Canticum Salomonis 4:1 Quam pulchra es, amica mea; quam pulchra es! habes columbas oculi tui intra cincinnos tuos crines tui sicut grex caprarum quae apparuerunt mons Galaad. 4:2 Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; quarum omnes gemelli, et nulla sterilis eos. 4:3 Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce Templa sunt quasi fragmen mali punici in cincinni tuis. 4:4 Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent clypei omnia fortium. 4:5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli gemelli, qui pascuntur in medio lilia. 4:6 donec aspiret dies, et inclinentur umbrae, adducam me ad te mons myrrhae et ad collem turis. 4:7 Tota pulchra es, amica mea; macula non est in te. 4:8 veni de Libano, sponsa, veni de Libano; de vertice Amana, de vertice Senir et Hermon, de leonum; antris e montibus pardorum. 4:9 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; decepisti me Cor in uno oculorum tuorum et in una catena colli tui. 4:10 Quam pulchra est dilectio tua, soror mea, sponsa! quanto melior est dilectio tua quam vinum! odor unguentorum tuorum super omnia aromata! 4:11 Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac subter lingua tua; et odor vestimentorum tuorum sicut odor Libani. 4:12 Hortus conclusus soror mea, sponsa; fons occlusus, fons signatus. 4:13 Emissiones tuae paradisus malorum punicorum cum pomorum fructibus. camphora cum nardo; 4:14 nardus et crocus; calamus et cinnamomum cum omnibus lignis thus; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis. 4:15 Fons hortorum, puteus aquarum viventium, rivi e Libanus. 4:16 Exsurge, aquilo; et veni, auster; hortum meum suffla; defluant aromata eius. Veniat dilectus meus in hortum suum jucundos fructus ejus comedat.