Исаија
6:1 Во годината кога умре царот Озија, го видов и Господ како седи на
престолот, висок и подигнат, а неговиот воз го исполни храмот.
6:2 Над него стоеја серафимите: секој имаше шест крила; со двајца тој
го покри лицето, и со две ги покри нозете и со двајца тој
леташе.
6:3 И еден викаше кон друг и велеше: Свет, свет, свет е Господ на
домаќини: целата земја е полна со Неговата слава.
6:4 И столпчињата на вратата се помрднаа на гласот на оној што плачеше, и на
куќата беше исполнета со чад.
6:5 Тогаш реков: Тешко мене! зашто јас сум отповикан; зашто јас сум нечист човек
усни, а јас живеам среде народ со нечисти усни: за моите
очите го видоа Царот, Господ Саваот.
6:6 Потоа полета кон мене еден од серафимите, со жив јаглен во раката,
што го зеде со машата од олтарот:
6:7 И го стави на мојата уста, и рече: „Еве, ова ги допре твоите усни;
и твоето беззаконие ќе биде отстрането, и твојот грев се очисти.
6:8 Исто така, го слушнав гласот на Господ, велејќи: Кого да испратам и кого
ќе оди по нас? Тогаш реков: Еве ме; Испрати ми.
6:9 А тој рече: „Оди и кажи му на овој народ: Слушајте навистина, но разберете
не; и навистина гледате, но не сфаќате.
6:10 Здебелете го срцето на овој народ, направете ги неговите уши тешки и затворете
нивните очи; да не гледаат со очи и да не слушнат со уши и
разберат со своето срце, и обратете се и исцелете се.
6:11 Тогаш реков: Господи, до кога? А тој одговори: „Додека градовите не се опустошат
без жител, и куќите без човек, и земјата да биде целосно
пуста,
6:12 И Господ ги оддалечи луѓето, и имаше големо напуштање
во средината на земјата.
6:13 Но сепак во него ќе има десетина, и ќе се врати и ќе се јаде.
како чашка и како даб, чија супстанца е во нив, кога тие
фрлете ги своите лисја: така светото семе ќе биде негово материјал.