Psalmi
73:1 Vere Deus Israel bonus, his, qui mundo sunt corde.
73:2 Ego autem, pene effusi sunt pedes; pene effusi sunt gressus mei.
73:3 Quia zelavi stulto, cum viderem prosperitatem eorum
impius.
73:4 Quoniam non sunt vincula in morte eorum, sed firmata est fortitudo eorum.
73:5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. neque affliguntur ut
alii homines.
73:6 Ideo quasi catena eos circumdabit superbia; iniquitas operit
ut vestimentum.
73:8 Oculi eorum in adipe sunt, plus quam animus velit.
73:8 Corrupti sunt et turpissimum et calumniam dicunt
sublimiter.
73:9 Posuerunt in caelo os suum, et lingua eorum ambulat
per terram.
73:10 Propterea revertitur populus eius huc;
de illis.
73:11 Et dicunt: “ Quomodo scit Deus? et ibi est scientia in pluribus
Summus?
73:12 Ecce ipsi sunt impii, qui prosperantur in hoc mundo; augent
in divitiis.
73:13 In vanum mundavi cor meum et lavi manus meas
innocentia.
73:14 Tota die flagellatus sum et castigatus mane diluculo.
73:15 Si dixero, sic loquar; ecce ego offendam ad te
generationi filiorum tuorum.
73:16 Quod cum cogitarem scire, id mihi molestus fuit;
73:17 Donec ingressus sum in sanctuarium Dei; tunc intellexi finem eorum.
73:18 In lubrico posuisti eos, et deiecisti eos
in interitum.
73:19 Quomodo facti sunt in momento in desolatione? sunt omnino
terroribus consumpsit.
73:20 Velut somnium evigilantis. sic, Domine, evigilabis
eorum imaginem contemne.
73:21 Et anxiatus est cor meum, et compunctus sum renibus meis.
73:22 Tam fatuus eram et nesciebam, tamquam iumentum ante te.
73:23 Ego autem sum tecum semper;
manus.
73:24 In consilio tuo deduces me et postea cum gloria suscipies me.
73:25 Quem enim habeo in caelo nisi te? et non est super terram quod ego
praeter te.
73:26 Defecit caro mea et cor meum; Deus autem fortitudo cordis mei
portio mea in aeternum.
73:27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt;
omnes, qui fornicantur abs te.
73:28 Mihi autem appropinquare Deo bonum est;
Domine Deus, ut annuntiem omnia opera tua.