Job 32:1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob eo quod iustus esset in suo propriis oculis. 32:2 Iratusque est furor Eliu filii Barachel Buzites, cognatio Ram : iratus est contra Job, eo quod se magis quam Deum. 32:3 Et iratus est furor eius contra tres amicos eius, eo quod haberent nec reperit responsum, et tamen damnaverat Job. 32:4 Expectabat autem Heliu donec loqueretur Iob eo quod maior esset ille. 32:5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, dixit eis: tunc exarsit ira ejus. 6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites dixit: “ Iunior sum. vosque antiquiores; timui et non tibi audebam ostendere sententia. 32:7 Dixi: Dies loquentur, et annorum multitudo docebit sapientiam. 32:8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat earum intellectum. 32:9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium. 32:10 Propterea dixi: Audite me; Ostendam etiam meam sententiam. 32:11 Audivi rationes vestras, dum vos perscrutatus sum quidnam dicerem. 32:12 Attendi vobis, et ecce nemo vestrum Persuasit Iob: vel qui respondit sermones eius; 32:13 Ne forte dicatis: “ Invenimus sapientiam; non homo. 32:14 Nunc autem non intendit adversum me verba sua nec ego respondebo ei cum orationibus vestris. 32:15 Extimuerunt, nec responderunt ultra; abstuleruntque a se eloquia. 32:16 exspectavi, non enim locuti sunt, sed steterunt et non responderunt; plus) 32:17 respondebo et ego partem meam et ostendam meam sententiam 32:18 Quoniam ego repletus sum verbo, et spiritus meus in me constringit me. 32:19 Ecce, venter meus quasi vinum, in quo non effunditur; paratus est erumpere utres novos. 32:20 Loquar, ut refrigerer; aperiam labia mea et respondebo. 32:21 Noli, quaeso, personam cuiusquam suscipe, nec me recipias blandis titulis homini. 32:22 Nescio enim blandiri titulos; sic faciens mihi factorem fore cito me aufer.