Проповедник 2:1 Реков во моето срце: Оди сега, затоа ќе те докажам со радост уживајте во задоволството: и ете, и тоа е суета. 2:2 Реков за смеа: Лудо е, и веселба, што прави тоа? 2:3 Во моето срце барав да се предадам на вино, но го запознав моето срцето со мудрост; и да ја држам глупоста, додека не видам што е тоа добро за синовите човечки, што треба да го прават сите под небото деновите од нивниот живот. 2:4 Ме направив големи дела; ми изградив куќи; Ми засадив лозја: 2:5 Ми направив градини и овоштарници и во нив засадив секакви дрвја од овошје: 2:6 Ме направив локви со вода за да наводнувам со нив дрвото што носи Четврти дрвја: 2:7 Добив слуги и девојки, и имав слуги родени во мојата куќа; исто така јас имаа големи поседи на крупен и ситен добиток над сè што беше во Ерусалим пред мене: 2:8 Собрав и сребро и злато и чудесното царско богатство и од покраините: ми ги добив мажите пејачи и пејачките, и на задоволствата на синовите човечки, како музички инструменти, и тоа на сите сортира. 2:9 Така бев голем и се зголемив повеќе од сите што беа пред мене внатре Ерусалим: и мојата мудрост остана со мене. 2:10 И што и да посакаа моите очи, не го чував од нив, не го задржав моето срце од секаква радост; зашто срцето мое се радуваше на сиот мој труд: и тоа беше мојот дел од целиот мој труд. 2:11 Потоа ги погледнав сите дела што ги направија моите раце и на труд за кој се трудев: и ете, сè беше суета и вознемиреност на духот, и немаше профит под сонцето. 2:12 И се свртев да видам мудрост, лудост и глупост: за што може ли човекот да го направи тоа што доаѓа по царот? дури и она што било веќе направено. 2:13 Тогаш видов дека мудроста ја надминува глупоста, колку што ја надминува светлината темнина. 2:14 Очите на мудриот човек се во неговата глава; но безумниот оди во темнина: и јас самиот сфатив дека на сите им се случува еден настан. 2:15 Тогаш реков во моето срце: „Како што му се случува на безумниот, така ќе се случи дури и за мене; и зошто тогаш бев помудар? Тогаш реков во моето срце, тоа и ова е суета. 2:16 Засекогаш нема повеќе сеќавање на мудрите отколку на безумниот; гледајќи го она што е сега во деновите што доаѓаат, сите ќе бидат заборавени. И како умира мудриот? како будала. 2:17 Затоа го мразев животот; бидејќи работата што се работи под сонцето е тешко за мене, зашто сè е суета и вознемиреност на духот. 2:18 Да, го мразев сиот мој труд што го подигнав под сонцето: затоа што јас треба да му го оставам на човекот што ќе биде по мене. 2:19 И кој знае дали ќе биде мудар човек или будала? сепак тој ќе владее над сиот мој труд за кој сум се трудел и за кој сум имал се покажав мудро под сонцето. Ова е исто така суета. 2:20 Затоа сакав да предизвикам моето срце да го очајува целиот труд што го зедов под сонцето. 2:21 Зашто има човек чиј труд е во мудрост, во знаење и во капитал; но на човек кој не се трудел во тоа, ќе го остави за неговиот дел. И ова е суета и големо зло. 2:22 Она што го има човекот од сиот негов труд и од вознемиреноста на неговото срце, каде се трудел под сонцето? 2:23 Зашто сите негови денови се тага, а неговата мака тага; да, неговото срце не мирува во ноќта. Ова е исто така суета. 2:24 Нема ништо подобро за човекот од тоа да јаде и пие, и да направи својата душа да ужива добро во својот труд. Ова и јас виде дека е од раката Божја. 2:25 Зашто, кој може да јаде, или кој друг може да побрза кон ова, повеќе од мене? 2:26 Зашто Бог му дава на човекот што е добар во неговите очи мудрост и знаење, и радост, а на грешникот му дава труд, да собира и натрупа, за да му даде на оној што е добро пред Бога. Ова е исто така суета и вознемиреност на духот.