Исаија 6:1 Во годината кога умре царот Озија, го видов и Господ како седи на престолот, висок и подигнат, а неговиот воз го исполни храмот. 6:2 Над него стоеја серафимите: секој имаше шест крила; со двајца тој го покри лицето, и со две ги покри нозете и со двајца тој леташе. 6:3 И еден викаше кон друг и велеше: Свет, свет, свет е Господ на домаќини: целата земја е полна со Неговата слава. 6:4 И столпчињата на вратата се помрднаа на гласот на оној што плачеше, и на куќата беше исполнета со чад. 6:5 Тогаш реков: Тешко мене! зашто јас сум отповикан; зашто јас сум нечист човек усни, а јас живеам среде народ со нечисти усни: за моите очите го видоа Царот, Господ Саваот. 6:6 Потоа полета кон мене еден од серафимите, со жив јаглен во раката, што го зеде со машата од олтарот: 6:7 И го стави на мојата уста, и рече: „Еве, ова ги допре твоите усни; и твоето беззаконие ќе биде отстрането, и твојот грев се очисти. 6:8 Исто така, го слушнав гласот на Господ, велејќи: Кого да испратам и кого ќе оди по нас? Тогаш реков: Еве ме; Испрати ми. 6:9 А тој рече: „Оди и кажи му на овој народ: Слушајте навистина, но разберете не; и навистина гледате, но не сфаќате. 6:10 Здебелете го срцето на овој народ, направете ги неговите уши тешки и затворете нивните очи; да не гледаат со очи и да не слушнат со уши и разберат со своето срце, и обратете се и исцелете се. 6:11 Тогаш реков: Господи, до кога? А тој одговори: „Додека градовите не се опустошат без жител, и куќите без човек, и земјата да биде целосно пуста, 6:12 И Господ ги оддалечи луѓето, и имаше големо напуштање во средината на земјата. 6:13 Но сепак во него ќе има десетина, и ќе се врати и ќе се јаде. како чашка и како даб, чија супстанца е во нив, кога тие фрлете ги своите лисја: така светото семе ќе биде негово материјал.