Битие
47:1 Тогаш Јосиф дојде и му кажа на фараонот и рече: „Татко ми и браќата мои,
и нивните стада и стадата нивни и сè што имаат излегоа
од земјата Хананска; и ете, тие се во земјата Госен.
47:2 И зеде некои од своите браќа, дури пет мажи, и им ги претстави
Фараонот.
47:3 И фараонот им рече на своите браќа: „Што се занимавате? И тие
Му рече на фараонот: „Твоите слуги се пастири, и ние и нашите
татковци.
47:4 Тие му рекоа на фараонот: „Дојдовме да живееме во земјата;
зашто твоите слуги немаат пасиште за своите стада; за глад е
боли во земјата Ханаанска: затоа, сега, те молиме, пушти го твоето
слугите живеат во земјата Госен.
47:5 А фараонот му рече на Јосиф, велејќи: „Татко ти и браќата ти се
дојди кај тебе:
47:6 Египетската земја е пред тебе; во најдоброто од земјата направи твое
татко и браќа да живеат; нека живеат во земјата Госен: и
ако знаеш меѓу нив некои луѓе кои работат, тогаш постави ги за владетели
над мојот добиток.
47:7 Јосиф го донесе татко му Јаков и го постави пред фараонот
Јаков го благослови фараонот.
47:8 И фараонот му рече на Јакова: „Колку години имаш?
47:9 И Јаков му рече на фараонот: „Деновите на годините на моето аџилак се
сто и триесет години: малку и зло се деновите на годините на
мојот живот беше, и не стигна до деновите на годините на
животот на моите татковци во деновите на нивното аџилак.
47:10 И Јаков го благослови фараонот и излезе пред фараонот.
47:11 И Јосиф го постави својот татко и неговите браќа и им даде
поседување во земјата на Египет, во најдоброто од земјата, во земјата на
Рамзес, како што заповедал фараонот.
47:12
домаќинство, со леб, според нивните семејства.
47:13 И немаше леб во целата земја; за гладот беше многу болен, така
дека земјата на Египет и целата земја Ханаан се онесвестиле поради тоа
гладот.
47:14 И Јосиф ги собра сите пари што беа најдени во земјата
Египет и во Ханаанската земја за пченката што ја купија: и
Јосиф ги донел парите во куќата на фараонот.
47:15 И кога парите пропаднаа во земјата Египет и во земјата Ханаан,
Сите Египќани дојдоа кај Јосиф и рекоа: „Дај ни леб, зошто
треба ли да умреме во твое присуство? зашто парите не успеваат.
47:16 И Јосиф рече: Дајте го добитокот; и ќе ти дадам за добитокот,
ако парите пропаднат.
47:17 И го донесоа својот добиток кај Јосиф, а Јосиф им даде леб
размена за коњи, и за стадата и за добитокот на
стадата и магарињата и ги хранеше со леб за сите нивни
добиток за таа година.
47:18 Кога заврши таа година, дојдоа кај него втората година и рекоа
Нему, нема да го скриеме од мојот господар, како се трошат нашите пари;
мојот господар ги има и нашите стада добиток; не треба да остане во
погледот на мојот господар, но нашите тела и нашите земји:
47:19 Зошто ќе умреме пред твоите очи, и ние и нашата земја? купи ни
и нашата земја за леб, и ние и нашата земја ќе му бидеме слуги
Фараон: и дај ни семе, за да живееме, а не да умреме, за земјата
не биди пуст.
47:20 И Јосиф ја купи целата земја на Египет за фараонот; за Египќаните
секому ја продале својата нива, зашто гладот ги надвладеал
земјата стана фараонска.
47:21 А што се однесува до луѓето, ги префрли во градовите од едниот крај на
границите на Египет дури до другиот крај.
47:22 Само земјата на свештениците не ја купи; за свештениците имале а
делот им го додели на фараонот и го јадеше нивниот дел
Фараонот им даде: затоа тие не ја продадоа својата земја.
47:23 Тогаш Јосиф му рече на народот: „Еве, јас ве купив денес и
твојата земја за фараонот: ете, тука е семето за вас, и вие ќе го посеете
земјиште.
47:24 И ќе се случи во зголемувањето, да го дадете петтиот
дел на фараонот, а четири дела нека бидат ваши, за семето на
поле, и за вашата храна, и за нив од вашите домаќинства и за храна
за вашите малечки.
47:25 А тие рекоа: „Ти ни ги спаси животите: да најдеме благодат пред очите
на мојот господар, а ние ќе му бидеме слуги на фараонот.
47:26 И Јосиф направи закон за египетската земја до денес, тоа
Фараонот треба да го има петтиот дел; освен земјата на свештениците,
што станало не фараонско.
47:27 И Израел се насели во земјата на Египет, во земјата на Госен; и
имаа имоти во него, растеа и се множеа многу.
47:28 И Јаков живееше во египетската земја седумнаесет години, така и целиот век
Јаков имаше сто четириесет и седум години.
47:29 И се приближи времето кога Израел требаше да умре: и тој го повика својот син
Јосиф и му рече: „Ако сега најдов благодат пред твоите очи, стави
Те молам, твојата рака под моето бедро, и постапи љубезно и искрено со мене;
Не ме закопувај, те молам, во Египет.
47:30 Но јас ќе легнам со татковците мои, а ти ќе ме изведеш од Египет.
и закопај ме во нивното гробно место. А тој рече: „Ќе направам како што имаш
кажа.
47:31 А тој рече: „Заколни ми се. И тој му се заколна. И Израел се поклони
самиот на главата на креветот.