Psalmi 139:1 Domine, probasti me et cognovisti me. 139:2 tu nosti requiem meam et susceptionem meam, tu intelligis cogitabat e longinquo. 139:3 Semitam meam et accubitum meum circumdedisti vias meas. 139:4 Quia non est sermo in lingua mea, sed, Domine, tu scis omnino. 139:5 A tergo et ante posuisti me manum tuam et posuisti super me. 139:6 Mirabilis facta est mihi haec scientia; alta est, non possum attingere illud. 139:7 Quo ibo a spiritu tuo? aut quo fugiam? praesentia? 139:8 Si ascendero in caelum, illic es; ecce ades. 139:9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis partibus mare; 139:10 Ibi me deducet manus tua, et dextera tua me continebit. 139:11 Si dixero: “Numquid tenebrae operient me; nox erit inluminatio de me. 139:12 Tenebrae te non abscondunt; sed nox lucet sicut die: 'tenebrae et lux' pariter tibi. 139:13 Quia possedisti renes meos, operuisti me in utero matris meae utero. 139:14 Confitebor tibi; formidolosus et mirabilis factus sum ego opera tua sunt; et anima mea bene cognoscit. 139:15 Non est abscondita substantia mea a te, cum factus sum in occulto curiose operatus est in inferioribus terrae. 139:16 substantiam meam viderunt oculi tui, et perfecti sunt; et in libro tuo omnia membra mea scripta sunt, quae semper condita sunt adhuc nullus eorum. 139:17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus! quanta est summa eorum! 139:18 Dinumerabo eos, arenam plures sunt; expergiscimini, adhuc vobiscum sum. 139:19 Iniquum quidem occides, Deus; viris sanguinum. 139:20 Male enim locuti sunt contra te, et inimici tui nomen tuum frustra. 139:21 Nonne eos, Domine, qui oderunt te, odi? et non sum contristatus qui insurgunt in te? 139:22 Perfecto odio oderam illos; inimicos meos dinumerabo. 139:23 Proba me, Deus, et scito cor meum; 139:24 Et vide, si via iniquitatis in me est et deduc me in via aetemam.