Sapientia Salomonis
17:1 Quoniam magna iudicia tua et non expressa
animae innuptae exciderunt.
17:2 Cum enim impii cogitarent deprimere gentem sanctam. sunt
inclusi in domibus eorum vincti tenebrarum et compediti;
vincula longae noctis ab aeterno iacuerunt
prouidentia.
17:3 Nam dum putant se latere in occultis suis, erant
tenebroso oblivionis velamine sparsi, horrende attoniti;
et conturbatus est in imaginibus.
17:4 Neque enim poterat metuere eos angulus tenere, sed
sonitus cadentium circa eos, et tristes visiones
vultu gravibus eis apparuit.
17:5 Non poterat illis lumen ignis dare, nec lucidus;
flammas siderum illustrare horrendam noctem sustinent.
17:6 Apparuit autem eis ignis ex se terribilis nimis;
magnopere perterriti ea quae videbant esse arbitrabantur
pejora visu non videbant.
17:7 Magicae autem praestigiae deprimuntur et eorum
gloria in sapientia correptus est dedecus.
17:8 Qui enim promittebant terrores et perturbationes expellere se ab infirmo
animo languebant timore ridendo.
17:9 Nihil enim horum timebat eos; cum adhuc bestias terrebis
et serpentium stridorem transeuntem;
17:10 Perierunt prae timore, negantes se videre aerem, qui a nullo poterat
latus evitandum.
17:11 Malitia enim, quae suo teste damnata est, ipsa timida est
conscientia pressus, semper graviora praenuntiat.
17:12 Nihil enim aliud est timor quam proditio auxiliorum
offert.
17:13 Speculatio autem ab intus, cum sit minor, ignorantiam magis computat
quam causam affert cruciatus.
17:14 Eadem autem nocte dormientes dormierunt
intolerabilis, quae illis ex imis inevitabilis supervenit
infernum;
17:15 partim monstris vexabantur, partim deficiebant
deficiens cor eorum, subitus timor et non requirens
eos.
17 itaque quicumque ibi ceciderit custoditus est in carcere reclusus
sine vectibus ferreis;
17:17 sive agricola, sive pastor, sive operarius in agro,
oppressus et necessitatem sustinens, quae fieri non poterat
una enim catena tenebrarum omnes erant ligati.
17:18 sive sibilus ventus, sive sonitus volucrum in medio
rami patulae, vel gratae aquae impetu currens;
17:19 aut sonitus lapidum terribilium deiectis aut currens non poterat
visae saltare ferae, seu fremitus bestiarum taeterrimarum;
aut echo de montibus concavis; haec fecit illis
deliquium prae timore.
17:20 Omnis enim mundus luce claruit, nec quisquam est prohibitus
laborem suum;
17:21 Solus in illis stratum est grave noctis simulacrum tenebrarum
sed tamen ipsi erant
gravius quam tenebrae.