1 Коринтјаните 2:1 И јас, браќа, кога дојдов кај вас, не дојдов со извонредност на говорот или на мудроста, објавувајќи ви го сведоштвото Божјо. 2:2 Зашто решив да не знам ништо меѓу вас, освен Исус Христос и го распна. 2:3 И јас бев со вас во слабост, и во страв и во многу трепет. 2:4 И мојот говор и моето проповедање не беа со примамливи човечки зборови мудрост, но во покажување на Духот и моќта: 2:5 вашата вера да не стои во човечката мудрост, туку во силата на Бога. 2:6 Но, ние зборуваме за мудрост меѓу совршените, но не и за мудроста од овој свет, ниту од кнезовите од овој свет, кои се омаловажуваат: 2:7 Но, ние ја зборуваме Божјата мудрост во тајна, дури и скриената мудрост, што Бог го одреди пред светот за наша слава: 2:8 што никој од кнезовите на овој свет не го знаеше; немаше да го распнат Господарот на славата. 2:9 Но, како што е напишано, око не видело, уво не чуло, ниту видело влезе во срцето на човекот, работите за кои Бог подготвил оние кои го сакаат. 2:10 Но Бог ни ги откри преку Својот Дух: за Духот истражува сè, да, длабоките работи Божји. 2:11 Зашто човекот ги знае работите на човекот, освен човечкиот дух кој е во него? така и Божјите работи никој не ги знае, освен Духот на Бог. 2:12 Сега не го примивме духот на светот, туку духот кој е од Бога; за да ги знаеме работите што ни се бесплатно дадени Бог. 2:13 Кои работи и ние ги зборуваме, а не со зборовите на човечката мудрост учи, но што го учи Светиот Дух; споредувајќи ги духовните работи со духовно. 2:14 Но, природниот човек не ги прима работите од Божјиот Дух; тие се за него глупост, ниту може да ги познае, бидејќи тие духовно се препознаваат. 2:15 Но, кој е духовен суди сè, но тој самиот е суден нема маж. 2:16 Зашто, кој го знае умот на Господ, за да може да го поучи? Но ние го имаме умот Христов.