Проповедник
2:1 Реков во моето срце: Оди сега, затоа ќе те докажам со радост
уживајте во задоволството: и ете, и тоа е суета.
2:2 Реков за смеа: Лудо е, и веселба, што прави тоа?
2:3 Во моето срце барав да се предадам на вино, но го запознав моето
срцето со мудрост; и да ја држам глупоста, додека не видам што е
тоа добро за синовите човечки, што треба да го прават сите под небото
деновите од нивниот живот.
2:4 Ме направив големи дела; ми изградив куќи; Ми засадив лозја:
2:5 Ми направив градини и овоштарници и во нив засадив секакви дрвја
од овошје:
2:6 Ме направив локви со вода за да наводнувам со нив дрвото што носи
Четврти дрвја:
2:7 Добив слуги и девојки, и имав слуги родени во мојата куќа; исто така јас
имаа големи поседи на крупен и ситен добиток над сè што беше во
Ерусалим пред мене:
2:8 Собрав и сребро и злато и чудесното царско богатство
и од покраините: ми ги добив мажите пејачи и пејачките, и на
задоволствата на синовите човечки, како музички инструменти, и тоа на сите
сортира.
2:9 Така бев голем и се зголемив повеќе од сите што беа пред мене внатре
Ерусалим: и мојата мудрост остана со мене.
2:10 И што и да посакаа моите очи, не го чував од нив, не го задржав моето
срце од секаква радост; зашто срцето мое се радуваше на сиот мој труд: и тоа беше
мојот дел од целиот мој труд.
2:11 Потоа ги погледнав сите дела што ги направија моите раце и на
труд за кој се трудев: и ете, сè беше суета и
вознемиреност на духот, и немаше профит под сонцето.
2:12 И се свртев да видам мудрост, лудост и глупост: за што
може ли човекот да го направи тоа што доаѓа по царот? дури и она што било
веќе направено.
2:13 Тогаш видов дека мудроста ја надминува глупоста, колку што ја надминува светлината
темнина.
2:14 Очите на мудриот човек се во неговата глава; но безумниот оди во темнина:
и јас самиот сфатив дека на сите им се случува еден настан.
2:15 Тогаш реков во моето срце: „Како што му се случува на безумниот, така ќе се случи
дури и за мене; и зошто тогаш бев помудар? Тогаш реков во моето срце, тоа
и ова е суета.
2:16 Засекогаш нема повеќе сеќавање на мудрите отколку на безумниот;
гледајќи го она што е сега во деновите што доаѓаат, сите ќе бидат заборавени. И
како умира мудриот? како будала.
2:17 Затоа го мразев животот; бидејќи работата што се работи под сонцето
е тешко за мене, зашто сè е суета и вознемиреност на духот.
2:18 Да, го мразев сиот мој труд што го подигнав под сонцето: затоа што јас
треба да му го оставам на човекот што ќе биде по мене.
2:19 И кој знае дали ќе биде мудар човек или будала? сепак тој ќе
владее над сиот мој труд за кој сум се трудел и за кој сум имал
се покажав мудро под сонцето. Ова е исто така суета.
2:20 Затоа сакав да предизвикам моето срце да го очајува целиот труд
што го зедов под сонцето.
2:21 Зашто има човек чиј труд е во мудрост, во знаење и во
капитал; но на човек кој не се трудел во тоа, ќе го остави
за неговиот дел. И ова е суета и големо зло.
2:22 Она што го има човекот од сиот негов труд и од вознемиреноста на неговото срце,
каде се трудел под сонцето?
2:23 Зашто сите негови денови се тага, а неговата мака тага; да, неговото срце
не мирува во ноќта. Ова е исто така суета.
2:24 Нема ништо подобро за човекот од тоа да јаде и пие,
и да направи својата душа да ужива добро во својот труд. Ова и јас
виде дека е од раката Божја.
2:25 Зашто, кој може да јаде, или кој друг може да побрза кон ова, повеќе од мене?
2:26 Зашто Бог му дава на човекот што е добар во неговите очи мудрост и знаење,
и радост, а на грешникот му дава труд, да собира и натрупа,
за да му даде на оној што е добро пред Бога. Ова е исто така суета и
вознемиреност на духот.