Job 37:1 Super hoc quoque conturbatum est cor meum, et emotum est de loco suo. 37:2 Audite clamorem vocis eius et sonum, qui egreditur os suum. 37:3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae. 37:4 Post eum rugiet sonitus; excellentia; et non sustinebit eos, audita voce eius. 37:5 Tonat Deus in voce sua mirabiliter; magna facit, quod non possumus comprehendere. 37:6 qui dicit nivi esto in terra et ego ero eis item ad parva pluviis, et pluviae fortitudinis ejus. 37:7 Qui signat omnes manus. ut omnes opera eius cognoscant. 37:8 Ingressae sunt bestiae in cubile sua et habitant in locis suis; 37:9 Ab austro veniet tempestas, et ab aquilone frigus. 37:10 Flatus Dei gelu, et latitudo aquarum est angustata. 37:11 Et inebrians nubes, spargens in splendore; nubes; 37:12 Versaturque in consiliis eius, ut faciant; quodcumque dixerit eis super faciem orbis terrae. 37:13 sive in correptionem, sive in terram suam, sive propter illam, miserere. 37:14 Audi, Iob, sta et considera mirabilia de Deo. 37:15 scisne quando disponit illa Deus et adduxit lucem nubis suae ut luceat? 37:16 Numquid nosti ordinem nubium et mirabilia eius quod est perfectum in scientia? 37:17 Quomodo tepuerunt vestimenta tua, cum sederet terram Austro? 37:18 Habesne cum eo caelum validum et quasi conflatilem; speculum? 37:19 Ostende nobis quid dicamus illi; non enim possumus orationem nostram ordinare per ratione tenebrarum. 37:20 Num narrabit ei quod loquor? si locutus fuerit homo, idcirco vivet absorpti sunt. 37:21 et nunc non vident homines lumen quod est in nubibus sed ventus transit et purgat eos. 37:22 Ab aquilone serenitas venit, et ad Deum formidolosa maiestas. 37:23 Omnipotentem attingere non possumus: magnus fortitudine; et in iudicio et in multa iustitia non affliget. 37:24 Timent eum omnes; non, qui sapientes sunt, corde animadvertit.