1 Солунјаните 2:1 Самите, браќа, знајте го нашиот влез кај вас, дека не беше залудно: 2:2 Но, и после тоа, претходно страдавме и бевме срамно молејќи, како што знаете, во Филипи, бевме храбри во нашиот Бог да зборуваме до вас Евангелието Божјо со многу препирки. 2:3 Зашто нашата опомена не беше за измама, ниту за нечистотија, ниту за измама. 2:4 Но, како што ни беше дозволено од Бога да ни се довери на Евангелието, дури така зборуваме; не како да им се угоди на луѓето, туку Бог, Кој ги испитува нашите срца. 2:5 Зашто во ниту еден момент не користевме ласкави зборови, како што знаете, ниту а наметка на среброљубие; Бог е сведок: 2:6 Ниту од луѓето не баравме слава, ниту од вас, ниту од другите, кога ние можеше да биде тежок, како Христовите апостоли. 2:7 Но, ние бевме нежни меѓу вас, како што медицинската сестра ги негува своите деца. 2:8 Затоа сакајќи те љубезно, сакавме да имаме ви го дадовме не само Божјото евангелие, туку и нашите души, затоа што ни бевте драги. 2:9 Зашто се сеќавате, браќа, на нашиот труд и мака: за трудовата ноќ и ден, бидејќи не сакавме да бидеме должни на никого од вас, проповедавме до вас евангелието Божјо. 2:10 Вие сте сведоци, а и Бог, колку сме свети, праведно и непорочно се однесувавме меѓу вас кои веруваат: 2:11 Како што знаете како го поттикнувавме, утешивме и заповедавме секого од вас, како што таткото ги прави своите деца, 2:12 За да одите достојно на Бога, Кој ве повика во Неговото царство и слава. 2:13 За таа цел и ние непрестајно му благодариме на Бога, затоа што, кога вие Го примивте словото Божјо што го слушнавте за нас, не го примивте како словото на луѓето, но како што е во вистината, словото Божјо, кое ефективно делува и во вас кои верувате. 2:14 Зашто вие, браќа, станавте следбеници на Божјите цркви кои во Јудеја е во Христа Исуса, зашто и вие пострадавте исто како вашите сонародници, исто како што имаат за Евреите: 2:15 Кои и го убиле Господа Исуса и нивните пророци, и го убиле нè прогонуваше; и тие не му угодуваат на Бога и се спротивни на сите луѓе. 2:16 Забранувајќи ни да зборуваме со незнабошците за тие да се спасат, да се наполнат кревајте ги нивните гревови секогаш, зашто гневот е над нив до крај. 2:17 Но, ние, браќа, сме земени од вас за кратко време во присуство, не во срцето, се трудев уште пообилно да го гледам твоето лице со одлично желба. 2:18 Затоа сакавме да дојдеме кај вас, јас Павле, еднаш и повторно; но Сатаната ни попречи. 2:19 Зашто каква е нашата надеж, или радост, или круна на радоста? Не сте ни вие внатре присуството на нашиот Господ Исус Христос при неговото доаѓање? 2:20 Зашто вие сте наша слава и радост.