Zephaniah 2:1 Congregamini et congregamini, gens non desiderata; 2:2 Antequam pariat, ante diem ut paleas ante diem iratus furor Domini super vos a facie Domini ira superveniet vobis. 2:3 quaerite Dominum omnes mansueti terrae qui operamini eius Judicium; quaerite iustitiam, quaerite mansuetudinem; in die furoris Domini. 2:4 Quia Gaza destructa erit, et Ascalon in desertum : Azotum in meridie, et Accaron eradicabitur. 2:5 Vae habitantibus in maritima, gens gentium! perdite! verbum Domini super vos; O Chanaan, terra et delebo te, Philisthiim, quoniam non erit incola. 2:6 et erit funiculus maris requies pastorum et tabernacula pastorum caulas pecorum. 2:7 et erit funiculus reliquiarum domus Iudae; they shall pasce ibi: in domibus Ascalonis dormient vespere: visitabit eos Dominus Deus eorum, et avertet eos captivitas. 2:8 Audivi opprobrium Moab et blasphemias filiorum Israel Ammon, per quod exprobraverunt populo meo et magnificati sunt contra fines eorum. 2:9 vivo ego dicit Dominus exercituum Deus Israhel Eritque Moab ut Sodoma, et filii Ammon ut Gomorra; urtica et saliunca et solitudo perpetua residui populi mei diripient eos et reliquiae populi mei ea possidebit. 2:10 Hoc eis in superbia sua erit, quia exprobraverunt et magnificati sunt super populum Domini exercituum. 2:11 Horribilis Dominus super eos, et attenuabit omnes deos terram; et adorabunt eum omnes de loco suo insulis gentium. 2:12 Sed et vos, Aethiopes, interfecti gladio meo eritis. 2:13 Et extendet manum suam contra aquilonem et perdet Assyriam; et faciet in desolationem Ninive et sicut desertum siccabit. 2:14 et accubabunt in medio eius greges omnes bestiae gentes, et anat linteamina ejus; in fenestris vox eorum canet; desolatio eorum in liminibus erit: opus enim cedrinum revelabit. 2:15 haec est civitas exsultans, quae neglegenter habitavit in ea cor meum ego sum, et non est præter me: quomodo facta est vastitas, locus ad cubandum iumentis! omnis qui praeterit sibilabit et movebit manum suam.