1 Коринтјаните
2:1 И јас, браќа, кога дојдов кај вас, не дојдов со извонредност на говорот
или на мудроста, објавувајќи ви го сведоштвото Божјо.
2:2 Зашто решив да не знам ништо меѓу вас, освен Исус Христос и
го распна.
2:3 И јас бев со вас во слабост, и во страв и во многу трепет.
2:4 И мојот говор и моето проповедање не беа со примамливи човечки зборови
мудрост, но во покажување на Духот и моќта:
2:5 вашата вера да не стои во човечката мудрост, туку во силата
на Бога.
2:6 Но, ние зборуваме за мудрост меѓу совршените, но не и за мудроста
од овој свет, ниту од кнезовите од овој свет, кои се омаловажуваат:
2:7 Но, ние ја зборуваме Божјата мудрост во тајна, дури и скриената мудрост,
што Бог го одреди пред светот за наша слава:
2:8 што никој од кнезовите на овој свет не го знаеше;
немаше да го распнат Господарот на славата.
2:9 Но, како што е напишано, око не видело, уво не чуло, ниту видело
влезе во срцето на човекот, работите за кои Бог подготвил
оние кои го сакаат.
2:10 Но Бог ни ги откри преку Својот Дух: за Духот
истражува сè, да, длабоките работи Божји.
2:11 Зашто човекот ги знае работите на човекот, освен човечкиот дух кој
е во него? така и Божјите работи никој не ги знае, освен Духот на
Бог.
2:12 Сега не го примивме духот на светот, туку духот кој
е од Бога; за да ги знаеме работите што ни се бесплатно дадени
Бог.
2:13 Кои работи и ние ги зборуваме, а не со зборовите на човечката мудрост
учи, но што го учи Светиот Дух; споредувајќи ги духовните работи
со духовно.
2:14 Но, природниот човек не ги прима работите од Божјиот Дух;
тие се за него глупост, ниту може да ги познае, бидејќи тие
духовно се препознаваат.
2:15 Но, кој е духовен суди сè, но тој самиот е суден
нема маж.
2:16 Зашто, кој го знае умот на Господ, за да може да го поучи? Но
ние го имаме умот Христов.