Psalmi
137:1 Super flumina Babylonis, ibi sedimus et flevimus, cum
recordatus est Sion.
137:2 In salicibus in medio eius suspendimus citharas nostras.
137:3 Quia ibi interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, canticum. et
qui nos terebant, laetitiam quaerebant nobis, dicentes: "Cantate nobis unum de"
cantica Sion.
137:4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?
137:5 Si oblitus fuero tui, Ierusalem, oblivioni detur dextera mea.
137:6 Adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui;
si non praefero Ierusalem super principale gaudium meum.
137:7 Memor esto, Domine, filiorum Edom in die Ierusalem; OMS
dixit: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.
137:8 filia Babylon, quae perdenda es; beatus erit, quod
retribuet tibi sicut servisti nobis.
137:9 Beatus, qui adsumet et impingit parvulos tuos
lapides.