Sapientia Salomonis 17:1 Quoniam magna iudicia tua et non expressa animae innuptae exciderunt. 17:2 Cum enim impii cogitarent deprimere gentem sanctam. sunt inclusi in domibus eorum vincti tenebrarum et compediti; vincula longae noctis ab aeterno iacuerunt prouidentia. 17:3 Nam dum putant se latere in occultis suis, erant tenebroso oblivionis velamine sparsi, horrende attoniti; et conturbatus est in imaginibus. 17:4 Neque enim poterat metuere eos angulus tenere, sed sonitus cadentium circa eos, et tristes visiones vultu gravibus eis apparuit. 17:5 Non poterat illis lumen ignis dare, nec lucidus; flammas siderum illustrare horrendam noctem sustinent. 17:6 Apparuit autem eis ignis ex se terribilis nimis; magnopere perterriti ea quae videbant esse arbitrabantur pejora visu non videbant. 17:7 Magicae autem praestigiae deprimuntur et eorum gloria in sapientia correptus est dedecus. 17:8 Qui enim promittebant terrores et perturbationes expellere se ab infirmo animo languebant timore ridendo. 17:9 Nihil enim horum timebat eos; cum adhuc bestias terrebis et serpentium stridorem transeuntem; 17:10 Perierunt prae timore, negantes se videre aerem, qui a nullo poterat latus evitandum. 17:11 Malitia enim, quae suo teste damnata est, ipsa timida est conscientia pressus, semper graviora praenuntiat. 17:12 Nihil enim aliud est timor quam proditio auxiliorum offert. 17:13 Speculatio autem ab intus, cum sit minor, ignorantiam magis computat quam causam affert cruciatus. 17:14 Eadem autem nocte dormientes dormierunt intolerabilis, quae illis ex imis inevitabilis supervenit infernum; 17:15 partim monstris vexabantur, partim deficiebant deficiens cor eorum, subitus timor et non requirens eos. 17 itaque quicumque ibi ceciderit custoditus est in carcere reclusus sine vectibus ferreis; 17:17 sive agricola, sive pastor, sive operarius in agro, oppressus et necessitatem sustinens, quae fieri non poterat una enim catena tenebrarum omnes erant ligati. 17:18 sive sibilus ventus, sive sonitus volucrum in medio rami patulae, vel gratae aquae impetu currens; 17:19 aut sonitus lapidum terribilium deiectis aut currens non poterat visae saltare ferae, seu fremitus bestiarum taeterrimarum; aut echo de montibus concavis; haec fecit illis deliquium prae timore. 17:20 Omnis enim mundus luce claruit, nec quisquam est prohibitus laborem suum; 17:21 Solus in illis stratum est grave noctis simulacrum tenebrarum sed tamen ipsi erant gravius quam tenebrae.