Job
29:1 Continuavit autem Iob parabolam suam et dixit:
29:2 Utinam essem sicut in mensibus antiquis, sicut in diebus, quibus custodivit me Deus;
29:3 Cum resplenduit lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulavi
per tenebras;
29:4 Sicut fui in diebus adulescentiae meae, cum esset arcanum Dei super me
Tabernaculum;
29:5 Cum adhuc esset Omnipotens mecum, et circumdederunt me filii mei;
29:6 Cum lavi butyrum gressus meos, et fluenta mea petrae effudi me
oleum;
29:7 Quando procedebam ad portam civitatis, et in sede mea paravi
vicum!
29:8 Viderunt me iuvenes et absconderunt se;
usque.
29:9 Principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo.
29:10 Tacuerunt proceres, et lingua eorum adhaesit
os suum.
29:11 Cum audierit me, benedixerit mihi; et, cum vidisset me oculus,
testimonium mihi perhibuit;
29:12 Quia liberavi inopem, clamantem, et pupillum, et ipsum
qui non habebat adiutorium.
29:13 Benedictio perituri super me veniebat, et ego
cor viduæ iubilare.
29:14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et judicio meo
diadema.
29:15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
29:16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam
exire.
29:17 Conterebam molas iniqui et de manibus eius evomebam
dentium.
29:18 Dicebamque : In nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies
arena.
29:19 Radix mea super aquas dispersa est, et ros tota nocte dormivit super animam meam
ramum.
29:20 Gloria mea renovata est in me, et arcus meus renovatus est in manu mea.
29:21 Inclinaverunt ad me viri, et exspectaverunt et tacuerunt in consilio meo.
29:22 Post verba mea non loquebantur mihi; et cecidit super eos oratio mea.
29:23 Expectabant me sicut pluviam; et dilataverunt os suum
serotinam pluviam.
29:24 Si risere ad eos, non credebant; et lumen meum
vultum non projecerunt.
29:25 et elegi viam eorum et sedebam princeps et habitavi rex in exercitu suo
ut consolans lugentes.