Tobias
1 computavit autem Thobi pater eius cotidie et postquam dies itineris
expletis et non venientibus
10:2 Et dixit Thobi: “ Detinentur?”. aut mortuus est Gabael, et non est ?
homini ei pecuniam dare?
10:3 Et contristatus est valde.
10:4 Dicit ei uxor sua: “ Filius meus mortuus est, quia multum manet; et
coepit plangere eum, et dixit;
10:5 Nunc nihil moror, fili, quoniam lucem dimisi te
meos.
10:6 Cui dixit Tobias : Tace, ne cures : ipse enim est securus.
10:7 At illa dixit: “ Obmutesce et ne me fallas; filius meus mortuus est. Et
exiit cotidie in viam qua ibant et non manducabant
interdiu et totis noctibus Tobiam filium plangere non cessabat;
usque ad quatuordecim dies nuptiarum, quos Raguel habuit
juravit quod ibi moraretur. Tunc dixit Tobias ad Raguelem: Dimitte me.
pater meus et mater mea non viderunt ultra ut videant me.
10:8 Cui dixit socer : Mane mecum, et mittam ad eum
patrem tuum, et indicabunt ei quomodo se habeat tecum.
10:9 Et dixit Thobias: “ Nequaquam; sed eamus ad patrem meum.
10:10 Surrexit autem Raguel et dedit ei Saram uxorem suam et dimidiam partem bonorum eius.
servos et iumenta et pecuniam;
10:11 Benedixitque eis, et dimisit eos, dicens : Deus cæli dabit
prosperum iter, liberi.
10:12 et dixit filiae suae honora patrem tuum et socrum tuam
nunc parentes tui sunt, ut bene audiant de te. Et he
osculatus est eam. Dixit quoque Edna ad Tobiam : Dominus caeli reddat te.
mi frater, et fac ut videam filios tuos a filia mea
Sara antequam moriar, ut coram Domino gaudeam;
filiam meam tibi specialem fideicommissum; ubi non deprecor eam
malum.