Sapientia Salomonis 18 Sanctis autem tuis maxima erat lux, cuius vocem dederunt illi auditus et non videntes figuram eorum, quia et ipsi non sunt passi eadem, felices. 18:2 sed iis nunc, quibus laesus erat, non nocuit antea gratias egerunt, ac sibi veniam dederunt inimici fuerunt. 18:3 pro quo dedisti eis columnam ignis ardentis utrumque ignoti rector iter et sol innoxius hospitio honeste. 18:4 Digni sunt enim privari luce et carcere in tenebris, qui custodiebant filios tuos inclusos per quem legis lux incorrupta dandus erat mundo. 18:5 et constituerunt infantes suos interficere unus puer projectus et salvatus in increpatione eos abstulisti liberorum suorum multitudine ac tota vastatione dispersas aquam. 18:6 De nocte illa manifestati sunt patres nostri quoniam cognovimus quo iureiurando fidem dedissent, postea esse bono animo esse. 18:7 Suscepta est ergo populi tui salus et iustorum hostium interitus. 18:8 In quo enim inimicos nostros punisti, eadem fecisti glorifica nos quem vocasti. 18:9 Etenim in occulto immolabant iusti filii bonorum unus consensus legem sanctam constituit, ut sancti similes participes fiant idem boni et mali patres cantantes laudes. 18:10 Ex altera autem parte clamor hostium, et flebilis perlatus est clamor infantum planxit. 18:11 dominus et servus aliter puniti sunt; et sicut rex, passus vulg. 18:12 Sic ergo omnes uno genere mortis, mortui sunt innumerabiles. neque enim ad sepeliendum vivi sufficiebant; nobilissima progenies eorum interiit. 18:13 Nam cum nihil de illis crederent, auguria; super interitum primogeniti hunc populum esse filios Dei. 18:14 Cum enim omnia tacuissent, et nox ilia esset medio cursu rapido; 18:15 Descendit de caelo sermo tuus omnipotens de sede regia durus bello medios in terra terit; 18:16 et attulerunt mandatum tuum fictum sicut gladium acutum et stantem omnia morte replevit; et tetigit caelum, sed stetit super terram. 18:17 Tunc subito visiones somniorum horribiles conturbaverunt eos valde et timores insperati supervenerunt. 18:18 et alius alibi proiectus semivivus causam demonstrabat mortem suam. 18:19 somnia enim quae eos turbaverunt haec praenuntiaverunt ne forte agerent pereat nescias cur affligantur. 18:20 Tetigit autem et iustum gustatio mortis, et facta est perditio multitudinis in eremo, et ira pertulit non longus. 18:21 Tunc festinavit integer et stetit ut defenderet illos. deferens scutum ministerii sui, orationem, et pro- tus, restitit irae, attulit calamitatem finivit, asserens se esse servum tuum. 18:22 Non in fortitudine corporis, et in virtute superavit exterminatorem; arma, sed punientem verbo devicit, iurando allegans pacta cum patribus. 18:23 Cum enim in alterutrum acervi mortui iam corruissent, medius stans iram moratus est, et vivis viam divisit. 18:24 In veste enim longa erat totus mundus et in quattuor ordinibus eius gloria patrum in sculptilibus saxis, et in majestate tua daidem capitis ejus. 18:25 his cessit qui exterminabat et haec extimuit erat enim satis tantum de ira.