Psalmi 73:1 Vere Deus Israel bonus, his, qui mundo sunt corde. 73:2 Ego autem, pene effusi sunt pedes; pene effusi sunt gressus mei. 73:3 Quia zelavi stulto, cum viderem prosperitatem eorum impius. 73:4 Quoniam non sunt vincula in morte eorum, sed firmata est fortitudo eorum. 73:5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. neque affliguntur ut alii homines. 73:6 Ideo quasi catena eos circumdabit superbia; iniquitas operit ut vestimentum. 73:8 Oculi eorum in adipe sunt, plus quam animus velit. 73:8 Corrupti sunt et turpissimum et calumniam dicunt sublimiter. 73:9 Posuerunt in caelo os suum, et lingua eorum ambulat per terram. 73:10 Propterea revertitur populus eius huc; de illis. 73:11 Et dicunt: “ Quomodo scit Deus? et ibi est scientia in pluribus Summus? 73:12 Ecce ipsi sunt impii, qui prosperantur in hoc mundo; augent in divitiis. 73:13 In vanum mundavi cor meum et lavi manus meas innocentia. 73:14 Tota die flagellatus sum et castigatus mane diluculo. 73:15 Si dixero, sic loquar; ecce ego offendam ad te generationi filiorum tuorum. 73:16 Quod cum cogitarem scire, id mihi molestus fuit; 73:17 Donec ingressus sum in sanctuarium Dei; tunc intellexi finem eorum. 73:18 In lubrico posuisti eos, et deiecisti eos in interitum. 73:19 Quomodo facti sunt in momento in desolatione? sunt omnino terroribus consumpsit. 73:20 Velut somnium evigilantis. sic, Domine, evigilabis eorum imaginem contemne. 73:21 Et anxiatus est cor meum, et compunctus sum renibus meis. 73:22 Tam fatuus eram et nesciebam, tamquam iumentum ante te. 73:23 Ego autem sum tecum semper; manus. 73:24 In consilio tuo deduces me et postea cum gloria suscipies me. 73:25 Quem enim habeo in caelo nisi te? et non est super terram quod ego praeter te. 73:26 Defecit caro mea et cor meum; Deus autem fortitudo cordis mei portio mea in aeternum. 73:27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt; omnes, qui fornicantur abs te. 73:28 Mihi autem appropinquare Deo bonum est; Domine Deus, ut annuntiem omnia opera tua.