Psalmi 42:1 Sicut desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad eum te, Deus. 42:2 Sitivit anima mea ad Deum, ad Deum vivum coram Deo apparere? 42:3 Fuerunt mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicunt semper mihi ubi est Deus tuus? 42:4 Cum haec recordatus fuero, effundam in me animam meam; cum turba ibam cum illis in domum Dei cum voce exultatio et laudatio in multitudine festivitatis. 42:5 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi in adiutorio eius vultu. 42:6 Deus meus, humiliata est anima mea in me ; de terra Iordanis et Hermonitarum, de monte Misar. 42:8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt. 42:8 Verumtamen mandavit Dominus misericordiam suam in die, et in tempore nox canticum eius mecum erit et oratio mea ad Deum meum vita. 42:9 Dicam Deo petrae meae: Quare oblitus es mei? quid ad me? luctum propter oppressionem inimicorum. 42:10 Sicut in gladio in ossibus meis, exprobrabant mihi inimici mei; dum dicunt ubi est Deus tuus? 42:11 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? mecum? spera in Deo, adhuc enim confitebor illi, qui est salus vultus meus et Deus meus.