Romani
13:1 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit. non est enim potestas
sed ex Deo: quae autem, a Deo ordinatae sunt.
13:2 Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit.
Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt.
13:3 Nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis
noli timere potestatem? quod bonum est fac, et tu
laus ipsius;
13:4 Dei enim minister est tibi in bonum. Quod si feceris
quod est malum, timete; non enim sine causa gladium portat
Dei minister est: vindex in iram ei qui facit
malum.
13:5 Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram sed etiam propter
conscientiae causa.
13:6 Ideo enim et tributa praestatis: ministri enim Dei sunt,
hoc ipsum semper attendentes.
13:7 Reddite ergo omnibus debita: cui tributum tributum;
cui consuetudo, to whom custom; cui timorem, timorem; cui honor.
13:8 Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit
alius legem implevit.
13:9 Propter hoc, non mœchaberis, non occides
Non furtum facies, Non falsum testimonium dices;
cupere; et si quod est aliud mandatum, breviter comprehenditur
in hoc verbo, scilicet, Diliges proximum tuum sicut teipsum.
13:10 Dilectio proximi malum non operatur
legum.
13:11 et hoc scientes tempus quia hora est iam nos de somno surgere
dormi: nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus.
13:12 Nox præcessit, dies autem appropinquavit
opera tenebrarum, et induamur arma lucis.
13:13 Sicut in die honeste ambulemus; non in comessationibus et ebrietatibus
in cubilibus et impudicitiis, non in contentione et aemulatione.
13:14 sed induite Dominum Iesum Christum et non providete vobis
carnem, ut desideria eius impleant.