Job
32:1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob eo quod iustus esset in suo
propriis oculis.
32:2 Iratusque est furor Eliu filii Barachel Buzites,
cognatio Ram : iratus est contra Job, eo quod
se magis quam Deum.
32:3 Et iratus est furor eius contra tres amicos eius, eo quod haberent
nec reperit responsum, et tamen damnaverat Job.
32:4 Expectabat autem Heliu donec loqueretur Iob eo quod maior esset
ille.
32:5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, dixit eis:
tunc exarsit ira ejus.
6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites dixit: “ Iunior sum.
vosque antiquiores; timui et non tibi audebam ostendere
sententia.
32:7 Dixi: Dies loquentur, et annorum multitudo docebit sapientiam.
32:8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat
earum intellectum.
32:9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium.
32:10 Propterea dixi: Audite me; Ostendam etiam meam sententiam.
32:11 Audivi rationes vestras, dum vos
perscrutatus sum quidnam dicerem.
32:12 Attendi vobis, et ecce nemo vestrum
Persuasit Iob: vel qui respondit sermones eius;
32:13 Ne forte dicatis: “ Invenimus sapientiam;
non homo.
32:14 Nunc autem non intendit adversum me verba sua nec ego respondebo ei
cum orationibus vestris.
32:15 Extimuerunt, nec responderunt ultra; abstuleruntque a se eloquia.
32:16 exspectavi, non enim locuti sunt, sed steterunt et non responderunt;
plus)
32:17 respondebo et ego partem meam et ostendam meam sententiam
32:18 Quoniam ego repletus sum verbo, et spiritus meus in me constringit me.
32:19 Ecce, venter meus quasi vinum, in quo non effunditur; paratus est erumpere
utres novos.
32:20 Loquar, ut refrigerer; aperiam labia mea et respondebo.
32:21 Noli, quaeso, personam cuiusquam suscipe, nec me recipias
blandis titulis homini.
32:22 Nescio enim blandiri titulos; sic faciens mihi factorem fore
cito me aufer.