Job
37:1 Super hoc quoque conturbatum est cor meum, et emotum est de loco suo.
37:2 Audite clamorem vocis eius et sonum, qui egreditur
os suum.
37:3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos
terrae.
37:4 Post eum rugiet sonitus;
excellentia; et non sustinebit eos, audita voce eius.
37:5 Tonat Deus in voce sua mirabiliter; magna facit, quod
non possumus comprehendere.
37:6 qui dicit nivi esto in terra et ego ero eis item ad parva
pluviis, et pluviae fortitudinis ejus.
37:7 Qui signat omnes manus. ut omnes opera eius cognoscant.
37:8 Ingressae sunt bestiae in cubile sua et habitant in locis suis;
37:9 Ab austro veniet tempestas, et ab aquilone frigus.
37:10 Flatus Dei gelu, et latitudo aquarum est
angustata.
37:11 Et inebrians nubes, spargens in splendore;
nubes;
37:12 Versaturque in consiliis eius, ut faciant;
quodcumque dixerit eis super faciem orbis terrae.
37:13 sive in correptionem, sive in terram suam, sive propter illam,
miserere.
37:14 Audi, Iob, sta et considera mirabilia
de Deo.
37:15 scisne quando disponit illa Deus et adduxit lucem nubis suae
ut luceat?
37:16 Numquid nosti ordinem nubium et mirabilia eius
quod est perfectum in scientia?
37:17 Quomodo tepuerunt vestimenta tua, cum sederet terram Austro?
37:18 Habesne cum eo caelum validum et quasi conflatilem;
speculum?
37:19 Ostende nobis quid dicamus illi; non enim possumus orationem nostram ordinare per
ratione tenebrarum.
37:20 Num narrabit ei quod loquor? si locutus fuerit homo, idcirco vivet
absorpti sunt.
37:21 et nunc non vident homines lumen quod est in nubibus sed
ventus transit et purgat eos.
37:22 Ab aquilone serenitas venit, et ad Deum formidolosa maiestas.
37:23 Omnipotentem attingere non possumus: magnus fortitudine;
et in iudicio et in multa iustitia non affliget.
37:24 Timent eum omnes; non, qui sapientes sunt, corde animadvertit.