Psalmi
139:1 Domine, probasti me et cognovisti me.
139:2 tu nosti requiem meam et susceptionem meam, tu intelligis
cogitabat e longinquo.
139:3 Semitam meam et accubitum meum circumdedisti
vias meas.
139:4 Quia non est sermo in lingua mea, sed, Domine, tu scis
omnino.
139:5 A tergo et ante posuisti me manum tuam et posuisti super me.
139:6 Mirabilis facta est mihi haec scientia; alta est, non possum attingere
illud.
139:7 Quo ibo a spiritu tuo? aut quo fugiam?
praesentia?
139:8 Si ascendero in caelum, illic es;
ecce ades.
139:9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis partibus
mare;
139:10 Ibi me deducet manus tua, et dextera tua me continebit.
139:11 Si dixero: “Numquid tenebrae operient me; nox erit
inluminatio de me.
139:12 Tenebrae te non abscondunt; sed nox lucet sicut
die: 'tenebrae et lux' pariter tibi.
139:13 Quia possedisti renes meos, operuisti me in utero matris meae
utero.
139:14 Confitebor tibi; formidolosus et mirabilis factus sum ego
opera tua sunt; et anima mea bene cognoscit.
139:15 Non est abscondita substantia mea a te, cum factus sum in occulto
curiose operatus est in inferioribus terrae.
139:16 substantiam meam viderunt oculi tui, et perfecti sunt; et in libro tuo
omnia membra mea scripta sunt, quae semper condita sunt
adhuc nullus eorum.
139:17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus! quanta est summa
eorum!
139:18 Dinumerabo eos, arenam plures sunt;
expergiscimini, adhuc vobiscum sum.
139:19 Iniquum quidem occides, Deus;
viris sanguinum.
139:20 Male enim locuti sunt contra te, et inimici tui nomen tuum
frustra.
139:21 Nonne eos, Domine, qui oderunt te, odi? et non sum contristatus
qui insurgunt in te?
139:22 Perfecto odio oderam illos; inimicos meos dinumerabo.
139:23 Proba me, Deus, et scito cor meum;
139:24 Et vide, si via iniquitatis in me est et deduc me in via
aetemam.