Psalmi 137:1 Super flumina Babylonis, ibi sedimus et flevimus, cum recordatus est Sion. 137:2 In salicibus in medio eius suspendimus citharas nostras. 137:3 Quia ibi interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, canticum. et qui nos terebant, laetitiam quaerebant nobis, dicentes: "Cantate nobis unum de" cantica Sion. 137:4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena? 137:5 Si oblitus fuero tui, Ierusalem, oblivioni detur dextera mea. 137:6 Adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui; si non praefero Ierusalem super principale gaudium meum. 137:7 Memor esto, Domine, filiorum Edom in die Ierusalem; OMS dixit: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea. 137:8 filia Babylon, quae perdenda es; beatus erit, quod retribuet tibi sicut servisti nobis. 137:9 Beatus, qui adsumet et impingit parvulos tuos lapides.