Psalmi
42:1 Sicut desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad eum
te, Deus.
42:2 Sitivit anima mea ad Deum, ad Deum vivum
coram Deo apparere?
42:3 Fuerunt mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicunt semper
mihi ubi est Deus tuus?
42:4 Cum haec recordatus fuero, effundam in me animam meam;
cum turba ibam cum illis in domum Dei cum voce
exultatio et laudatio in multitudine festivitatis.
42:5 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me?
spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi in adiutorio eius
vultu.
42:6 Deus meus, humiliata est anima mea in me ;
de terra Iordanis et Hermonitarum, de monte Misar.
42:8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui
et fluctus tui super me transierunt.
42:8 Verumtamen mandavit Dominus misericordiam suam in die, et in tempore
nox canticum eius mecum erit et oratio mea ad Deum meum
vita.
42:9 Dicam Deo petrae meae: Quare oblitus es mei? quid ad me?
luctum propter oppressionem inimicorum.
42:10 Sicut in gladio in ossibus meis, exprobrabant mihi inimici mei; dum dicunt
ubi est Deus tuus?
42:11 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me?
mecum? spera in Deo, adhuc enim confitebor illi, qui est salus
vultus meus et Deus meus.