Susanna
Fuit vir in Babylone qui vocatur Ioacim
1:2 et accepit uxorem nomine Susannam filiam Chelciae a
valde speciosa, et timens Dominum.
1:3 Et parentes eius erant iusti, et docuerunt filiam suam secundum illud
lex moysi.
1:4 Erat autem Ioachim dives valde, et erat ei paradisus iungens
ad eum confluebant Judaei; eo quod honestior
ceteri omnes.
1:5 Et de senioribus populi duo in eodem anno creati sunt
iudices, de quibus Dominus locutus est, venit iniquitas illa de Babylone
a iudicibus priscis, qui videbantur regere populum.
1:6 hii custodiebant domum Ioachim et universa, quae habebant lites in lege
ad eos venit.
1:7 Cum autem recessisset populus per meridiem, venit Susanna in eam
viri hortum ambulare.
1:8 Et viderunt illam duo presbyteri ambulantem per diem et ambulantem; ut
exarsit in eam libido.
1:9 Et everterunt sensum suum, et averterunt oculos suos
ne respicias in caelum nec recorderis iustorum iudiciorum.
1:10 Et quamvis uterque amore saucius esset, tamen una palam non est ausus
alicui dolorem suum.
1:11 erubescebant enim enarrare concupiscentiam suam quam desideraverunt
facere cum ea.
1:12 Observabant autem diligenter de die in diem ut viderent eam.
1:13 Dixitque alter ad alterum : Eamus domum, quia prandium est
tempus.
1:14 Egressis autem illis, divisi sunt ab invicem
Revertentes iterum ad eundem locum pervenerunt; et post eos
inter se causam fatebantur libidinem;
simul ambo constituerunt tempus, ut eam solam invenirent.
1:15 et factum est, dum opportunum tempus observarent, ingressa est sicut prius
duas tantum ancillas, et in horto lavari cupiebat
calidum erat.
1:16 et non erat ibi corpus nisi duo seniores qui se absconderant
se servabant.
1:17 At illa dixit ancillis suis : Afferte mihi oleum et pilas lavandi
fores horti, ut me lavet.
1:18 Feceruntque, ut eis imperaverat, et clauserunt ostia horti, et exierunt
secretis foribus se arcessere quae iusserat
illos autem seniores non viderunt, quia absconditi sunt.
1:19 Et cum exirent ancillis , surrexerunt duo seniores et cucurrerunt ad
eam dicens
1:20 ecce portae horti clausae sunt ut nemo nos videat et sumus
amo te; propterea consentite nobis, et dormite nobiscum;
1:21 si nolueris, testamur contra te, quod adulescens est
erat tecum; et idcirco emisisti ancillas tuas ex te.
22 Ingemuit Susanna, et ait : Angustiae sunt mihi undique : nam si ego
hoc facite, mors mihi est; si autem non egero, effugere non possum
manus tuas.
1:23 melius est mihi incidere in manus vestras et non facere quam peccare
in conspectu Domini.
1:24 Et exclamavit voce magna Susanna : et exclamaverunt duo seniores
contra eam.
1:25 Currens autem unum, aperuit ostium paradisi.
1:26 Cum ergo audissent clamorem servi domus in paradiso, dixerunt
irruerunt in ostium secretarii, ut viderent quidnam fieret ei.
1:27 Cum autem narrassent senes sermones suos, vehementer erant servi
numquam enim fuit talis fama de Susanna.
1:28 Factum est autem in crastinum, cum venisset populus ad eam
Ioacim vir, duo presbyteri, plenus quoque pravi imaginationis
contra Susannam ut interficeret eam;
1:29 Et dixerunt coram populo : Mittite ad Susannam filiam Chelciæ,
uxor Joacim. Itaque miserunt.
1:30 et venit cum patre suo et matre et filiis et universis filiis eius
cognatus.
1:31 Erat autem Susanna delicata nimis, et pulchra facie.
Iussi autem impii revelaverunt faciem eius 1:32
ut replerentur pulchritudine eius.
1:33 Flebant igitur sui, et omnes qui noverant eam.
1:34 Consurgentes autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt castra sua
manus super caput eius.
1:35 Et flens suspexit ad caelum: erat enim cor eius fiduciam habens in te
Domini.
1:36 Et dixerunt presbyteri : Cum deambularemus in horto solo, venit hæc mulier
et cum duabus ancillis clausit ostia horti et dimisit puellas.
1:37 Venitque ad eam adolescens, qui erat absconditus, et concubuit cum ea.
1:38 Tunc nos, qui stabant in angulo paradisi, videntes hanc malitiam,
ad eos cucurrit.
1:39 Quos cum vidissemus pariter, hominem non potuimus tenere;
fortior nobis est, et aperuit ostium, et exilivit.
1:40 Cum autem accepisset hanc mulierem, quaesivimus quis esset iuvenis, sed illa;
non diceret: haec testamur.
1:41 Credidit ergo eis ecclesia sicut seniores et iudices
populi: ipsi condemnaverunt eam ad mortem.
1:42 Et exclamavit voce magna Susanna et dixit: “ Deus sempiterne!
qui nosti secreta et omnia nosti antequam sint
1:43 Scis quoniam falsum testimonium tulerunt contra me, et ecce ?
moriar; ego vero numquam ea, quae isti habent, feci
malitiose contra me.
1:44 Exaudivit autem Dominus vocem eius.
1:45 Cum ergo duceretur ad mortem , te Dominus suscitavit
spiritus sancti iunioris cui nomen Daniel;
1:46 qui voce magna clamavit: Ego sum de sanguine hujus.
1:47 Et conversus omnis populus ad eum dixit: “ Quid sibi volunt isti?
verba quae locutus es?
1:48 Et stans in medio eorum dixit: “ Stulti estis, filii!
Israel, quod sine interrogatione et agnitione veritatis habetis
condemnavit filiam Israel?
1:49 Revertimini ad locum iudicii;
contra eam.
1:50 Conversus est ergo omnis populus festinanter, et dixerunt seniores:
eum veni sede in nobis et ostende nobis quoniam Deus dedit tibi
honorem presbyteri.
1:51 Dixit ergo eis Daniel: “ Auferte istos duos viros longe ab invicem;
et dijudicabo eos;
1:52 Cum ergo essent ab invicem distracti, vocavit unum ex eis,
et dixit ad eum o qui inveterasti in iniquitate tua nunc peccata tua
quas prius in lucem fecisti.
1:53 Dixisti enim falsum iudicium et damnasti innocentes
et dimisisti nocentes. licet Dominus dicat, innocens et innocens
justum non occides.
1:54 nunc ergo si vidisti eam dic sub qua arbore videris
ea societate? Qui responderunt : Sub schino.
1:55 Et ait Daniel : Recte. mentitus es in caput tuum; for*
nunc autem angelus Dei accepit sententiam Dei ut interficiam te
in duob.
56 Qui declinavit eum et iussit alterum afferri et dixit
eum, semen Chanaan, et non Juda, species decepit te.
et concupiscentia subvertit cor tuum.
1:57 sic faciebatis filiabus Israel, et illi prae timore
tecum sed filia Iudæ non permansit in te
nequitia.
1:58 Nunc ergo dic mihi : Sub qua arbore collegisti eos
simul? Qui responderunt : Sub ilice.
1:59 Dixit ergo ei Daniel: “ Bene! tu quoque mentitus es contra te
in capite enim angelus Dei exspectat gladium ut incidat te in duas partes
ut te perdat.
1:60 Et exclamavit voce magna omnis ecclesia et benedixit Deum;
qui salvos facit sperantes in se.
1:61 Et surrexerunt contra duos presbyteros: Daniel enim damnaverat eos
falsum testimonium per os suum;
Et secundum legem Moysi fecerunt illis, sicut
proximo suo malitiose facturos : posueruntque eos
lethum. Et sic salvatus est sanguis innocens in die illa.
1:63 Helcias ergo et uxor eius laudaverunt Deum pro Susanna filia sua,
Joacim cum viro suo, et omnes cognationes, eo quod non esset
improbitas inventa est in ea.
1:64 Daniel autem factus est magnus in conspectu Domini
gentes.