1 Солунјаните
2:1 Самите, браќа, знајте го нашиот влез кај вас, дека не беше
залудно:
2:2 Но, и после тоа, претходно страдавме и бевме срамно
молејќи, како што знаете, во Филипи, бевме храбри во нашиот Бог да зборуваме
до вас Евангелието Божјо со многу препирки.
2:3 Зашто нашата опомена не беше за измама, ниту за нечистотија, ниту за измама.
2:4 Но, како што ни беше дозволено од Бога да ни се довери на Евангелието, дури
така зборуваме; не како да им се угоди на луѓето, туку Бог, Кој ги испитува нашите срца.
2:5 Зашто во ниту еден момент не користевме ласкави зборови, како што знаете, ниту а
наметка на среброљубие; Бог е сведок:
2:6 Ниту од луѓето не баравме слава, ниту од вас, ниту од другите, кога ние
можеше да биде тежок, како Христовите апостоли.
2:7 Но, ние бевме нежни меѓу вас, како што медицинската сестра ги негува своите деца.
2:8 Затоа сакајќи те љубезно, сакавме да имаме
ви го дадовме не само Божјото евангелие, туку и нашите души,
затоа што ни бевте драги.
2:9 Зашто се сеќавате, браќа, на нашиот труд и мака: за трудовата ноќ
и ден, бидејќи не сакавме да бидеме должни на никого од вас, проповедавме
до вас евангелието Божјо.
2:10 Вие сте сведоци, а и Бог, колку сме свети, праведно и непорочно
се однесувавме меѓу вас кои веруваат:
2:11 Како што знаете како го поттикнувавме, утешивме и заповедавме секого од вас,
како што таткото ги прави своите деца,
2:12 За да одите достојно на Бога, Кој ве повика во Неговото царство
и слава.
2:13 За таа цел и ние непрестајно му благодариме на Бога, затоа што, кога вие
Го примивте словото Божјо што го слушнавте за нас, не го примивте како
словото на луѓето, но како што е во вистината, словото Божјо, кое ефективно
делува и во вас кои верувате.
2:14 Зашто вие, браќа, станавте следбеници на Божјите цркви кои во
Јудеја е во Христа Исуса, зашто и вие пострадавте исто како
вашите сонародници, исто како што имаат за Евреите:
2:15 Кои и го убиле Господа Исуса и нивните пророци, и го убиле
нè прогонуваше; и тие не му угодуваат на Бога и се спротивни на сите луѓе.
2:16 Забранувајќи ни да зборуваме со незнабошците за тие да се спасат, да се наполнат
кревајте ги нивните гревови секогаш, зашто гневот е над нив до крај.
2:17 Но, ние, браќа, сме земени од вас за кратко време во присуство, не
во срцето, се трудев уште пообилно да го гледам твоето лице со одлично
желба.
2:18 Затоа сакавме да дојдеме кај вас, јас Павле, еднаш и повторно; но
Сатаната ни попречи.
2:19 Зашто каква е нашата надеж, или радост, или круна на радоста? Не сте ни вие внатре
присуството на нашиот Господ Исус Христос при неговото доаѓање?
2:20 Зашто вие сте наша слава и радост.