Проповедник
1:1 Зборовите на проповедникот, синот на Давид, цар во Ерусалим.
1:2 Суета од суети, вели Проповедникот, суета од суети; се е
суета.
1:3 Каква корист има човекот од сиот свој труд што го зема под сонцето?
1:4 Поминува едно поколение, а доаѓа друго поколение;
земјата останува засекогаш.
1:5 Сонцето исто така изгрева, и сонцето заоѓа и брза кон своето место
каде што се појави.
1:6 Ветерот оди кон југ и се врти кон север; тоа
виорот постојано, и ветрот повторно се враќа според тоа
неговите кола.
1:7 Сите реки течат во морето; сепак морето не е полно; до местото
од каде доаѓаат реките, таму пак се враќаат.
1:8 Сè е полно со труд; човекот не може да го изговори: окото не е
задоволен со гледање, ниту уво исполнето со слух.
1:9 Она што било, тоа е она што ќе биде; и тоа што е
се направи тоа што ќе се направи: и нема ништо ново под
сонце.
1:10 Има ли нешто за што може да се каже: „Види, ова е ново? има
веќе беше од старо време, кое беше пред нас.
1:11 Нема сеќавање на поранешните работи; ниту ќе има
сеќавање на работите што треба да дојдат со оние што ќе дојдат потоа.
1:12 Јас, Проповедникот, бев цар над Израел во Ерусалим.
1:13 И го дадов моето срце да бара и да бара мудрост за сите
работи што се прават под небото: Бог ѝ го даде на овој болен труд
синовите човечки да се вежбаат со него.
1:14 Ги видов сите дела што се прават под сонцето; и ете, сите
е суета и вознемиреност на духот.
1:15 Она што е криво не може да се исправи, а она што е сиромашно
не може да се нумерира.
1:16 Разговарав со своето срце, велејќи: „Еве, дојдов до голема состојба,
и добија повеќе мудрост од сите што беа пред мене внатре
Ерусалим: да, моето срце имаше големо искуство на мудрост и знаење.
1:17 И го дадов моето срце за да се знае мудроста и да се знае лудоста и глупоста: Јас
сфати дека и ова е вознемиреност на духот.
1:18 Зашто во многу мудрост има многу тага, и кој го зголемува знаењето
ја зголемува тагата.