Job 29:1 Continuavit autem Iob parabolam suam et dixit: 29:2 Utinam essem sicut in mensibus antiquis, sicut in diebus, quibus custodivit me Deus; 29:3 Cum resplenduit lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulavi per tenebras; 29:4 Sicut fui in diebus adulescentiae meae, cum esset arcanum Dei super me Tabernaculum; 29:5 Cum adhuc esset Omnipotens mecum, et circumdederunt me filii mei; 29:6 Cum lavi butyrum gressus meos, et fluenta mea petrae effudi me oleum; 29:7 Quando procedebam ad portam civitatis, et in sede mea paravi vicum! 29:8 Viderunt me iuvenes et absconderunt se; usque. 29:9 Principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo. 29:10 Tacuerunt proceres, et lingua eorum adhaesit os suum. 29:11 Cum audierit me, benedixerit mihi; et, cum vidisset me oculus, testimonium mihi perhibuit; 29:12 Quia liberavi inopem, clamantem, et pupillum, et ipsum qui non habebat adiutorium. 29:13 Benedictio perituri super me veniebat, et ego cor viduæ iubilare. 29:14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et judicio meo diadema. 29:15 Oculus fui cæco, et pes claudo. 29:16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam exire. 29:17 Conterebam molas iniqui et de manibus eius evomebam dentium. 29:18 Dicebamque : In nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies arena. 29:19 Radix mea super aquas dispersa est, et ros tota nocte dormivit super animam meam ramum. 29:20 Gloria mea renovata est in me, et arcus meus renovatus est in manu mea. 29:21 Inclinaverunt ad me viri, et exspectaverunt et tacuerunt in consilio meo. 29:22 Post verba mea non loquebantur mihi; et cecidit super eos oratio mea. 29:23 Expectabant me sicut pluviam; et dilataverunt os suum serotinam pluviam. 29:24 Si risere ad eos, non credebant; et lumen meum vultum non projecerunt. 29:25 et elegi viam eorum et sedebam princeps et habitavi rex in exercitu suo ut consolans lugentes.