така влезе левитот.
17:11 И левитот беше задоволен да живее со човекот; а младиот човек беше
за него како еден од неговите синови.
17:12 И Михеј го посвети левитот; и младиот човек му стана свештеник,
и беше во домот на Михеј.
17:13 Тогаш Михеј рече: „Сега знам дека Господ ќе ми направи добро, бидејќи имам
левит на мојот свештеник.