Проповедник 1:1 Зборовите на проповедникот, синот на Давид, цар во Ерусалим. 1:2 Суета од суети, вели Проповедникот, суета од суети; се е суета. 1:3 Каква корист има човекот од сиот свој труд што го зема под сонцето? 1:4 Поминува едно поколение, а доаѓа друго поколение; земјата останува засекогаш. 1:5 Сонцето исто така изгрева, и сонцето заоѓа и брза кон своето место каде што се појави. 1:6 Ветерот оди кон југ и се врти кон север; тоа виорот постојано, и ветрот повторно се враќа според тоа неговите кола. 1:7 Сите реки течат во морето; сепак морето не е полно; до местото од каде доаѓаат реките, таму пак се враќаат. 1:8 Сè е полно со труд; човекот не може да го изговори: окото не е задоволен со гледање, ниту уво исполнето со слух. 1:9 Она што било, тоа е она што ќе биде; и тоа што е се направи тоа што ќе се направи: и нема ништо ново под сонце. 1:10 Има ли нешто за што може да се каже: „Види, ова е ново? има веќе беше од старо време, кое беше пред нас. 1:11 Нема сеќавање на поранешните работи; ниту ќе има сеќавање на работите што треба да дојдат со оние што ќе дојдат потоа. 1:12 Јас, Проповедникот, бев цар над Израел во Ерусалим. 1:13 И го дадов моето срце да бара и да бара мудрост за сите работи што се прават под небото: Бог ѝ го даде на овој болен труд синовите човечки да се вежбаат со него. 1:14 Ги видов сите дела што се прават под сонцето; и ете, сите е суета и вознемиреност на духот. 1:15 Она што е криво не може да се исправи, а она што е сиромашно не може да се нумерира. 1:16 Разговарав со своето срце, велејќи: „Еве, дојдов до голема состојба, и добија повеќе мудрост од сите што беа пред мене внатре Ерусалим: да, моето срце имаше големо искуство на мудрост и знаење. 1:17 И го дадов моето срце за да се знае мудроста и да се знае лудоста и глупоста: Јас сфати дека и ова е вознемиреност на духот. 1:18 Зашто во многу мудрост има многу тага, и кој го зголемува знаењето ја зголемува тагата.