Sapientia Salomonis
9:1 Deus patrum meorum et Domine misericordiae qui fecisti omnia cum ipso
verbum tuum,
9:2 et per sapientiam tuam constituisti hominem ut dominetur ei
creaturae quas tu fecisti;
9:3 et dispone orbem terrae in aequitate et iustitia et fac
judicium rectum in corde;
9:4 Da mihi sapientiam, sedentem ad thronum tuum; et ne repellas me
filii tui;
9:5 ego enim servus tuus et filius ancillae tuae ego sum homo infirmus et amodo
breve tempus, et minor ad intelligentiam judicii et legum.
9:6 nam etsi perfectus est homo inter filios hominum, sic tamen
non sit cum eo sapientia tua, nihil proderit.
9:7 Elegisti me ut regem populi tui et iudicem filiorum tuorum
et filiabus;
9:8 Praecepisti mihi aedificare templum in monte sancto tuo
altare in civitate, in qua habitas, similitudo sanctorum
tabernaculum quod parasti ab initio.
9:9 et erat apud te sapientia quae novit opera tua et cum adfuit
tu fecisti mundum, et cognovisti quid fuerit acceptum in conspectu tuo
rectum in mandatis tuis.
9:10 Emitte eam de caelis sanctis tuis et de sede gloriae tuae.
ut mecum laboret, ut sciam quid sit?
tibi placeat.
9:11 novit enim et intelligit omnia et ipsa me ducet
in adinventionibus meis sobrietatem, et conserva me in virtute sua.
9:12 ut placeant opera mea et iudicem populum tuum
iuste et merear sedere in cathedra patris mei.
9:13 Quis est enim homo, qui noverit consilium Dei? aut quis cogitare potest?
quae voluntas domini?
9:14 Miserae sunt enim cogitationes hominum mortalium, et cogitationes nostrae conturbantur
incertum.
9:15 Corpus enim quod corrumpitur aggravat animam, et terram
deprimit animum multa cogitantem.
9:16 et vix recte accipimus quae in terra sunt et in terra
labor invenimus quae ante nos sunt sed quae sunt
in caelo quis investigavit?
9:17 et consilium tuum qui scit nisi dederis sapientiam et mitte
Spiritus Sanctus desursum est?
9:18 Sic enim correctae sunt viae eorum qui habitant in terra et homines
docebantur quae tibi placent, et salvi facti sunt
per sapientiam.