Zephaniah
2:1 Congregamini et congregamini, gens non desiderata;
2:2 Antequam pariat, ante diem ut paleas ante diem
iratus furor Domini super vos a facie Domini
ira superveniet vobis.
2:3 quaerite Dominum omnes mansueti terrae qui operamini eius
Judicium; quaerite iustitiam, quaerite mansuetudinem;
in die furoris Domini.
2:4 Quia Gaza destructa erit, et Ascalon in desertum :
Azotum in meridie, et Accaron eradicabitur.
2:5 Vae habitantibus in maritima, gens gentium!
perdite! verbum Domini super vos; O Chanaan, terra
et delebo te, Philisthiim, quoniam non erit
incola.
2:6 et erit funiculus maris requies pastorum et tabernacula pastorum
caulas pecorum.
2:7 et erit funiculus reliquiarum domus Iudae; they shall
pasce ibi: in domibus Ascalonis dormient
vespere: visitabit eos Dominus Deus eorum, et avertet eos
captivitas.
2:8 Audivi opprobrium Moab et blasphemias filiorum Israel
Ammon, per quod exprobraverunt populo meo et magnificati sunt
contra fines eorum.
2:9 vivo ego dicit Dominus exercituum Deus Israhel
Eritque Moab ut Sodoma, et filii Ammon ut Gomorra;
urtica et saliunca et solitudo perpetua
residui populi mei diripient eos et reliquiae populi mei
ea possidebit.
2:10 Hoc eis in superbia sua erit, quia exprobraverunt
et magnificati sunt super populum Domini exercituum.
2:11 Horribilis Dominus super eos, et attenuabit omnes deos
terram; et adorabunt eum omnes de loco suo
insulis gentium.
2:12 Sed et vos, Aethiopes, interfecti gladio meo eritis.
2:13 Et extendet manum suam contra aquilonem et perdet Assyriam;
et faciet in desolationem Ninive et sicut desertum siccabit.
2:14 et accubabunt in medio eius greges omnes bestiae
gentes, et anat
linteamina ejus; in fenestris vox eorum canet; desolatio eorum
in liminibus erit: opus enim cedrinum revelabit.
2:15 haec est civitas exsultans, quae neglegenter habitavit in ea
cor meum ego sum, et non est præter me: quomodo facta est
vastitas, locus ad cubandum iumentis! omnis qui praeterit
sibilabit et movebit manum suam.