Sapientia Salomonis 9:1 Deus patrum meorum et Domine misericordiae qui fecisti omnia cum ipso verbum tuum, 9:2 et per sapientiam tuam constituisti hominem ut dominetur ei creaturae quas tu fecisti; 9:3 et dispone orbem terrae in aequitate et iustitia et fac judicium rectum in corde; 9:4 Da mihi sapientiam, sedentem ad thronum tuum; et ne repellas me filii tui; 9:5 ego enim servus tuus et filius ancillae tuae ego sum homo infirmus et amodo breve tempus, et minor ad intelligentiam judicii et legum. 9:6 nam etsi perfectus est homo inter filios hominum, sic tamen non sit cum eo sapientia tua, nihil proderit. 9:7 Elegisti me ut regem populi tui et iudicem filiorum tuorum et filiabus; 9:8 Praecepisti mihi aedificare templum in monte sancto tuo altare in civitate, in qua habitas, similitudo sanctorum tabernaculum quod parasti ab initio. 9:9 et erat apud te sapientia quae novit opera tua et cum adfuit tu fecisti mundum, et cognovisti quid fuerit acceptum in conspectu tuo rectum in mandatis tuis. 9:10 Emitte eam de caelis sanctis tuis et de sede gloriae tuae. ut mecum laboret, ut sciam quid sit? tibi placeat. 9:11 novit enim et intelligit omnia et ipsa me ducet in adinventionibus meis sobrietatem, et conserva me in virtute sua. 9:12 ut placeant opera mea et iudicem populum tuum iuste et merear sedere in cathedra patris mei. 9:13 Quis est enim homo, qui noverit consilium Dei? aut quis cogitare potest? quae voluntas domini? 9:14 Miserae sunt enim cogitationes hominum mortalium, et cogitationes nostrae conturbantur incertum. 9:15 Corpus enim quod corrumpitur aggravat animam, et terram deprimit animum multa cogitantem. 9:16 et vix recte accipimus quae in terra sunt et in terra labor invenimus quae ante nos sunt sed quae sunt in caelo quis investigavit? 9:17 et consilium tuum qui scit nisi dederis sapientiam et mitte Spiritus Sanctus desursum est? 9:18 Sic enim correctae sunt viae eorum qui habitant in terra et homines docebantur quae tibi placent, et salvi facti sunt per sapientiam.