Tobias 1 computavit autem Thobi pater eius cotidie et postquam dies itineris expletis et non venientibus 10:2 Et dixit Thobi: “ Detinentur?”. aut mortuus est Gabael, et non est ? homini ei pecuniam dare? 10:3 Et contristatus est valde. 10:4 Dicit ei uxor sua: “ Filius meus mortuus est, quia multum manet; et coepit plangere eum, et dixit; 10:5 Nunc nihil moror, fili, quoniam lucem dimisi te meos. 10:6 Cui dixit Tobias : Tace, ne cures : ipse enim est securus. 10:7 At illa dixit: “ Obmutesce et ne me fallas; filius meus mortuus est. Et exiit cotidie in viam qua ibant et non manducabant interdiu et totis noctibus Tobiam filium plangere non cessabat; usque ad quatuordecim dies nuptiarum, quos Raguel habuit juravit quod ibi moraretur. Tunc dixit Tobias ad Raguelem: Dimitte me. pater meus et mater mea non viderunt ultra ut videant me. 10:8 Cui dixit socer : Mane mecum, et mittam ad eum patrem tuum, et indicabunt ei quomodo se habeat tecum. 10:9 Et dixit Thobias: “ Nequaquam; sed eamus ad patrem meum. 10:10 Surrexit autem Raguel et dedit ei Saram uxorem suam et dimidiam partem bonorum eius. servos et iumenta et pecuniam; 10:11 Benedixitque eis, et dimisit eos, dicens : Deus cæli dabit prosperum iter, liberi. 10:12 et dixit filiae suae honora patrem tuum et socrum tuam nunc parentes tui sunt, ut bene audiant de te. Et he osculatus est eam. Dixit quoque Edna ad Tobiam : Dominus caeli reddat te. mi frater, et fac ut videam filios tuos a filia mea Sara antequam moriar, ut coram Domino gaudeam; filiam meam tibi specialem fideicommissum; ubi non deprecor eam malum.