Битие 47:1 Тогаш Јосиф дојде и му кажа на фараонот и рече: „Татко ми и браќата мои, и нивните стада и стадата нивни и сè што имаат излегоа од земјата Хананска; и ете, тие се во земјата Госен. 47:2 И зеде некои од своите браќа, дури пет мажи, и им ги претстави Фараонот. 47:3 И фараонот им рече на своите браќа: „Што се занимавате? И тие Му рече на фараонот: „Твоите слуги се пастири, и ние и нашите татковци. 47:4 Тие му рекоа на фараонот: „Дојдовме да живееме во земјата; зашто твоите слуги немаат пасиште за своите стада; за глад е боли во земјата Ханаанска: затоа, сега, те молиме, пушти го твоето слугите живеат во земјата Госен. 47:5 А фараонот му рече на Јосиф, велејќи: „Татко ти и браќата ти се дојди кај тебе: 47:6 Египетската земја е пред тебе; во најдоброто од земјата направи твое татко и браќа да живеат; нека живеат во земјата Госен: и ако знаеш меѓу нив некои луѓе кои работат, тогаш постави ги за владетели над мојот добиток. 47:7 Јосиф го донесе татко му Јаков и го постави пред фараонот Јаков го благослови фараонот. 47:8 И фараонот му рече на Јакова: „Колку години имаш? 47:9 И Јаков му рече на фараонот: „Деновите на годините на моето аџилак се сто и триесет години: малку и зло се деновите на годините на мојот живот беше, и не стигна до деновите на годините на животот на моите татковци во деновите на нивното аџилак. 47:10 И Јаков го благослови фараонот и излезе пред фараонот. 47:11 И Јосиф го постави својот татко и неговите браќа и им даде поседување во земјата на Египет, во најдоброто од земјата, во земјата на Рамзес, како што заповедал фараонот. 47:12 домаќинство, со леб, според нивните семејства. 47:13 И немаше леб во целата земја; за гладот беше многу болен, така дека земјата на Египет и целата земја Ханаан се онесвестиле поради тоа гладот. 47:14 И Јосиф ги собра сите пари што беа најдени во земјата Египет и во Ханаанската земја за пченката што ја купија: и Јосиф ги донел парите во куќата на фараонот. 47:15 И кога парите пропаднаа во земјата Египет и во земјата Ханаан, Сите Египќани дојдоа кај Јосиф и рекоа: „Дај ни леб, зошто треба ли да умреме во твое присуство? зашто парите не успеваат. 47:16 И Јосиф рече: Дајте го добитокот; и ќе ти дадам за добитокот, ако парите пропаднат. 47:17 И го донесоа својот добиток кај Јосиф, а Јосиф им даде леб размена за коњи, и за стадата и за добитокот на стадата и магарињата и ги хранеше со леб за сите нивни добиток за таа година. 47:18 Кога заврши таа година, дојдоа кај него втората година и рекоа Нему, нема да го скриеме од мојот господар, како се трошат нашите пари; мојот господар ги има и нашите стада добиток; не треба да остане во погледот на мојот господар, но нашите тела и нашите земји: 47:19 Зошто ќе умреме пред твоите очи, и ние и нашата земја? купи ни и нашата земја за леб, и ние и нашата земја ќе му бидеме слуги Фараон: и дај ни семе, за да живееме, а не да умреме, за земјата не биди пуст. 47:20 И Јосиф ја купи целата земја на Египет за фараонот; за Египќаните секому ја продале својата нива, зашто гладот ги надвладеал земјата стана фараонска. 47:21 А што се однесува до луѓето, ги префрли во градовите од едниот крај на границите на Египет дури до другиот крај. 47:22 Само земјата на свештениците не ја купи; за свештениците имале а делот им го додели на фараонот и го јадеше нивниот дел Фараонот им даде: затоа тие не ја продадоа својата земја. 47:23 Тогаш Јосиф му рече на народот: „Еве, јас ве купив денес и твојата земја за фараонот: ете, тука е семето за вас, и вие ќе го посеете земјиште. 47:24 И ќе се случи во зголемувањето, да го дадете петтиот дел на фараонот, а четири дела нека бидат ваши, за семето на поле, и за вашата храна, и за нив од вашите домаќинства и за храна за вашите малечки. 47:25 А тие рекоа: „Ти ни ги спаси животите: да најдеме благодат пред очите на мојот господар, а ние ќе му бидеме слуги на фараонот. 47:26 И Јосиф направи закон за египетската земја до денес, тоа Фараонот треба да го има петтиот дел; освен земјата на свештениците, што станало не фараонско. 47:27 И Израел се насели во земјата на Египет, во земјата на Госен; и имаа имоти во него, растеа и се множеа многу. 47:28 И Јаков живееше во египетската земја седумнаесет години, така и целиот век Јаков имаше сто четириесет и седум години. 47:29 И се приближи времето кога Израел требаше да умре: и тој го повика својот син Јосиф и му рече: „Ако сега најдов благодат пред твоите очи, стави Те молам, твојата рака под моето бедро, и постапи љубезно и искрено со мене; Не ме закопувај, те молам, во Египет. 47:30 Но јас ќе легнам со татковците мои, а ти ќе ме изведеш од Египет. и закопај ме во нивното гробно место. А тој рече: „Ќе направам како што имаш кажа. 47:31 А тој рече: „Заколни ми се. И тој му се заколна. И Израел се поклони самиот на главата на креветот.