Romani 13:1 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit. non est enim potestas sed ex Deo: quae autem, a Deo ordinatae sunt. 13:2 Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt. 13:3 Nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis noli timere potestatem? quod bonum est fac, et tu laus ipsius; 13:4 Dei enim minister est tibi in bonum. Quod si feceris quod est malum, timete; non enim sine causa gladium portat Dei minister est: vindex in iram ei qui facit malum. 13:5 Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram sed etiam propter conscientiae causa. 13:6 Ideo enim et tributa praestatis: ministri enim Dei sunt, hoc ipsum semper attendentes. 13:7 Reddite ergo omnibus debita: cui tributum tributum; cui consuetudo, to whom custom; cui timorem, timorem; cui honor. 13:8 Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit alius legem implevit. 13:9 Propter hoc, non mœchaberis, non occides Non furtum facies, Non falsum testimonium dices; cupere; et si quod est aliud mandatum, breviter comprehenditur in hoc verbo, scilicet, Diliges proximum tuum sicut teipsum. 13:10 Dilectio proximi malum non operatur legum. 13:11 et hoc scientes tempus quia hora est iam nos de somno surgere dormi: nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus. 13:12 Nox præcessit, dies autem appropinquavit opera tenebrarum, et induamur arma lucis. 13:13 Sicut in die honeste ambulemus; non in comessationibus et ebrietatibus in cubilibus et impudicitiis, non in contentione et aemulatione. 13:14 sed induite Dominum Iesum Christum et non providete vobis carnem, ut desideria eius impleant.