Canticum Salomonis
4:1 Quam pulchra es, amica mea; quam pulchra es! habes columbas
oculi tui intra cincinnos tuos crines tui sicut grex caprarum quae apparuerunt
mons Galaad.
4:2 Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt
de lavacro; quarum omnes gemelli, et nulla sterilis
eos.
4:3 Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce
Templa sunt quasi fragmen mali punici in cincinni tuis.
4:4 Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis;
mille clypei pendent clypei omnia fortium.
4:5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli gemelli, qui pascuntur in medio
lilia.
4:6 donec aspiret dies, et inclinentur umbrae, adducam me ad te
mons myrrhae et ad collem turis.
4:7 Tota pulchra es, amica mea; macula non est in te.
4:8 veni de Libano, sponsa, veni de Libano;
de vertice Amana, de vertice Senir et Hermon, de leonum;
antris e montibus pardorum.
4:9 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; decepisti me
Cor in uno oculorum tuorum et in una catena colli tui.
4:10 Quam pulchra est dilectio tua, soror mea, sponsa! quanto melior est dilectio tua
quam vinum! odor unguentorum tuorum super omnia aromata!
4:11 Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac subter
lingua tua; et odor vestimentorum tuorum sicut odor Libani.
4:12 Hortus conclusus soror mea, sponsa; fons occlusus, fons
signatus.
4:13 Emissiones tuae paradisus malorum punicorum cum pomorum fructibus.
camphora cum nardo;
4:14 nardus et crocus; calamus et cinnamomum cum omnibus lignis
thus; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
4:15 Fons hortorum, puteus aquarum viventium, rivi e
Libanus.
4:16 Exsurge, aquilo; et veni, auster; hortum meum suffla;
defluant aromata eius. Veniat dilectus meus in hortum suum
jucundos fructus ejus comedat.