Sapientia Salomonis
18 Sanctis autem tuis maxima erat lux, cuius vocem dederunt illi
auditus et non videntes figuram eorum, quia et ipsi non sunt passi
eadem, felices.
18:2 sed iis nunc, quibus laesus erat, non nocuit
antea gratias egerunt, ac sibi veniam dederunt
inimici fuerunt.
18:3 pro quo dedisti eis columnam ignis ardentis utrumque
ignoti rector iter et sol innoxius hospitio
honeste.
18:4 Digni sunt enim privari luce et carcere in tenebris,
qui custodiebant filios tuos inclusos per quem legis lux incorrupta
dandus erat mundo.
18:5 et constituerunt infantes suos interficere unus puer
projectus et salvatus in increpatione eos abstulisti
liberorum suorum multitudine ac tota vastatione dispersas
aquam.
18:6 De nocte illa manifestati sunt patres nostri quoniam cognovimus
quo iureiurando fidem dedissent, postea esse
bono animo esse.
18:7 Suscepta est ergo populi tui salus et iustorum
hostium interitus.
18:8 In quo enim inimicos nostros punisti, eadem fecisti
glorifica nos quem vocasti.
18:9 Etenim in occulto immolabant iusti filii bonorum
unus consensus legem sanctam constituit, ut sancti similes participes fiant
idem boni et mali patres cantantes laudes.
18:10 Ex altera autem parte clamor hostium,
et flebilis perlatus est clamor infantum
planxit.
18:11 dominus et servus aliter puniti sunt; et sicut
rex, passus vulg.
18:12 Sic ergo omnes uno genere mortis, mortui sunt innumerabiles.
neque enim ad sepeliendum vivi sufficiebant;
nobilissima progenies eorum interiit.
18:13 Nam cum nihil de illis crederent,
auguria; super interitum primogeniti
hunc populum esse filios Dei.
18:14 Cum enim omnia tacuissent, et nox ilia esset
medio cursu rapido;
18:15 Descendit de caelo sermo tuus omnipotens de sede regia
durus bello medios in terra terit;
18:16 et attulerunt mandatum tuum fictum sicut gladium acutum et stantem
omnia morte replevit; et tetigit caelum, sed stetit
super terram.
18:17 Tunc subito visiones somniorum horribiles conturbaverunt eos valde et timores
insperati supervenerunt.
18:18 et alius alibi proiectus semivivus causam demonstrabat
mortem suam.
18:19 somnia enim quae eos turbaverunt haec praenuntiaverunt ne forte agerent
pereat nescias cur affligantur.
18:20 Tetigit autem et iustum gustatio mortis, et facta est
perditio multitudinis in eremo, et ira pertulit
non longus.
18:21 Tunc festinavit integer et stetit ut defenderet illos.
deferens scutum ministerii sui, orationem, et
pro- tus, restitit irae, attulit
calamitatem finivit, asserens se esse servum tuum.
18:22 Non in fortitudine corporis, et in virtute superavit exterminatorem;
arma, sed punientem verbo devicit, iurando allegans
pacta cum patribus.
18:23 Cum enim in alterutrum acervi mortui iam corruissent,
medius stans iram moratus est, et vivis viam divisit.
18:24 In veste enim longa erat totus mundus et in quattuor ordinibus eius
gloria patrum in sculptilibus saxis, et in majestate tua
daidem capitis ejus.
18:25 his cessit qui exterminabat et haec extimuit erat enim
satis tantum de ira.